ทุกคนคะ คือเรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยมากๆช่วงนึง มีเรื่องเล็กๆน้อยๆบ้าง
แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องผู้หญิง
คือเราจับได้หลายรอบเเล้ว จนวันนั้น ประมาณเวลา4ทุ่ม เราทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิงอีกแล้ว เราเหนื่อยมาก เพราะเราทำงานด้วย กลับมาเจออะไรเเบบนี้ มันท้อมาก เล้วเขาก็ไม่สนใจค่ะ เขาไปหาพี่ เเต่ก็แชทขอโทษเราอยู่นะ ด้วยความที่เราโมโหบวกเหนื่อย เราได้ใช้คำพูดเเรงไปบ้าง เราอยากให้เขากลับบ้านมาง้อเรา แต่เขาไม่ได้สนใจเลย เราบอกงั้นเราจะกลับไปอยู่บ้าน //เรียกร้องความสนใจให้เขามาง้อ// แต่เขากลับตอบมาว่า งั้นพรุ่งนี้ค่อยกลับ มันดึกแล้ว
เรากลับไม่พอใจกับคำตอบอีก เราแบบจุกมาก เราเลยพูดไปว่างั้นก็เลิกกันไปเลย คำตอบก็คือเลิกก็ได้ เขาบอกว่าเขาไม่อยากเห็นเราร้องไห้กับเขาเเล้ว ยิ่ง*จุก*ไปอีก เราเลยเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านในเวลานั้นเลย กลับคนเดียวกับรถมอไซค่ะ เราร้องไห้หนักมาก //จุกจริงๆนะทุกคน// พอเราถึงบ้าน เขาก็ไม่ได้สนใจจะง้อเรากลับมาเลยเว้ย เเต่กลับเป้นเราเองที่ขาดเขาไม่ได้ เราร้องไห้บ่อยมาก นั่งทำงานอยู่น้ำตาก็ไหลเองอ่ะ แต่เขากลับมีความสุข อยู่กับเพื่อน แฮปปี้มาก เราทักไปหาเขาตลอด ง้อตลอด เขาตอบบ้าง เราขอร้องให้เขากลับมา แต่เขาให้คำตอบว่า ***เขาได้กลับมาใช้ชีวิตเเบบเดิม เขามีความสุข เขาโอเค*** แล้วเราเลยถามกลับไปว่า***เเล้วอยู่กับเราไม่มีความสุขหรอ*** เขาก็ตอบว่า***มีนะ แต่คนละเเบบ เขาโอเคกับเพื่อนมากกว่า*** เราเลยบอกเขาไปว่า*** งั้นก็กลับมาอยู่ด้วยกัน เรายอมให้เขาใช้ชีวิตเเบบอิสระไปเลย เราจะไม่วุ่นวายมาก *** แต่เขากลับบอกว่า** "ยังไม่พร้อมจะกลับมา อยากปรับตัวเองให้ดีก่อน"
เราก็โอเค ก็ลองให้เขาอยู่กับตัวเองดู แต่กลับผิดหวังมาก เขาเฉยมาก ดูไม่ได้ทำไรเลย คุยกับคนอื่นไปเรื่อย ไม่ได้คิดจะทำไรเพื่อเราเลย เราเครียดมาก เราก็รักของเราอ่ะ เราก็ตามตื้อเขา เรายอมทุกอย่าง จนแม่เขารู้ว่าห่างกัน เเม่เขาก็โทรมาหาเรา คุยกับเราว่า /เเม่ไม่อยากให้ห่างกันนานนะ เเม่กลัวมันไม่เหมือนเดิม / เราก็ตอบเเม่ว่า *เราก็ไม่ได้อยากห่างนาน แต่เขาไม่ยอมกลับมมาสักที* เเม่เขาเลยบอกว่า/งั้นเดี๋ยวเเม่ช่วยคุยให้/ หลังจากนั้นเราก็ทักไปตื้อเขาอีก เขาตอบมาว่า*แม่บอกว่าถ้ารักกันจริงๆก้ลองแยกย้ายดู ต่างคนต่างทำหน้าที่ ปล.เขายังเรียนไม่จบ แล้วอีก2ปีค่อยกลับมาหากันดูอีกที ถ้าเกิดรักกันจริงๆ* พอเราเห้นคำตอบเเบบนั้น เราก็อึ้งอยู่นะ เราก็เลยถามเขากลับว่า /ถ้า2ปี เราก้ไม่รอหรอกนะ เรารักกันก้มาสร้างไปด้วยกันไม่ดีกว่าหรอ/ แล้วเราเลยทักไปหาแม่เขา แล้วก็อธิบายบลาๆๆ แล้ววันต่อมาเขาก็ยอมกลับมาอยู่ด้วย ก็อาจจะโดนเเม่บอกมาแหละ แต่กลับมาก็ยังทำตัวปกตินะ อาจจะตึงๆบ้าง แต่ยังคุยกับคนอื่นอยู่
//ปล.เราเป็นคนขี้หวงนะ หวงจนเขาอาจจะรำคาญเลยก้ได้// แต่เขาบอกกับเราว่าเขาจะเบาเรื่องนี้ลงให้ แต่ก็นั่นแหละค่ะใครๆก้พุดได้ รหัสเฟสก็ไม่มี โทรศัพท์ไม่เคยได้จับ เเต่จับของเราตลอด*เราไม่เคยคิดจะมีคนอื่นเลยนะ แบบเคยลองละเเเต่ทำไม่ได้ ทำไม่ลง คนดีเกิน*
พอมองภาพออกไหมคะ เราไม่ค่อยเก่งอ่ะ ไม่รู้จะเข้าใจไหม
**แต่พอได้กลับมาจริงๆ เราไม่มีความสุขเลย เราระแวง เราไม่ไว้ใจเขา แต่เราก็ทิ้งไม่ได้ เราพยายามยื้อให้เวลามันนานที่สุด เพราะเราก้รักเขาอยู่ แต่เขาไม่เหมือนเดิม ทักไปไม่ค่อยตอบเลย ถามอะไรที่มีสาระก้ไม่ค่อยตอบ จะตอบเเค่เรื่องที่เขาใช้เราทำให้เขาอ้ะ แบบเรื่องซักผ้า เรื่องของใช้เขาอะไรประมานนี้ เราก้ทนค่ะ เวลาเขาไม่ตอบ เราก็ทักซ้ำๆ เขาก็ตอบเเบบรำคาญอ่ะ แต่พอได้อยู่ด้วยกัน เขาก้ให้เรากอด เราหอมนะ นอนกอดเรา มันทำให้เราลืมเรื่องนั้นไป แต่พอห่างก็เริ่มคิดอีก เราควรทำยังไงดีคะ พิมพ์ไปเห้อไป น้ำตาไหลก้มา เราดูไม่มีค่าใช่ไหม เเต่เรารักอ่ะ เห้อ รู้ว่าเราดูไม่ได้รักตัวเองเลย แต่จะให้ทำไงได้อ่ะ มันยังไม่เข้มแข็งพอจะกลับไปอยู่คนเดียวอ่ะ คือเราก็คิดว่าเขาอาจจะคิดได้สักวันอ่ะ เลยไม่ไปไหน
ทุกคนเราควรทำยังไงดี............
ห่างกันไปอาทิตย์นึง แต่พอกลับมาอยู่ด้วยกันเเล้วกลับไม่เหมือนเดิม???
แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องผู้หญิง
คือเราจับได้หลายรอบเเล้ว จนวันนั้น ประมาณเวลา4ทุ่ม เราทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิงอีกแล้ว เราเหนื่อยมาก เพราะเราทำงานด้วย กลับมาเจออะไรเเบบนี้ มันท้อมาก เล้วเขาก็ไม่สนใจค่ะ เขาไปหาพี่ เเต่ก็แชทขอโทษเราอยู่นะ ด้วยความที่เราโมโหบวกเหนื่อย เราได้ใช้คำพูดเเรงไปบ้าง เราอยากให้เขากลับบ้านมาง้อเรา แต่เขาไม่ได้สนใจเลย เราบอกงั้นเราจะกลับไปอยู่บ้าน //เรียกร้องความสนใจให้เขามาง้อ// แต่เขากลับตอบมาว่า งั้นพรุ่งนี้ค่อยกลับ มันดึกแล้ว
เรากลับไม่พอใจกับคำตอบอีก เราแบบจุกมาก เราเลยพูดไปว่างั้นก็เลิกกันไปเลย คำตอบก็คือเลิกก็ได้ เขาบอกว่าเขาไม่อยากเห็นเราร้องไห้กับเขาเเล้ว ยิ่ง*จุก*ไปอีก เราเลยเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านในเวลานั้นเลย กลับคนเดียวกับรถมอไซค่ะ เราร้องไห้หนักมาก //จุกจริงๆนะทุกคน// พอเราถึงบ้าน เขาก็ไม่ได้สนใจจะง้อเรากลับมาเลยเว้ย เเต่กลับเป้นเราเองที่ขาดเขาไม่ได้ เราร้องไห้บ่อยมาก นั่งทำงานอยู่น้ำตาก็ไหลเองอ่ะ แต่เขากลับมีความสุข อยู่กับเพื่อน แฮปปี้มาก เราทักไปหาเขาตลอด ง้อตลอด เขาตอบบ้าง เราขอร้องให้เขากลับมา