เราเคยคบกับพี่คนนึงตอนอยู่ม.1 นั้นแหล่ะ ถามว่าเจอกันได้ยังไง ก็คือในเฟสแหล่ะ เขาทักมา นี่ก็คุยกับเขาเพราะเห็นเขาเป็นผญ. คุยไปคุยมา นั่นแหล่ะ พี่เขาเป็นทอม คุยได้ไม่ถึง2ชม. ก็เป็นแฟนกันแล้ว เป็นแบบงงๆ 5555555 พอมารร ตอนแรกก็ไม่กล้าเจอพี่เขาหรอก พี่เขาโทรมาว่าจะมาหา ถามว่าอยู่ไหน เราก็บ่ายเบี่ยงตลอด เอาเพื่อนมาอ้างบ้าง จนเขาเริ่มนอยด์ๆมั้ง นี่ก็เลยอะ เปิดใจ ลองเจอ ลองคุยกับพี่เขาต่อหน้าบ้าง ยิ่งนานไปก็ยิ่งรู้สึกดีกับพี่เขา สมัยนั้นคือเจอกันก็ตอนอยู่ในรร. กับตอนเลิกเรียนเท่านั้นแหล่ะ หนังก็ไม่เคยไปดูกับเขา ส่วนเที่ยวก็ยิ่งไม่เคยเลย ทำให้ตลอดเวลา10เดือนที่คบกับเขามา ความทรงจำส่วนไหนก็เลยอยู่ที่รร. ไว้ว่าจะห้องเรียนเราบ้าง ประตูด้านหลังรร.บ้าง เรามองว่ามันเป็นความรักที่บริสุทธิ์ที่สุดเลยแหล่ะ เรารักเขาที่เขาเป็นเขา ไม่ได้มองเลยว่าเขาจะเป็นผช หรือผญ ไม่ได้มองเลยว่าเขาจะมีฐานะอะไร แต่ก็แบบตอนนั้นเราเป็นเด็กอะ งี่เง่าบ้าง สุดท้ายเราก็ขอเลิกเขา พอขึ้นม.2เราก็เจอปัญหากับเพื่อน เราก็คุยๆเรื่องนี้กับพี่เขา เพราะตอนนั้นเราไม่มีที่พึ่งเลยจริงๆ พี่เขาก็มาหาเรา มาคุยบ้าง มารับไปส่งขึ้นรถตู้กลับบ้านบ้าง แต่หลังจากนั้นเราก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่ เราก็ไม่กล้ารบกวนพี่เขาอีกเลย ก็มีคุยๆบ้าง แต่ก็ไม่ได้คุยมากมายเหมือนแต่ก่อนแล้ว พอขึ้นมาม.3เราก็มีโอกาสได้กลับไปคุยกับพี่เขา แล้วก็กลับไปคบกับพี่เขาอีกรอบนึง แต่ก็เลิกกันเหมือนเดิม เท่าที่เราจำได้คือตอนนั้น เรามีปัญหากับครอบครัว คือพ่อเรามีบ้านเล็กบ้านน้อย แล้วแม่เราจับได้ เขาทะเลาะกันใหญ่โตเลย เราก็ไม่กล้าเอาเรื่องแบบนี้ไปปรึกษาหรือเล่าให้พี่เขาฟัง เราเครียดมาก เลยไม่ค่อยได้ตอบแชทพี่เขา สุดท้ายเขาก็ขอเลิก อันนี้เราเข้าใจ ว่าเราอะผิดจริงๆ ที่ไม่ยอมคุยไม่ยอมตอบอะไรพี่เขาเลย ทั้งๆที่เป็นแฟนกันอะ จนเราขึ้นม.