ผมคบกับแฟนเก่ามา 8 ปี  และเพิ่งเลิกกันเนื่องจากแฟนเก่าคบซ้อน
หลังจากนั้น 1 เดือน ผมก็ได้มาเจอกับแฟนคนปัจจุบัน  ซึ่งยอมรับว่าช่วงที่เจอเธอใหม่ๆ  มันช่วยให้ผมลืมเรื่องราวแย่ๆจากแฟนเก่าได้เยอะมาก  เราก็เลยตกลงว่าจะลองคบกัน 

เธอเป็นคนที่ดีมากคนนึงเลยครับ  ชอบเข้าวัดเข้าวา ไม่กินเหล้า ไม่เจ้าชู้ ซื่อสัตย์  เอาใจใส่ห่วงใยผมตลอด  เวลาไปกินข้าวด้วยกันก็พร้อมที่จะหารตลอด (แต่ส่วนใหญ่ผมก็จะอาสาออกในสัดส่วนที่มากกว่าในมื้อแพงๆ หรือไม่ก็เลี้ยงในมื้อที่ไม่แพงมาก )
แต่ข้อเสียของเธอคือ ค่อนข้างเอาแต่ใจ มีความงี่เง่าพอสมควร ขี้หึงมาก บางอาทิตย์ถึงกับทะเลาะกัน 5 วันติดก็มี บางทีก็วันเว้นวัน  ซึ่งผมก็ยอมรับว่า ด้วยความที่แผลเก่ายังไม่หายสนิทดี  พอมาเจอโมเม้นท์แบบนี้มันเลยมีความอดทนที่ต่ำ  ผมยอมรับว่าผมเริ่มตั้งกำแพงในใจและความรักมันเริ่มถดถอยเร็วมาก ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน 

ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน  ตอนคืนดีกัน ผมมีความรู้สึกว่า ความรักมันฟื้นกลับมาได้ไม่เท่าเดิม  

ผมเคยคุยเรื่องนี้หลายรอบอยู่เหมือนกัน  ซึ่งเธอก็ปรับปรุงตัว  ลดความงี่เง่าลงมาได้พอสมควร แต่ก็ยังมีประปรายบ้าง
 
จนปัจจุบันเข้าเดือนที่ 9  ผมได้ตัดสินใจบอกเลิก โดยที่ผมไม่ได้คุยกับใครหรือมีมือที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องเลย  เพราะผมรู้สึกความรักผมมันลดลงและไม่สามารถฟื้นกลับมาได้เหมือนวันแรกๆที่เราเจอกันอีกแล้ว  ผมเองก็เสียใจมากเหมือนกันนะ  ที่ต้องทำร้ายความรู้สึกของคนที่รักเรามากคนนึงไป  และก็รู้สึกผิดที่ไม่กล้าบอกเธอให้เร็วกว่านี้ ((จริงๆเริ่มรู้ตัวตั้งแต่ 7 เดือนละ  แต่ไม่กล้าบอก))

ผมไม่อยากยื้อไปมากกว่านี้แล้ว  ยิ่งยื้อยิ่งทำให้เสียเวลาทั้งสองฝ่าย
ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยครับ