@ ยามตกต่ำ ซ้ำเจ็บไข้ จงใจจิต วอนทรงฤทธิ์ โปรดพระพร เช้าค่ำสาย เปี่ยมความหวัง พลังฟื้น สุขใจกาย ไป่เดียวดาย กลัววายชึพ ไปไยกัน @ พระประสงค์ จงสำเร็จ&

ร่ายสุภาพ @ เสียงเพรียก จากเยาวชน ด้วยฉงน ในประเด็น "คิดเป็น คิดอย่างไร ?"        .......... อย่าเฉไฉ เลยหนา ตั้งตา ว่าเด็กน้อย อ่อนด้อย ไปทุกเรื่อง

กลอนเก้า @ ยามตกต่ำ ซ้ำเจ็บไข้ จงใจจิต วอนทรงฤทธิ์ โปรดพระพร เช้าค่ำสาย เปี่ยมความหวัง พลังพลิกฟื้น สุขใจกาย ไป่เดียวดาย กลัววายชึพ ไปไยกัน @ พระประสงค์ จงสำเร็จ ในตัวข

บาปบุญ ทำแทน แม้นไม่ได้ แต่ร่วม กายใจ ไป่ยากหนา ทุกวาร ทุกสถาน รักเมตตา "ธรรมดา" ดุจปราณ แห่งชีวี

@ ความรุนแรงแน่แท้  ....ชั่ว!ครัน โฉดโหดอ้างสารพัน ....ลิขิตใช้ กู"ดี"จึ่งชอบธรรม์ ....เข่นฆ่า หนวกบอด!กาฬครอบไว้ ....ไป่ได้ตระหนัก"หน" @ กลสงครามท่วมท้น ....ปฐพี ห

11/11 วัน ฅนพิการแห่งชาติ @ ใคร ผู้พิการ คิดซึ้ง .... พึงตรอง ผอง ใฝ่กิเลสหมอง ........ แน่แท้ ปัญญาสติกลั่นกรอง ..... ปฏิบัติ ดุจดั่งปราณแล้&nb

(รับ) เราเป็นนักบุญ  พระโปรดพระคุณ แต่นิรันดร์กาล กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘  @ จากธุลีเถ้า พระสรรค์สร้างเรา ดั่งเงาทรงชัย ยกย่องยิ่งล้ำ มอบอำเภอใจ อีกสิทธิ์เนาใน แดนไท้ธาตรี @ ดุ

@ นิ่มนิ่ม เนาแนบท้อง ทะเล แปลกแปลก แฉกดุจเทห์ ฟากฟ้า แยกแยก ปล่อยซัดเซ ไป่ชีพ ดับเฮย งอกงอก มิชักช้า พวกพ้องเพิ่มพลัน

@ ปวงประชา ดุจสมุทร กล้าแกร่ง จักโถม โหมแปง แสดงหน ปัญหา สารพัน ประชาดล เกิดผล เที่ยงธรรม นำสังคม * แปง = สร้าง

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ @ ความรักพิสุทธิ์ ระอุกระจ่าง ลุสว่าง ประพฤติ"เป็น" ปันแบ่งประจักษ์ นยนะเห็น ดุจ(ะ)เทียน ตะเกียงธรรม นยนะ  (มค. นยน)  น. การนำ, การชี้, การชักจูง, การ