เราอยากรู้ว่าใครเคยเป็นแบบเราบ้าง เราไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเกิดได้ยังไง คือเราย้ายมาที่ทำงานใหม่3-4 ปี แล้วได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานผู้ชายอายุห่างกับเรา 21 ปี คนนึง เราก็ทำงานร่วมกันบ้างแต่ไม่ได้สนิทอะไร แทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ จนอยู่มาวันนึงเราไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงคิดถึงเค้าขึ้นมา พยายามถามตัวเองมาตลอดก็ไม่พบคำตอบ คือเราคิดว่าหากเราพูดคุยสนิทกับเค้าเราอาจเผลอใจไปแอบรักเค้าได้ แต่นี่ไม่ใช่เราแทบไม่ได้คุยกันเลยถ้าไม่ธุระเรื่องงาน ซึ่งก็น้อยครั้งที่จะทำร่วมกัน  เราคิดถึงเค้าแบบนี้อยู่ทุกวันในขณะเดียวกันก็หาคำตอบให้ตัวเองและพยายามลืมเค้า แต่เค้าก็ยังแว๊บบบบมาในความรู้สึกเราอยู่ดี  กระทั่งวันนึงต้องไปทำงานร่วมกันที่ต่างจังหวัด 14 วัน แต่ไม่ได้ไป 2 คน เราไปกัน 6 คน ช2 ญ4  ตอนนั้นเรายืนยันความรู้สึกตัวเองว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยจริงๆ ระหว่างทำงาน 14 วัน ทำให้เรากับเค้าพูดคุยกันมากขึ้น ทำงานร่วมกันมากขึ้น ท่าทางของเค้ากับเราที่ปฏิบัติต่อกันก็เหมือนเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ พวกเราทีมงานทั้ง 6 คนทุ่มเทตั้งใจจนงานสำเร็จไปได้ด้วยดี หากถามว่าสนิทไหม ยอมรับว่าสนิทขึ้นกว่าเดิมก็มันตั้ง 14 วันที่ต้องทำงานร่วมกัน กินข้าวด้วยกัน ไปเป็นทีมตลอด   กลับจากทำงานเราก็สังเกตตัวเองตลอดว่ายังคิดถึงเค้าไหม ก็มีบ้างแต่ไม่มากเหมือนก่อนหน้านี้  เราก็ยังดำเนินชีวิตปกติ จน 1 เดือนให้หลัง เค้าทักไลน์เรามา ซึ่งปกติเค้าไม่เคยติดต่อเราผ่านไลน์ เลย ตอนแรกเราก็คิดว่าคงมีเรื่องด่วนไม่งั้นคงไม่ทักมาเพราะเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงวันหยุดยาว เค้าทักมาว่า คิดถึงมาก  แต่เราอ่านแล้วมือสั่นแทบหยุดหายใจ รีบดึงสติแล้วอ่านต่อ เค้าบอกว่าไม่ไหวแล้วไม่ได้เจอหลายวันคิดถึงมากอึดอัด  เราได้แต่ส่งติ๊กเกอร์หัวเราะไปแล้วตอบไปว่าถ้าเมาก็นอนซะ. เค้าก็ยังส่งข้อความต่างๆมาตลอดตั้งแต่นั้น เราก็เปิดอ่านนะแต่ไม่ได้ตอบอะไรมากมายยอกจากสติ๊กเกอร์ยิ้ม  จนวันนึงเราทนไม่ไหวเลยตัดสินใจตอบไปว่าเอาจริงๆนะนี่ถ้ารุ่นราวคราวเดียวกันคิดว่ากำลังถูกจีบอยู่  จนเค้าสารภาพความรู้สึกเค้าให้เรารับรู้  เราแทบหมดสติเมื่อได้รับรู้สิ่งเหล่านั้น เค้าบอกว่ารู้สึกดีกับเราตั้งแต่วันที่เราเข้ามาทำงานที่นี่ แต่ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะทำงานคนละส่วน เค้าบอกว่าเหมือนผูกพันกับเรามานาน ถูกชะตา  เป็นผู้หญิงที่เค้าอยากอยู่ด้วย คือเราเป็นผู้หญิงธรรมดาๆตัวเตี้ยๆ อวบๆ ผิวแทน  แต่เราเป็นคนอารมณ์ดี ชอบยิ้ม ชอบหัวเราะ และชอบทำให้คนอื่นหัวเราะด้วย. ชอบพูดเรื่องทะลึ่ง  บ้าบอตามประสา
เค้าบอกว่าเค้ามีความสุขทุกครั้งที่เห็นเรายิ้ม หัวเราะ แม้ว่าไม่ได้คุยกับเค้าก็ตาม  ความรู้สึกเราตอนนี้ที่เคยคิดถึงเค้ามันหายไปเลยตั้งแต่เค้ามาสารภาพความในใจ. จนเรากลับมาทบทวนความรู้สึกทุกอย่างที่เกิดขึ้น. มันเหมือนมีแรงดึงดูดให้เค้าเข้ามาหาเรา หรือจิตเราคิดถึงเค้ามากเกินจนเป็นพลังดึงดูดเค้าเข้ามาในชีวิต ทั้งที่เราเองไม่เคยมีความคิดที่จะรักหรือรู้สึกดีๆกับชายที่อายุห่างกับเราเป็น 20 ปีเลย  คือเราอยากระบายความรู้สึกของเราว่าเป็นยังไง ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง