[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน ใช้กำหนดทุกข์
เพราะ
ปฐมฌาน มีวิตก วิจารณ์ ปิติ สุข เอกคตารมณ์ มีวิตก วิจาณ์ ที่เป็นเลิศ
ทุติยฌาน มีปิติ สุข เอกคตารมณ์ มีปิติที่เป็นเลิศ
ตติยฌาน มีสุข อารมณ์เดียวที่เป็นเลิศ
ยังละกามนิวรณ์ไม่ได้ ยังติดสุขในสมาธิอยู่
จึงใช้กำหนด ทุกขเวทนา สุขเวทนา
ใช้สำหรับเจริญมรรค
ส่วนจตุตถฌาน
วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข อารมณ์เหล่านี้หมดไป
เหลือ อารมณ์ที่ปล่อยวาง คืออุเบกขารมณ์ เป็นเอกคตารมณ์
จึงสามารถปล่อยวาง ใช้ ละสมุทัยได้
ใช้ทำนิโรธให้แจ้งได้
เพราะมีสติ มีปัญญามาก
ฉนั้นพระพุทธเจ้าจึงเจริญฌาน4 ตลอดทั้ง3ยาม
จนบรรลุอริยสัจจ์4
เป็นปฏิจจสมุปบาท
เพราะสังขารุเบกขาญาณ
ละวางอุปาทานได้
ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน ใช้กำหนดทุกข์ จตุตถฌานใช้ละสมุทัย ทำนิโรธให้แจ้ง