คือเราเป็นนักเรียนธรรมดาๆ ไม่ได้มีอะไรพิเศษโดดเด่นอะไรมาก แต่มีครูภาษาไทยคนนึงที่เค้าชอบมองเรา มองบ่อยจนรู้สึกได้ ชอบเข้ามาใกล้เรา มีครั้งนึง ห้องครูเค้าเข้าแถวหน้าเรา เราก็ยืนอยู่ข้างหลังห้องเค้า ครูคนนี้ปกติก็จะเดินครวจแถวไปเรื่อยๆ เเต่พอวันที่เรายืนหลังห้องเค้า เค้าไม่เดินเลย เค้ายืนอยู่หน้าเราตลอดเวลา เเถมเราก็เห็นตลอดว่าเค้าพยายามหันมามองเราตลอดเวลา เค้าจะหันมาครึ่งหน้าให้พอเห็นเรา เเล้วเค้าก็จะรีบหันกลับถ้าเห็นเรามองเค้าอยู่ เค้าทำอย่างนี้ตลอด30นาทีที่เข้าแถวเลย จนเราก็วางตัวไม่ถูก พอเราเรียนกับเค้า เราก็ชอบมองหน้าผู้พูดตลอด เราก็มองเค้า เค้าก็จะหันมาสบตาเราบ่อยมาก บางครั้งเราก็หันหนี บางครั้งเราก็สบตาไปเลย ทุกครั้งที่เราสบตาเค้า เค้าจะรีบหันทุกที จนผ่านไป50นาที เรากับเค้าจ้องตากันสลับไปมาทั้งคาบ จนผ่านไปนานๆ เราเลือกที่จะไม่มองเค้าเลย เเต่เค้าก็เปลี่ยนเดินมายืนข้างๆเราบ่อยขึ้น จับเเขนบ้างอะไรบ้าง เราไม่ได้ลำบากใจอะไรหรอก เเต่บางทีมันก็ทำให้เราคิดว่าสิ่งที่เค้าทำมันไม่ใช่สิ่งที่ครูส่วนใหญ่ทำกับนักเรียน ยิ่งโรงเรียนของเราขึ้นชื่อเรื่องความเป็นกุลสตรี เค้าคัดครูที่มีความพร้อมเรื่องการวางตัวแน่นอน การถูกเนื้อต้องตัวไม่ใช่อะไรที่ทำกันได้บ่อยๆเลยด้วยซ้ำ เราเเค่อยากถามในมุมมองของคนอื่นว่ามันแปลกมั้ย ถ้าเค้าทำอย่างนี้กับเราคนเดียว บางครั้งเราเดินไปไหน เค้าก้มองตามเราตลอดด้วย เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาก็มองจนเราก็อึดอัดนิดๆค่ะ