ขอเริ่มด้วยนิสัยของเราก่อนนะคะ
คือเราเป็นคนไม่กล้าพูดไม่กล้าคุยกับผู้ใหญ่ ถามมาตอบไปได้ค่ะ แต่ก็จะทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่กับแค่ครอบครัวแฟนนะคะ เป็นกับทุกคนค่ะ ครู ญาติพี่น้องไม่สนิทก็เป็นค่ะ

เข้าเรื่องเลยนะคะ

คือเรากับแฟนเรามีแพลนจะหมั้นกันเร็วๆนี้ เราเลยตัดสินไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก่อนที่บ้านฝ่ายชาย บ้านฝ่ายก็จะมี ยายกับแฟนเราค่ะ ส่วนแม่อยู่กรุงเทพ
เรายอมรับนะคะว่าเราสามารถทำทุกอย่างในบ้านได้ กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับข้าว แต่ต้องไม่มีผู้ใหญ่ฝ่ายชายเลย เพราะอะไรก็ไม่ได้ เกรงๆกลัวๆ
เวลาอยู่บ้านแฟน เราก็จะหลบอยู่แต่ในห้อง  จะออกไปทำนู้นทำนี่ตอนคุณยายไปไร่ เราก็ซักผ้าให้แฟน ให้ยาย จัดเก็บห้อง ล้างจาน

( แฟนเราเป็นคนเหนือค่ะ คุณยายพูดแต่ภาษาเหนือ พูดภาษากลางไม่ค่อยเป็นแต่ฟังรู้เรื่อง )

คือวันนั้นเราซักผ้าเองค่ะ เป็นเครื่องซักผ้าแบบต้องคอยเติมน้ำ ระบายน้ำออกแบบนี้ค่ะ ซักอยู่ดีๆคุณยายก็กลับมา ด้วยความที่เราฟังภาษาเหนือไม่ค่อยออกแล้วไม่ค่อยกล้าคุยกับผู้ใหญ่ เราจึงหลบเข้าในห้องแล้วให้แฟนออกมาซักให้ แฟนเราก็เป็นผู้ชายก็ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ยายเลยมาทำให้ พอแฟนกลับเข้ามาเราก็ไม่พอใจนิดๆที่ให้ยายทำให้ แต่เราก็ไม่กล้าออกไป เราอยู่ได้2-3วัน รู้สึกอึกอัดนิดหน่อยเลยกลับบ้านมา

พอกลับถึงบ้านแม่แฟนเราไลน์มาหาแฟนเราประมาณว่า "อยู่บ้านไม่ทำอะไรกันเลย นั่งให้ชาวบ้านนินทา เอาแต่นอน กินกันอยู่นั่น เสเพลทั้งผู้หญิงผู้ชาย"
เราจำขึ้นใจนอนไม่หลับ เราจะปรับปรุงแก้ไขตรงไหนดีคะ

1. เราเข้ากับผู้ใหญ่ไม่ได้เลย ไม่กล้าที่จะคุย ทำตัวไม่ถูก
2. เราพูดภาษาเหนือและฟังไม่ค่อยออกค่ะ