ชาวมายาโบราณที่รุ่งเรืองอยู่ในป่าฝนของทวีปอเมริกากลางแถบประเทศเม็กซิโกและกัวเตมาลา เป็นหนึ่งในชนเผ่าที่มีระบบการเขียนที่ซับซ้อน พวกเขาเป็นนักดาราศาสตร์ที่เก่งกาจ รู้จักการคำนวณหาคาบดิถีของดวงดาวต่างๆ บนท้องฟ้า จนได้ตัวเลขออกมาอย่างแม่นยำ หลักฐานที่ทำให้นักโบราณคดีทราบเกี่ยวกับความสามารถอันน่าทึ่งของชาวมายาโบราณก็คือ จารึกในอักขระเฮียโรกลิฟฟิคที่ดูซับซ้อนและเข้าใจยาก ที่ชาวมายาโบราณนิยมสลักเอาไว้บนผนังวิหารในรูปทรงของตารางหมากรุก ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ถึงอย่างนั้นนักมายันวิทยาก็ยังไม่สามารถอ่านอักขระเหล่านี้ได้ครบถ้วนทั้งหมดแต่อย่างใด

แต่อักขระที่บันทึกเกี่ยวกับการคำนวณและดาราศาสตร์อันซับซ้อน รวมทั้งพิธีกรรมของชาวมายาโบราณก็ไม่ได้ปรากฏเพียงแค่บนผนังวิหารหรือสุสานเท่านั้น ไม่ต่างจากชาวอียิปต์โบราณที่มีการจดบันทึกลงบนกระดาษปาปิรัส ชาวมายาโบราณก็มีกระดาษที่ทำมาจากเปลือกไม้

ในตอนแรกนักมายันวิทยาเสนอว่า ชาวมายาโบราณใช้เส้นใยจากต้นมาเกย์ (Maguey) ซึ่งเป็นพืชอวบน้ำตระกูลเดียวกับว่านหางจระเข้มาผลิตเป็นกระดาษ แต่เมื่อทำการวิเคราะห์เพิ่มเติมด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์แล้วพบว่า กระดาษที่ใช้เขียน “คัมภีร์” ของชาวมายาโบราณนั้น ส่วนใหญ่ผลิตขึ้นมาจากเปลือกไม้ของต้นมะเดื่อ (Fig)  หลังจากนั้นก็จะมีการเคลือบปูนขาวไว้ที่ผิวไม้ก่อนที่จะลงมือเขียนด้วยหมึกสีต่างๆ โดยเฉพาะสีดำที่ผลิตจากเขม่าและสีแดงจากแร่เฮมาไทต์ (Hematite) นอกจากนั้นยังมีการใช้สีที่สดใสอื่นๆ อย่างเช่นสีฟ้า สีเขียวและสีเหลืองในคัมภีร์ก็มาจากเปลือกไม้ของชาวมายาด้วยเช่นกัน



คัมภีร์ของชาวมายาถูกเรียกว่า “โคเด็กซ์” (Codex) มาจากภาษาลาตินว่า “caudex” หมายความถึงลำต้นของต้นไม้ ซึ่งก็คือ วัสดุตั้งต้นที่ใช้ผลิตกระดาษ ในอดีต ชาวมายาโบราณจดบันทึกองค์ความรู้ต่างๆ ลงไปในคัมภีร์เปลือกไม้เช่นนี้จำนวนมาก แต่นักมายันวิทยาพบว่า มีคัมภีร์ที่เหลือรอดหลังจากที่อาณาจักรมายาโบราณล่มสลายลงไปเพียงแค่ 4 ฉบับเท่านั้น

ผู้ที่ทำลายคัมภีร์ของชาวมายาโบราณก็คือ ชาวสเปนที่บุกเข้าไปในช่วงของการล่าอาณานิคม เมื่อพวกเขาได้เห็นชาวมายาโบราณศรัทธาในศาสตร์นอกรีต จึงได้นำคัมภีร์ที่เก็บงำองค์ความรู้มหาศาลของชาวมายาโบราณมาเผาทิ้งจนเกือบหมด (แต่คัมภีร์ยังคงหลงเหลือมาถึงปัจจุบัน 4 ฉบับ)
 
