สวัสดีค่ะ ตามคำถามข้างต้นเลยค่ะ แต่ยังไงจะเล่าให้ฟังนะคะ😢
คือปีที่แล้วหนูได้เข้าอาชีวะเรียนเกี่ยวกับกราฟฟิกซึ่งเป็นสายที่ถนัดอยู่แล้ว มีเพื่อนที่รร.เก่ามาด้วยคนนึงที่มีฝีมือเท่าๆกัน ทุกอย่างไปได้ด้วยดี หนูมีกลุ่มเพื่อนซึ่งทั้งหมดมี5คน อยู่ด้วยกันเป็นอะไรที่มีความสุขมาก ไปห้างด้วยกัน เล่นกันปกติเลยค่ะ ทีนี้เรากับเพื่อนรร.เก่าจะมีฝีมือทางด้านคอมมากกว่าเพื่อนหน่อยพวกเพื่อนเลยพึ่งพาเราง่าย เราก็ไม่ได้ว่าอะไร คอยสอนคอยให้ลอกตลอด ก่อนปิดเทอมใหญ่มีโครงงานหนังสั้นให้ทำก่อนปิดซัมเมอร์ ไม่มีใครกล้าแสดง+กราฟิกไม่ค่อยแม่น+กล้องไม่นิ่ง หนูกะเพื่อนรร.เก่าเลยจัดการกันเยอะเลยค่ะ
ตื่นเช้าหนึ่งวันหลังปิดเทอมประมาณ7โมงพวกกลุ่มเพื่อนบุกมาบ้านหนู เข้าห้องนอนหนู ที่แย่ที่สุดคือ เอาแฟน+ผู้ชายมาด้วย สภาพตอนนั้นคือยังอยู่บนเตียงกับชุดนอนอ่ะ แล้วพวกนางมาแค่ถามว่าว่างตั้งต่อหนังให้ไหม หนูปฏิเสธแล้วก็โกรธมากที่มาบ้านโดยไม่แจ้งก่อน พวกนั้นเลยกลับไป ตอนกลางวันพวกเขาส่งข้อความว่าพวกนั้นตัดชื่อหนูออกเพราะหนู
ไม่ช่วยอะไรเลย มัวแต่นอนขี้เกียจ ....
เอาที่สบายใจ
หนูโกรธกับการทำตัวแบบนี้ของพวกนั้นเพราะตลอดปีมันเริ่มออกลายมาบ้างแล้ว เลยตัดสินใจตัดเพื่อนค่ะ และที่แย่คือเพื่อนรร.เก่าที่โดนเหมือนหนูย้ายไปตจว.ด้วย
[ เพื่อนหาย ]
แล้วก็มีเหตุการโคโรน่าไวรัสที่มำให้ต้องเลื่อนเปิดเทอมและแยกเลขที่
คือสภาพอ่ะ หนูไม่มีเพื่อนเลยที่คิดว่าจะสนิทได้ เพราะต่างคนก็ต่างมีกลุ่มสนิทกันอยู่แล้ว ก็ทำได้แค่เกาะตามๆเขาไป ถ้าเพื่อนรร.เก่าไม่ย้ายไปตจว.หนูคงยังมีความสุขอ่ะ
เหงามากเลยค่ะ...ถ้ายกเลิกเคอร์ฟิวไปแล้วกลับมาเรียนด้วยกันหมด หนูคงนั่งเหงาและรู้สึกแย่กว่าเดิมที่ไม่มีเพื่อนทั้งที่ตัวเองไม่ได้ผิดอะไรเลย
ระหว่างอยู่กับเพื่อนที่ไม่ดีกับอยู่คนเดียวในห้อง แบบไหนดีกว่ากันคะ
คือปีที่แล้วหนูได้เข้าอาชีวะเรียนเกี่ยวกับกราฟฟิกซึ่งเป็นสายที่ถนัดอยู่แล้ว มีเพื่อนที่รร.เก่ามาด้วยคนนึงที่มีฝีมือเท่าๆกัน ทุกอย่างไปได้ด้วยดี หนูมีกลุ่มเพื่อนซึ่งทั้งหมดมี5คน อยู่ด้วยกันเป็นอะไรที่มีความสุขมาก ไปห้างด้วยกัน เล่นกันปกติเลยค่ะ ทีนี้เรากับเพื่อนรร.เก่าจะมีฝีมือทางด้านคอมมากกว่าเพื่อนหน่อยพวกเพื่อนเลยพึ่งพาเราง่าย เราก็ไม่ได้ว่าอะไร คอยสอนคอยให้ลอกตลอด ก่อนปิดเทอมใหญ่มีโครงงานหนังสั้นให้ทำก่อนปิดซัมเมอร์ ไม่มีใครกล้าแสดง+กราฟิกไม่ค่อยแม่น+กล้องไม่นิ่ง หนูกะเพื่อนรร.เก่าเลยจัดการกันเยอะเลยค่ะ
ตื่นเช้าหนึ่งวันหลังปิดเทอมประมาณ7โมงพวกกลุ่มเพื่อนบุกมาบ้านหนู เข้าห้องนอนหนู ที่แย่ที่สุดคือ เอาแฟน+ผู้ชายมาด้วย สภาพตอนนั้นคือยังอยู่บนเตียงกับชุดนอนอ่ะ แล้วพวกนางมาแค่ถามว่าว่างตั้งต่อหนังให้ไหม หนูปฏิเสธแล้วก็โกรธมากที่มาบ้านโดยไม่แจ้งก่อน พวกนั้นเลยกลับไป ตอนกลางวันพวกเขาส่งข้อความว่าพวกนั้นตัดชื่อหนูออกเพราะหนู ไม่ช่วยอะไรเลย มัวแต่นอนขี้เกียจ ....เอาที่สบายใจ
หนูโกรธกับการทำตัวแบบนี้ของพวกนั้นเพราะตลอดปีมันเริ่มออกลายมาบ้างแล้ว เลยตัดสินใจตัดเพื่อนค่ะ และที่แย่คือเพื่อนรร.เก่าที่โดนเหมือนหนูย้ายไปตจว.ด้วย
[ เพื่อนหาย ]
แล้วก็มีเหตุการโคโรน่าไวรัสที่มำให้ต้องเลื่อนเปิดเทอมและแยกเลขที่
คือสภาพอ่ะ หนูไม่มีเพื่อนเลยที่คิดว่าจะสนิทได้ เพราะต่างคนก็ต่างมีกลุ่มสนิทกันอยู่แล้ว ก็ทำได้แค่เกาะตามๆเขาไป ถ้าเพื่อนรร.เก่าไม่ย้ายไปตจว.หนูคงยังมีความสุขอ่ะ
เหงามากเลยค่ะ...ถ้ายกเลิกเคอร์ฟิวไปแล้วกลับมาเรียนด้วยกันหมด หนูคงนั่งเหงาและรู้สึกแย่กว่าเดิมที่ไม่มีเพื่อนทั้งที่ตัวเองไม่ได้ผิดอะไรเลย