เราได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรควิตกกังวลแบบทั่วไปค่ะ เป็นมามากกว่า 6 เดือน ก่อนไปหาหมอมีอาการมาประมาณ 4 ปี ช่วงป.ตรี คือเราค่อนข้างเครียดมาก กดดันตัวเองเยอะ (เรียนนิติศาสตร์) เข้าใจไปเองว่าอาจจะเป็นนิสัยขี้กังวลหรือเปล่า เลยไม่ไปหาหมอเลย
มาตัดสินใจไปหาหมอเอาตอนเรียนต่อ เพราะอาการเริ่มหนักข้อขึ้น หลัก ๆ เลย คือ สังเกตว่าตัวเองไม่มีสมาธิ อ่านหนังสือนาน ๆ ไม่ได้ มือเย็นเท้าเย็น  รู้สึกเศร้า ไม่สบายใจ กังวลใจอยู่ตลอดเวลา หนักสุดคือมีสอบแล้วเกิดอาการหนาวสั่น มือสั่น ตัวสั่นจนฟันกระทบกัน ไม่มีสมาธิ (คนอื่นไม่ได้หนาว และอากาศไม่ได้หนาวขนาดนั้น 5555555)

ก่อนหน้านี้รักษาที่คลินิกจิตแพทย์ต่างจังหวัด หลัง ๆ ไม่ได้ไปพบคุณหมอท่านเลย รับแต่ยาตัวเดิมๆมาทาน เพราะเราพักอยู่กรุงเทพฯ คือทานไปก็รู้สึกว่าควบคุมได้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่ยังคงเป็นอยู่ ไม่ได้หายขาดไป มีอะไรมากระตุ้นนิดๆหน่อยๆจะมือเย็นเท้าเย็น คลื่นไส้ อยากอาเจียน (เหมือนมีลมมาจุกตรงลำคอ ต้องล้วงคอให้ลมออกมา **แม่เราคิดว่าเรากลัวอ้วน ซึ่งจริง ๆ ไม่ใช่ แบบมันไม่ไหวแล้วเด้อ มีทางเดียวเท่านั้นค่ะแม่ แงงง) เครียดโดยที่ไม่รู้ว่าเครียดเรื่องอะไร กังวลทั้งที่รู้ว่าเรื่องเหล่านั้นไม่ควรกังวล ปฏิกิริยาร่างกายมันแสดงออกสวนทางกับความคิดและสภาพแวดล้อมอะค่ะ ทรมานมาก รู้สึกว่ามันเป็นอุปสรรคกับการเรียน เพราะอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง สมาธิสั้น 

ใครเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับการรักษาโรควิตกกังวล หรือทราบเกี่ยวกับแพทย์\โรงพยาบาล(ในกรุงเทพ) รบกวนแนะนำด้วยค่ะ อยากหายมาก ๆ เพราะทำให้เรารู้สึกเกลียดตัวเองที่ข้ามผ่านเรื่องง่าย ๆ ไม่ได้ ผิดหวังในตัวเอง หลายครั้งที่ความกังวลเกินคนปกติ(ที่เราควบคุมมันไม่ได้) ทำให้เราผิดพลาดบ่อย และสูญเสียหลาย ๆ โอกาส เศร้าชะมัดเลย 

อยากหาย อยากมีความมั่นใจในตัวเอง ไม่อยากเศร้าอีกต่อไปแล้ว อยากชนะมันค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