เล่าสู่กันฟังเรื่องราวชีวิต ที่ต้องย้ายถิ่นฐานไปเรื่อย เราไปทำงานด้วยกันหลายประเทศ เช่นที่ ดูไบ ฮ่องกง ที่ลาวก็เคยไปค่ะ

แต่ปีนี้สามีได้งานทำที่เยอรมัน ตอนแรกๆก็สนุกดี เพราะทุกอย่างยังดูแปลกใหม่ไปหมด เราย้ายมาช่วงเดือนมกราคม 2020 นี้เอง หลังจากนี้ โควิดก็ทำพิษ สามีไปทำงานได้ 2 อาทิตย์ จนถึงวันนี้ก็ทำงานที่บ้านมาตลอด แผนที่เราต้องเรียนภาษาเยอรมันก็ยังไม่ได้ออกไปเรียน ตลอดเวลาเราได้เรียนรู้ว่าคนเยอรมันเป็นคนจริงจัง ไม่ค่อยมีมุกตลกเลย และไม่ชอบที่จะสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษเลย ตั้งแต่เดินทางไปมาหลายที่ ที่นี่หินที่สุดในการสื่อสาร ไม่ใช่ว่าเขาพูดภาษาอังกฤษไม่ได้นะ แต่เขาไม่อยากพูด เขาจะชักสีหน้าจากกำลังยิ้มๆพอเราพูดภาษาอังกฤษ เขาหุบยิ้มและสีหน้าก็เปลี่ยนไป (เหมือนไบโพล่าเลย) 


ช่วงนี้เราไม่เจอคนไทยเลยค่ะ เพราะร้านขายของไทยก็ปิดร้านแบบถาวรช่วงโควิด เรายังไม่รู้เลยว่าจะได้กลับไทยช่วงปีใหมาหรือเปล่า เรายังคงต้องถูกกักตัวไหม โควิดเนี่ยทำทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปเลย ช่วงแรกๆสามีก็หนักใจในการทำงานเพราะในออฟฟิศเขาก็มีเขาหัวดำอยู่คนเดียว เราไม่รู้เลยว่าจะผ่านโปรไหม เพราะคนเยอรมันเองก็เก่งมากจริงๆ ทำไปทำมาผ่านมา 3 เดือน ดันได้ปรับตำแหน่งซะงั้น มากับดวงจริงๆ

ช่วงสุดสัปดาห์เราก็เริ่มออกเดินทางไปตามที่ต่างๆ เป็นการเดินทางแบบเชิงประวัติศาสตร์ เดี๋ยวจะไปแชร์ประสบการณ์ท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ในห้องบลูแพลนเน็ตอีกทีค่ะ