เมื่อนักมายันวิทยาตรวจสอบคัมภีร์ 4 ฉบับเท่าที่เหลือก็พบว่า คัมภีร์ของชาวมายาโบราณนั้น เขียนบนกระดาษรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าแนวตั้ง สูงประมาณ 
23 เซนติเมตร กว้าง 10 เซนติเมตร พับทบกันไปมาเป็นชั้นๆ ในรูปแบบที่คล้ายกับหีบเพลง คัมภีร์บางฉบับเมื่อคลี่ออกมาแล้วมีความยาวกว่า 3 เมตร
ด้านในปรากฏอักขระมายาโบราณและภาพประกอบที่บางภาพลงสีไว้อย่างสวยงาม นอกจากนั้นยังมีตัวเลขและปฏิทินตามแบบฉบับของชาวมายาโบราณปรากฏอยู่ด้วย คัมภีร์ 4 ฉบับที่ยังคงหลงเหลือมาจนถึงปัจจุบันมีดังนี้
เป็นคัมภีร์ที่มีความสมบูรณ์มากที่สุดในบรรดาคัมภีร์ทั้ง 4 ฉบับที่ยังคงหลงเหลือรอดมาจนถึงปัจจุบัน คัมภีร์ฉบับนี้ปรากฏที่ห้องสมุดของเมืองเดรสเดิน ประเทศเยอรมนี เมื่อปี ค.ศ. 1739   มันถูกซื้อต่อมาจากนักสะสมท่านหนึ่งในเวียนนา คัมภีร์ฉบับนี้มีทั้งหมด 39 หน้า พับทบกันไปมาคล้ายหีบเพลง เมื่อคลี่ออกมาก็พบว่า มันมีความยาวถึง 3.5 เมตร 

นักมายันวิทยาตรวจสอบคัมภีร์เดรสเดิน พบว่าอาลักษณ์ที่แสดงลายมือเขียนอักขระมายาโบราณลงไปบนคัมภีร์นี้มีด้วยกันทั้งหมด 8 ท่าน คัมภีร์นี้น่าจะมีความเก่าแก่อยู่ในช่วงประมาณปี ค.ศ. 1000 ถึง ค.ศ. 1200 หรือในช่วงยุคหลังคลาสสิก (Post-Classic Period) ของชาวมายาโบราณ
เนื้อหาส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับองค์ความรู้ทางด้านดาราศาสตร์ โดยเฉพาะวันและปฏิทินที่แสดงให้เห็นถึงวันที่เหมาะสมในการประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ อีกทั้งยังพูดถึงศาสตร์ของการเยียวยารักษาอีกด้วย

 Dresden Codex  มีการระบุตำแหน่งขึ้นและตกของดาวศุกร์ไว้อย่างละเอียด แต่จากการวิจัยครั้งใหม่โดย  Gerardo Aldana นักประวัติศาสตร์วิทยาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนีย  ได้วิเคราะห์อักษรภาพและตารางตำแหน่งดาวศุกร์ในเอกสาร Dresden Codex อย่างละเอียดได้ข้อสรุปว่า 

มีนักดาราศาสตร์ชาวมายันผู้หนึ่งได้จัดทำแบบจำลองเพื่อใช้บอกตำแหน่งของดาวศุกร์ในตอนกลางคืนได้เป็นเวลาหลายร้อยปี โดยนักดาราศาสตร์ที่ไม่ทราบชื่อผู้นี้ทำงานด้วยความพยายามเป็นเวลา 25 ปี ในระหว่างช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 10 ที่เมืองชีเชนอิตซา ประเทศเม็กซิโก 
Cr.https://topmanman.blogspot.com/2017/11/4.html
Cr.https://atlantis2509.blogspot.com/2019/12/blog-post.html
Cr.https://theconversation.com/grolier-codex-ruled-genuine-what-the-oldest-manuscript-to-survive-spanish-conquest-reveals-67941
Cr.https://themathematicaltourist.wordpress.com/2012/11/11/the-tro-cortesianus-codex/
Cr.http://www.mayantourismguide.com/the-madrid-codex/

(ขอขอบคุณที่มาของข้อมูลทั้งหมดและขออนุญาตนำมา)