เริ่มต้นเรื่องคือเมื่อต้นปีก่อนเราทะเลาะกับแฟนหนักมากเพราะเรื่องที่แฟนเราเข้าใจผิดแต่แฟนเราเป็นคนที่ไม่ฟังอะไรเลยพอทะเลาะชอบเงียบหายไม่เคลียร์ชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวถึงขั้นห่างกันเกือบเดือนตอนนั้นคือดาวน์มากแบบทำอะไรไม่ได้เลยเครียดมากกินไม่ได้นอนไม่หลับแบบง้อแล้วง้ออีกแต่ไม่สำเร็จเลยยิ่งเราง้อแฟนเรายิ่งถอยห่างเศร้ามากตอนนั้นและเหงามากเหมือนกันและความเหงานั้นแหละทำให้เราตัดสินใจโหลดทินเดอร์เพราะคิดแค่ว่าจะหาเพื่อนคุยเล่นๆให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นไม่ฟุ้งซ่าน เลยเลื่อนๆปัดไปปัดมาได้แมทช์กับคนๆนึง แต่เราเองก็แมทช์หลายคนนะใครทักมาก็ตอบไม่ได้คิดอะไรเพราะเราก็แค่หวังจะคุยแก้เบื่อให้หายเศร้าแค่นั้นหลายๆคนที่คุยพอเราเบื่อไม่ตอบเขาก็หายไปไม่ตื้อไม่คุยต่อ แต่จะมีอยู่คนนึงเราจะใช้ตัวย่อว่า R ที่ต่อให้เราไม่ตอบเขาก็ทักมาเรื่อยๆตื้อเรื่อยๆทักมาอยู่นั่นทักมาไม่หยุด ถามนู้นถามนี่เกี่ยวกับเราสารพัดอยากทำความรู้จักกับเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรว่างก็ตอบไม่ว่างก็ไม่ตอบ แต่ทุกครั้งเขาจะเป็นฝ่ายทักหาเราก่อนตลอด ด้วยความที่เราเองก็ยังไม่ได้เลิกกับแฟนเลยไม่ได้คิดจะสนใจใครแต่ก็นั่นแหละพอห่างกันไม่คุยกันใจมันก็ฟุ้งซ่าน กลับเข้าเรื่องต่อ.. Rที่ทักหาเราทุกวัน วันนั้นเราก็ได้เข้าไปส่องโปรไฟล์เขา ก็เลื่อนๆดูรูป ละก็แบบพูดกับตัวเองว่า..เห้ยหน้าตาก็น่ารักดีแถมยังชอบแมวเหมือนกันด้วย (เดาเอาเพราะโปรไฟล์เขาใส่รูปแมวด้วย2-3รูป) จากนั้นจากที่Rเป็นคนทักคุยอยู่ฝ่ายเดียว เราก็คุยตอบโต้กันมากขึ้นแต่ก็ยังไม่ถึงขั้นรู้สึกดี เพราะเวลาคุยกับใครเราจะขีดเส้นกลางไว้เสมอไม่ให้ใครล้ำเส้นหรือเราล้ำเส้นใครเพราะเรามีแฟนแล้ว แต่พอคุยกันบ่อยขึ้นรู้จักกันขึ้นมาอีกระดับนึงRก็ขอไลน์ ตอนแรกก็เล่นตัวไม่ให้ แต่สักพักไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันเลยให้ไลน์เขาไป จากนั้นRก็ทักมาบ่อยขึ้นคุยกันมากขึ้นกว่าเดิม ละเค้าก็ดูเหมือนจะจีบเราด้วยบวกกับช่วงนั้นความสัมพันธ์ของเรากับแฟนก็แย่ลงเรื่อยๆเหมือนกันห่างกันมากขึ้นกว่าเดิมตอนนั้นยอมรับเลย ตอนที่Rเริ่มจีบก็เริ่มหวั่นไหวแล้วเหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าล้ำเส้นเพราะใจเราก็ยังมีแฟนเราอยู่ท่องไว้ในใจเสมอว่าเรามีแฟนแล้วแค่ห่างกันไม่ได้เลิกกัน