แต่เขาให้คำตอบว่า ***เขาได้กลับมาใช้ชีวิตเเบบเดิม เขามีความสุข เขาโอเค*** แล้วเราเลยถามกลับไปว่า***เเล้วอยู่กับเราไม่มีความสุขหรอ*** เขาก็ตอบว่า***มีนะ แต่คนละเเบบ เขาโอเคกับเพื่อนมากกว่า*** เราเลยบอกเขาไปว่า*** งั้นก็กลับมาอยู่ด้วยกัน เรายอมให้เขาใช้ชีวิตเเบบอิสระไปเลย เราจะไม่วุ่นวายมาก *** แต่เขากลับบอกว่า** "ยังไม่พร้อมจะกลับมา อยากปรับตัวเองให้ดีก่อน"
เราก็โอเค ก็ลองให้เขาอยู่กับตัวเองดู แต่กลับผิดหวังมาก เขาเฉยมาก ดูไม่ได้ทำไรเลย คุยกับคนอื่นไปเรื่อย ไม่ได้คิดจะทำไรเพื่อเราเลย เราเครียดมาก เราก็รักของเราอ่ะ เราก็ตามตื้อเขา เรายอมทุกอย่าง จนแม่เขารู้ว่าห่างกัน เเม่เขาก็โทรมาหาเรา คุยกับเราว่า /เเม่ไม่อยากให้ห่างกันนานนะ เเม่กลัวมันไม่เหมือนเดิม / เราก็ตอบเเม่ว่า *เราก็ไม่ได้อยากห่างนาน แต่เขาไม่ยอมกลับมมาสักที* เเม่เขาเลยบอกว่า/งั้นเดี๋ยวเเม่ช่วยคุยให้/ หลังจากนั้นเราก็ทักไปตื้อเขาอีก เขาตอบมาว่า*แม่บอกว่าถ้ารักกันจริงๆก้ลองแยกย้ายดู ต่างคนต่างทำหน้าที่ ปล.เขายังเรียนไม่จบ แล้วอีก2ปีค่อยกลับมาหากันดูอีกที ถ้าเกิดรักกันจริงๆ* พอเราเห้นคำตอบเเบบนั้น เราก็อึ้งอยู่นะ เราก็เลยถามเขากลับว่า /ถ้า2ปี เราก้ไม่รอหรอกนะ เรารักกันก้มาสร้างไปด้วยกันไม่ดีกว่าหรอ/ แล้วเราเลยทักไปหาแม่เขา แล้วก็อธิบายบลาๆๆ แล้ววันต่อมาเขาก็ยอมกลับมาอยู่ด้วย ก็อาจจะโดนเเม่บอกมาแหละ แต่กลับมาก็ยังทำตัวปกตินะ อาจจะตึงๆบ้าง แต่ยังคุยกับคนอื่นอยู่
//ปล.เราเป็นคนขี้หวงนะ หวงจนเขาอาจจะรำคาญเลยก้ได้// แต่เขาบอกกับเราว่าเขาจะเบาเรื่องนี้ลงให้ แต่ก็นั่นแหละค่ะใครๆก้พุดได้ รหัสเฟสก็ไม่มี โทรศัพท์ไม่เคยได้จับ เเต่จับของเราตลอด*เราไม่เคยคิดจะมีคนอื่นเลยนะ แบบเคยลองละเเเต่ทำไม่ได้ ทำไม่ลง คนดีเกิน*
พอมองภาพออกไหมคะ เราไม่ค่อยเก่งอ่ะ ไม่รู้จะเข้าใจไหม
**แต่พอได้กลับมาจริงๆ เราไม่มีความสุขเลย เราระแวง เราไม่ไว้ใจเขา แต่เราก็ทิ้งไม่ได้ เราพยายามยื้อให้เวลามันนานที่สุด เพราะเราก้รักเขาอยู่ แต่เขาไม่เหมือนเดิม ทักไปไม่ค่อยตอบเลย ถามอะไรที่มีสาระก้ไม่ค่อยตอบ จะตอบเเค่เรื่องที่เขาใช้เราทำให้เขาอ้ะ แบบเรื่องซักผ้า เรื่องของใช้เขาอะไรประมานนี้ เราก้ทนค่ะ เวลาเขาไม่ตอบ เราก็ทักซ้ำๆ เขาก็ตอบเเบบรำคาญอ่ะ แต่พอได้อยู่ด้วยกัน เขาก้ให้เรากอด เราหอมนะ นอนกอดเรา มันทำให้เราลืมเรื่องนั้นไป แต่พอห่างก็เริ่มคิดอีก เราควรทำยังไงดีคะ พิมพ์ไปเห้อไป น้ำตาไหลก้มา เราดูไม่มีค่าใช่ไหม เเต่เรารักอ่ะ เห้อ รู้ว่าเราดูไม่ได้รักตัวเองเลย แต่จะให้ทำไงได้อ่ะ มันยังไม่เข้มแข็งพอจะกลับไปอยู่คนเดียวอ่ะ คือเราก็คิดว่าเขาอาจจะคิดได้สักวันอ่ะ เลยไม่ไปไหน
ทุกคนเราควรทำยังไงดี............