ปลาย 555555 เราก็ดันอยู่ห้องสายเดียวกับพี่เขาอีก ทำให้เจอพี่เขาบ่อยขึ้น ตอนนั้นเราก็ทำใจล่ะ ว่าเออชีวิตเราก็ต้องมูฟออนอะ เพราะที่ผ่านมา เลิกกับแฟนคนอื่นไปก็เพราะลืมพี่เขาไม่ได้เลย เราก็คุยกับพี่เขาว่าเออเป็นพี่น้องกันเนอะ นู่นนั่นนี่ สุดท้ายเราเห็นเขาอยู่กับคนอื่น เราก็เจ็บเหมือนเดิม ตลกตัวเองที่สุดคือตอนนั้นห้องเรามีจัดงานละให้รุ่นพี่มาดูกัน พี่เขาก็เขาคนคุยเข้าไปในงานด้วย ละก็แบบคนในห้องก็เชียร์พี่เขากับคนคุยอะ คือแบบมันเจ็บจนอยู่ต่อในห้องนั้นไม่ไหวอะ ละทำไงรู้ป้ะ เราวิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ำอะ ไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตจริงๆจะมีโมเม้นที่แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำอะ กว่าจะทำใจได้ก็ซักพักใหญ่ๆเลย จนเพื่อนบอกให้เปิดใจกับคนอื่นได้แล้ว เราก็เออกลับไปคุยกับพี่เขาว่าเราเป็นพี่น้องกันเนาะ แล้วสุดท้ายก็ยังไงรู้ป้ะ วนลูปเดิมเลย เปิดใจ ลืมเขาไม่ได้ เลิกกับแฟน เห็นเขาอยู่กับคนอื่นแล้วเจ็บ วนลูปแบบนี้เลย ยอมรับแหล่ะว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัวมากๆ ที่ตอนมีโอกาสไม่เคยรักษาไว้เลย พอเขามีใหม่ กลับอยากได้เขากลับมา แล้วที่เจ็บที่สุดคือวันนั้นเป็นวันวิ่งสิ้นปี พี่เขาก็เรียกเขาไปหาแล้วก็ยื่นหน้าจอทรศ.มาให้ดูว่ารู้จักน้องคนนี้มั้ย เห็นเราไปเม้นรูปน้องเขา แล้วก็บอกว่าน้องเขาน่ารักดี เราก็ตอบไปเลยว่ารู้จัก เพราะน้องเขาเป็นรุ่นน้องที่เราสนิทคนนึง แต่ในใจภาวนาเลยว่าไม่อยากให้เขาจีบน้องคนนี้ เพราะเราสนิทกับน้องเขาอะ ถึงจะสนิทแบบงงๆก็เถอะ เพราะน้องคนนี้เคยเป็นแฟนเก่าของแฟนเก่าเราตอนม.ต้นแล้วน้องเขาก็มาปรึกษาเรื่องแฟนน้องเขา (ซึ่งก็คือแฟนเก่าเราตอนม.ต้น) เลยทำให้เราสนิทกับน้องคนนี้พอสมควร แล้วมันจะมีฟีลที่แบบ เราไม่อยากให้เขาไปคบกับคนที่เราสนิทอะ รู้แหล่ะว่าเห็นแก่ตัวอะ แต่คือมันจะโคตรเจ็บมากๆอะ พอมารู้อีกที เขาก็คบกันละ แต่ก็ทำไงได้อะ เขาเจอคนที่ดีสำหรับเขาแล้วอะ เราก็ควรจะยินดีเนอะ แล้วก็มีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้นคือ รร.จะมีกิจกรรมกีฬาสี ซึ่งเราก็เป็นหลีด (ตอนนั้นเราอยู่ม.5) ก็ต้องหารุ่นน้องมาเป็นหลีดเพิ่ม เพื่อนในหลีดก็ปรึกษากันว่าจะเอาน้องคนที่เป็นแฟนของพี่เขาลงหลีดด้วย เราก็บอกว่าน้องเขาจะเป็นให้หรอ เพราะเท่าที่รู้ว่า แม่น้องเขาเข้มงวดมาก ฟีลแบบอยากให้ลูกตั้งใจกับการเรียนอะ สรุปคือสุดท้ายน้องเขาก็ตกลงเป็นหลีด ในใจเราตอนนั้นก็ไม่เป็นไรมั้ง เพราะน้องเขานิสัยดีมาก ย้ำว่านิสัยดีมาก ดีจนแบบเราทำให้เราเกลียดน้องเขาไม่ลงเลยอะ ตอนซ้อมหลีดมันจะมีช่วงตั้งกาดไรงี้ เราก็จะจับเวลากัน น้องเขาก็บอกว่าเอาทรศ.น้องเขามาจับเวลาเลย นี่ก็ไปหยิบให้ ละวินาทีที่เราหยิบทรศ.น้องเขาอะ หน้าจอมันก็เด้งมาพร้อมโนติอะ ทำให้เห็นรูปพื้นหลังหน้าจอทรศ. นั่นก็คือรูปพี่เขาอะ ตอนนั้นคือรู้สึกแย่มากๆ เราควรจะยินดีกับเขาสิ ที่เจอคนที่นิสัยดีแบบนั้นอะ แต่ทำไมมันเจ็บแบบนั้นอะ เพื่อนก็มาช่วยปลอบอยู่พักใหญ่เลย จนเราก็คิดว่าเออ เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้ว เราควรจะปล่อยวางแล้วเริ่มต้นใหม่ซักที ช่วงนั้นก็มีคนเข้ามาบ้าง จนเราตัดสินใจคบกับคนใหม่ ซึ่งคนที่เราคบอยู่ช่วงนั้น นิสัยดีมาก เทคแคร์เราทุกอย่าง แบบไม่เคยมีใครทำให้เราขนาดนี้อะ เวลามีปัญหา เขาไม่เคยคิดที่จะปล่อยมือเราไปเลย ถือว่าเป็นผช.ที่เราคบด้วยนานที่สุดเลย แต่สุดท้าย เราก็ขอเลิกกับเขาไป เพราะในใจเรา ยังมีแต่พี่เขาอยู่อะ พี่เขาเป็นดวงจันทร์ในใจเราเสมอมาเลย ยิ่งเขารักกับแฟนเขาเท่าไหร่ เรายิ่งเจ็บ เอาตรงๆเลย เราไม่สามารถให้สถานะอื่นกับพี่เขาได้อะ นอกจากคนรัก เราไม่สามารถเป็นพี่น้องกับพี่เขาได้เลยจริงๆ เราเห็นสตอรี่ในไอจีพี่เขากับน้องเขาอยู่ด้วยกันทีไร มันเจ็บอะ เจ็บแบบอธิบายไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำไมมันเจ็บ ทั้งๆที่เลิกกันนานแล้ว ทั้งๆที่เรื่องเขาเรากับพี่เขามันจบนานแล้ว จนเราทนไม่ไหว เราทั้งบล็อก ทั้งun friend พี่เขากับแฟนพี่เขาออกหมดเลย ช่วงเวลาม.6 เราทำใจนานมาก แล้วมันก็เริ่มดีขึ้น อาจเป็นเพราะไม่ค่อยได้เจอหน้าพี่เขาอีก เพราะพี่เขาเข้ามหาลัย แต่ระหว่างช่วงม.ต้นและม.ปลาย ที่หลังจากเลิกกับพี่เขา เราก็คนคุย มีแฟนมาตลอดนะ แต่ก็จบที่เราลืมเขาไม่ได้อะ เวลาอยู่ที่รร. ภาพที่เราอยู่กับพี่เขามันซ้อนทับมาตลอดเลย เป็นอะไรที่ทรมารมากๆ จะเดินหน้าต่อ ก็เดินไม่ได้ ช่วงปิดเทอมก่อนเข้ามหาลัยก็ดีขึ้นหน่อย เพราะไม่ได้รับรู้อะไรเกี่ยวกับพี่เขาเลย แต่แปลกมาก เรามักจะฝันถึงเขาตลอด ทั้งฝันที่แฮ้ปปี้ กันฝันที่ไม่แฮ้ปปี้เลยย พอช่วงใกล้เปิดเทอมก็ทำใจไว้ละ ว่ายังไงซักวันนึงก็ต้องเจอพี่เขา เพราะเราเข้ามหาลัยเดียวกับเขา ไม่ใช่ว่าเราอยากเข้ามหาลัยนั้นนะ แต่เป็นเพราะพ่อแม่แหล่ะ เขาอยากให้เราเข้ามหาลัยใกล้บ้าน ทะเลาะกับพ่อแม่หลายทีละ สุดท้ายเราก็ต้องยอมเขาอะ ตอนเข้ามหาลัยแรกๆก็ไม่ค่อยเจอเขาหรอก เพราะอยู่คนละคณะกัน แต่มันมีกิจกรรมนึงที่ปี1ต้องขึ้นดอย ตอนขึ้นดอยยังโอเค ขึ้นได้สบาย แต่ตอนลงดอยฝนดันตกเฉยเลย ทำให้ทางเดินมันลื่นมาก ทั้งโคลน ทั้งฝน ทำให้มีรุ่นพี่ปี2มาช่วงให้น้องปี1เดินทางอย่างปลอดภัย โดยการที่รุ่นพี่ปี2จะอยู่ประจำจุด แล้วค่อยๆให้น้องจับมือพี่ปี2ลงดอย เราก็เดินลงดอยโดยการจับมือพี่เขาบ้าง เกาะเพื่อนบ้าง พอมาถึงจุดนึง เราก็เดินลงแบบปกติเลย มองแต่เท้า เพราะกล้าลื่น แต่หางตามันดันไปเจอใครที่คุ้นๆ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าเป็นพี่เขาหรอก พอจังหวะ ยื่นมาไปจับเท่านั้นแหล่ะ ทั้งกลิ่นพี่เขา ทั้งมือที่จับ พี่เขาชัดๆเลย แล้วพี่เขาก็ทักเราว่า อ้าวมาเรียนที่นี่หรอ จังหวะนั้นคือไปไม่ถูกมาก เราทำได้แต่เงียบละรีบเดินต่อไปเลย แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคืออะไรรู้ป้ะ น้ำตามันไหลอะ เราก็ฮึดไว้สุดๆเลย เพราะคนเยอะมาก กลับหอมาคือร้องไห้หนักมากอะ แบบหนักของจริงเลย จากที่เคยทำใจได้40%อะ จู่ๆก็กลายเป็น0%เลย เราตัดเขาออกจากใจไม่ได้เลย อาจจะเป็นเพราะเราติดอยู่ในคำที่เขาเคยบอกเราไว้ว่า ’ถ้าคนมันคู่กันถึงแม้โลกมันจะเหวี่ยงเราออกจากกันแค่ไหน สุดท้ายเราก็จะวนกลับมาเจอกันอยู่ดี’ จนตอนนี้เราก็ยังไม่วนมาเจอกันเลย สงสัยจะมีแค่เราที่อยากคู่กับเขาฝ่ายเดียวแหล่ะ มันจนตอนนี้เราอยู่ปี2แล้ว เราก็ยังตัดใจจากพี่เขาไม่ได้เลย ฝันถึงเขาตลอด ไม่มีเดือนไหนเลยที่ไม่ฝันถึงเขาอะ แต่สุดท้ายก็คงต้องทำใจยอมรับความจริงแล้วล่ะ เราจะอยู่ตรงนี้มองคุณอยู่ข้างหลังแบบนี้มันคงจะเหมาะที่สุดสำหรับเราแล้ว ต่อไปเราจะไม่คอยไปกวนใจคุณแล้วนะ ถึงแม้เราจะเสียใจที่ไม่ได้อยู่ข้างๆคุณ แต่คนที่อยู่ข้างๆคุณตอนนี้ทำให้เราเห็นแล้วว่า เขารักคุณและดูแลคุณได้ดีกว่าเราเป็นไหนๆ คุณโชคดีแล้วที่เจอเขาคนนั้น ขอบคุณทุกอย่างแล้วก็ขอโทษทุกอย่างนะคุณดวงจันทร์ 🌙 คุณยังคงเป็นคนที่อยู่ในใจเราเสมอมานะ