….กลับมาที่เรื่องของR มีอยู่วันนึงเขาถามขึ้นมาว่าโอเคไหมถ้าเขาจะจีบหรือว่ามีแฟนอยู่แล้วเพราะเขารู้สึกดีกับเรารู้สึกถูกชะตา ตอนนั้นคือเราไม่รู้จะตอบยังไงจะตอบว่ามีแฟนแต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวว่าRจะนอยหรือเสียใจหรืออะไรอาจเป็นเพราะเราเริ่มแคร์เขาแล้ว จะตอบว่าไม่มีก็ไม่กล้าเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำผิดต่อแฟนอยู่ตอนนั้นคือสับสนมาก ไม่รู้จะตอบยังไงเราเลยพูดอ้อมๆไปว่า เราทะเลาะกับแฟนห่างกันไม่คุยกันได้เดือนนึงแล้วแฟนเราก็บล็อกเราไปแล้ว เราตอบไปแค่นั้น แต่ไม่รู้ว่าRเขาเข้าใจแบบไหนกับคำตอบที่เราตอบไป Rเขาก็พูดขึ้นมาว่าเขาเองก็เลิกกับแฟนได้5เดือนแล้วเหมือนกันตอนนี้เขาก็ไม่มีใครเลยอยากคุยเราตอนแรกเขาบอกโหลดทินเดอร์มาก็จะหาเพื่อนคุยแก้เบื่อเหมือนกันแต่บังเอิญมาแมทช์กับเราเห็นโปรไฟล์แล้วรู้สึกถูกชะตาเลยทักมาคุยตั้งแต่นั้น พอยิ่งคุยยิ่งอยากรู้จักมากขึ้นเราเองก็รู้สึกแบบนั้น ก็เลยคุยกันทุกวันทั้งก่อนนอนตื่นนอนไม่ว่าจะทำอะไรก็คือคุยกันเหมือนคนเป็นแฟน พอได้คุยกันตัวเราเองก็เศร้าน้อยลงไม่ฟุ้งซ่านรู้สึกดีขึ้นตั้งแต่มีRเข้ามา เขาก็คุยหยอดคุยจีบเราทุกวันรุกหนักขึ้น มีคำนึงที่Rพูดขึ้นมา “จะจีบจะหยอดแบบนี้มันทุกวันแหละหยอกทุกวันวันนึงก็เต็มกระปุกเอง” ตอนนั้นคือหวั่นไหวใจสั่นมากแต่ไม่กล้าออกอาการแกล้งเมินไปตามสเต็ป พอสนิทกันมากขึ้นเขาก็ขอไอจีขอเฟส ตอนแรกเราก็ไม่กล้าให้เพราะในไอจียังมีรูปแฟนในเฟสก็ยังขึ้นสถานะกับแฟนอยู่แต่ก็นั่นแหละเราไม่ได้คุยกันเลยห่างกันเป็นเดือนไม่ติดต่อไม่อะไรเลย แต่ตอนนั้นเหมือนเวลามันช่างเหมาะเจาะกันเหลือเกินวันนั้นมันตรงกับวันที่แฟนเราลบรูปลบสถานะทุกอย่างเกี่ยวกับเราออกหมดทั้งไอจีทั้งเฟส เรารู้เพราะเราเข้าไปส่องพอดี ยอมรับตอนนั้นมันหน่วงมากพอเห็นแบบนั้นมันเหมือนใจเราแตกสลายทำไรไม่ถูก เลยตัดสินใจทักไปหาแฟนเราพิมพ์แชทไปเพราะโทรไปเขาไม่รับเลย พอพิมพ์แชทไปแต่คำตอบได้มาคือ “แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ตัวเองเหอะเลิกพยายามสักทียอมรับความจริงว่าเราสองคนมันไม่เหมือนเดิมแล้ว” นั้นคือคำพูดที่แฟนเราพูด มันโครตจุกอยากร้องแต่มันร้องไม่ออกมันหน่วงมันจุกอยู่ในอก เราไม่พูดอะไรและปล่อยแฟนเราไปและเดินออกมา เราก็ลบรูปลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับแฟนไม่ง้อไม่ยื้อแฟนเราต่อ ต่างคนก็ต่างเงียบพูดตรงๆก็คือเลิกกันแหละ
กลับมาที่เรื่องของR พอเราลบทุกอย่างออกหมดแล้วเขาขอเฟสขอไอจีเราก็ให้ไปตอนนั้นก็แลกไอจีแลกเฟสกัน ยอมรับเลยตอนนั้นอกหักแต่ไม่เฮิร์ทมากอาจจะเพราะใจเรารู้สึกดีกับRไปแล้ว หลังจากแลกเฟสไอจีเราก็ได้โทรคุยกันคอลกันไปไหนมาไหนทำอะไรส่งรูปให้กันคือพูดง่ายๆก็คือสิ่งที่คนเป็นแฟนทำกันแต่แค่ไม่ได้ใช้คำว่าแฟน เราเองก็ไม่กล้าเปิดใจเต็ม100เพราะในใจลึกๆเราเองก็รู้ดีว่าเรายังไม่ลืมแฟนเรา ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับใครเลยคุยกับRคนเดียว อยากเปิดใจแต่ก็กลัว กลัวหลายๆอย่าง แต่เขาก็ดีกับเรามาตลอดโดนเราเมินตั้งกี่ครั้งเขาก็พยายามเข้าหาตลอดทำทุกทางให้เราใจอ่อนยอมคบกับเขา เราคุยกันอยู่แบบนั้นมา3เดือนเป็น3เดือนที่ดีมากแล้วเราก็มีความสุขมากถึงจะไม่เคยเจอกัน เขาก็ขอเจอนะอยากเจอเราชวนไปเราทานข้าวงี้แต่เรายังไม่พร้อม(เป็นเพราะเราไม่กล้าไปเจอเพราะเรากลัวเขาจะไม่โอเคเพราะเราเป็นคนนึงที่ไม่ค่อยมั่นในในตัวเองเลย)เลยได้แต่รอเวลาที่พร้อมจะได้เจอกัน แต่แล้วพอทุกอย่างเริ่มจะดี แฟนเราก็โทรมาง้อเปิดบล็อคเฟสละแอดเพื่อนเรามา เราเองก็ยังรักยังไม่ลืมแฟนด้วยก็เริ่มลังเลสับสน คือไม่อยากเสียไปทั้งคู่เครียดมากไม่รู้จะเอายังไง สุดท้ายเราก็คืนดีกับแฟนแต่เราก็ไม่กล้าบอกR เราเลยเลือกวิธีที่ใจร้ายกับRมาก เลือกที่จะเงียบไปไม่ตอบไม่คุยอะไรเงียบหายไปเฉยๆ ทำแบบนั้นเราเองก็เสียใจและสงสารRมากแต่เราก็มีเหตุผลที่ทำแบบนั้น เมื่อมันถึงเวลาต้องเลือก ระหว่างแฟนที่รู้จักกันเป็นปีๆรู้ทุกอย่างทั้งนิสัยข้อเสียของเรา กับRที่รู้จักกันแค่ไม่กี่เดือนไม่เคยเห็นเจอหน้ากันตัวเป็นๆหรือถ้าเจอกันเขาจะรับและรักเราได้เท่าแฟนเรามั้ยไม่รู้ นั้นคือสิ่งที่เรากลัว เราเลยเลือกแฟนและยอมตัดRออกไป ยอมรับว่าใจร้ายแต่มันก็จำเป็นต้องเลือก หลังจากนั้นRก็หายไปจากเราบล็อคเราทุกทางไม่ติดต่อกันอีกเลย เราก็ทำใจยอมรับตั้งแต่นั้นมา เรากับแฟนก็ดีกันความสัมพันธ์กลับมาดีกันเหมือนและดีมากขึ้นกว่าเดิมเพราะหลังจากที่ห่างกันมันทำให้เราทั้งคู่โตขึ้นกว่าเดิมทำให้เข้าใจอะไรกันมากขึ้น ความสัมพันธ์ของเรากับแฟนดีกันมากและวางแผนอนาคตด้วยกันจะแต่งงานกันกลางปีนี้ แต่แล้วเมื่อ2-3อาทิตย์ก่อนเรารู้สึกคิดถึง Rขึ้นมาดื้อๆไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรแต่เราก็คิดถึงRมาเรื่อยๆทั้งๆที่เราไม่ได้มีปัญหาอะไรกับแฟนเลยความรักมันดีมากด้วยซ้ำแต่เรากลับคิดถึงคนอื่นคิดถึงมากขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆจนไม่เป็นอันทำอะไรคิดแต่เรื่องRถึงขั้นสร้างแอคหลุมไปส่องเฟสส่องไอจีว่าเขาทำอะไรบ้างและได้แต่นึกย้อนคิดถึงอดีตถึงขั้นนอนไม่หลับเป็นเอามาก ได้แต่คิดว่าถ้าเราไม่มีแฟนตอนนี้เราคงทำทุกวิถีทางติดต่อRไปแล้ว แต่เราก็ทำไม่ได้เพราะเรามีแฟนอยู่ เรารู้สึกผิดและสงสารแฟนที่เรารู้สึกแบบนี้ แต่พยายามจะเลิกคิดถึงมันก็ทำไม่ได้มันเป็นเพราะอะไร ระบายกับใครก็ไม่ได้ พูดกับใครก็ไม่ได้ อึดอัดมาก อยากทักไปคุยกับRแต่ก็ไม่รู้จะทักไปคุยในฐานะอะไร ทำยังไงให้ความรู้สึกนี้ออกไปซะที 🥺🥺🥺