ชีวิตผมพังเพราะ...อบายมุข...ทุกอย่าง.สวัสดีผู้อ่าน ผมขอเล่าสั้นไป ผมมีภรรยาพึ่งสอบบรรจุครูผู้ช่วยได้24ก.ค. 63 ส่วนตัวผมอดีตเคยทำงาน เป็นครูอัตราจ้าง  เคยเป็นคนเก่ง มีหน้ามีตา ที่อายุน้อย  ขอบอกก่อนว่าเก่งจริงไ เราแต่งงานกัตั้งแต่ภรรยาของผมอายุได้20ปีเธอเรียนอยู่ ราชภัฏชัยภูมิ ผมทำงานเราห่างกัน7ปี  ผมเป็นครูอยู่ที่หมู่บ้านของเธอ  เวลาผ่านไปไม่นาน ผมก็ถูกเลิกจ้าง (ผมเจตนาไม่ไปต่อสัญญา) ผมก็เลยตกงาน แต่ผมก็ได้ดิ้นรนหางานทำ ตลอด เพราะมีลูกด้วยกัน2คน ตอนนีเธอสอบได้บรรจุเป็นข้าราชการครูเต็มตัวส่วนผมวิ่งหางานอยู่แตยังไม่มีงานทำ เธอต้องการให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อที่บ้านพัก แถวโรงเรียนที่เธอทำงาน เพราะแถวนั้น น่ากลัว ทุกอย่าง  กับอันตรายที่จะเกิดกับเธอและหางานทำไปด้วย แต่ลูกไม่ได้ไปอยู่ด้วย  ผม ควรทำอย่างไรดีครับ  ไปจากเธอดีมั้ย ผมกลัวเป็นภาระ  กลัวเธออายที่มีผมไปอยู่ด้วย  ตอนนี้เวลาเรสเดินไปด้วยกัน ผมก็ไม่กล้าเดินใกล้เธอม่วนผมน่ะครับรักเธอมาก  ไม่อยากเสียเธอไปและลูกของผม  ทางด้านแม่ และตาของเธอเหมือนไม่อยากให้ผมอยู่กะภรรยาผม  มันเกิดจากพฤติกรรมของตา ยาย แม่ ญาติ และพี่ น้องของเธอทำให้ผมรูสึกได้ว่า  ผมมาเป็นภาระ เกาะเมีย ตัวถ่วงเขาประมาณนั้น แต่ผมก็ไม่เคยเรียกร้องรึว่าโกรธแต่อย่างได  ( ที่ผ่านมาผมทำตัวไม่ดีก็ว่าได้  ถ้าเธอต้องการที่จะให้ผมไป ผมก็ไป เพื่อให้เขามีความสุขไม่อยากเป็นที่รำคาญ ภาระ ของใคร  แต่ลูกผมดูแล เลี้ยงดูได้แน่นอนแต่เขาคงเอาลูกไว้ผมก็จะคอยส่งเสียเลี้ยงดูเหมือนเดิม ตอนนี้เรายังอยู่ด้วยกัน  ขอถามสมาชิกว่า
ผมควรทำอย่างไรครับผมกลุ้มใจมาก