กลับบ้านเรียนมาเหนื่อยๆแทนที่จะถามว่า หิวมั้ย กินอะไรมาละยัง เรียนเป็นไง
ผมกลับต้องมาโดนแม่ด่า แม่ตี เรื่องที่เอาถุงเท้าวางไว้ในห้องไม่เอาไปไส่ในที้
ตะกร้าเพราะจะซัก พอบอกแม่ไปว่าคู่นี้ยังไม่ได้ใส่เลย จะเอาไว้ใส่พรุ่งนี้ แม่ก็
ทำเหมือนจะหน้าแตกแล้วก็ย้อนกลับมาว่า ก็ไปไว้ทีอื่นสิยังจะมาเถียงอีก แล้ว
ก็เอาไม้แขวนเสื้อตี บอกว่าผมเอาแต่เถียงผมทำอะไรตามใจตัวเอง ผมคิดในใจแบบนี้เรียกเถียงหรอวะ แล้วกูทำอะไรตามใจตัวเองทุกทีกูก็เอาเสื้อนักเรียนกับถุงเท้ามาเตรียมไว้เปลี่ยนก่อนไปเรียนหนิ แม่ก็ใช้แต่อารมณ์ไม่ฟังกูบ้างอ
ทำไมวะกลัวที่ตัวเองผิดแล้วอายถึงต้องใช้อารมณ์หรอวะ คุยดีๆไม่เป็นเอะอะ
ก็ใช้แต่ตรรกะว่า กูเป็นแม่นะๆเอาแต่เถียงไม่ฟังแม่ คือถามจริงๆเป็นแม่แล้ว
ถูกทุกอย่างหรอๆ? ตอนผมตอบก็ไม่ได้ตะคอกหรือทำหน้าไม่พอใจหนิ จะมอง
ว่าผมผิดก็ไม่แปลกหรอก ผมก็เป็นแค่ลูกหนิอธิบายไปก็หาว่าเถียง บาป พอไม่ตอบก็ตีอีก ถ้าตัวเองโดนตีโดนด่าแบบที่ตัวเองทำลูกจะรู้สึกยังไง รึว่าเป็นผู้ใหญ่เก็บกดเอามาลงกับลูกทุกอย่าง
รู้สึกเบื่อแม่มาก
ผมกลับต้องมาโดนแม่ด่า แม่ตี เรื่องที่เอาถุงเท้าวางไว้ในห้องไม่เอาไปไส่ในที้
ตะกร้าเพราะจะซัก พอบอกแม่ไปว่าคู่นี้ยังไม่ได้ใส่เลย จะเอาไว้ใส่พรุ่งนี้ แม่ก็
ทำเหมือนจะหน้าแตกแล้วก็ย้อนกลับมาว่า ก็ไปไว้ทีอื่นสิยังจะมาเถียงอีก แล้ว
ก็เอาไม้แขวนเสื้อตี บอกว่าผมเอาแต่เถียงผมทำอะไรตามใจตัวเอง ผมคิดในใจแบบนี้เรียกเถียงหรอวะ แล้วกูทำอะไรตามใจตัวเองทุกทีกูก็เอาเสื้อนักเรียนกับถุงเท้ามาเตรียมไว้เปลี่ยนก่อนไปเรียนหนิ แม่ก็ใช้แต่อารมณ์ไม่ฟังกูบ้างอ
ทำไมวะกลัวที่ตัวเองผิดแล้วอายถึงต้องใช้อารมณ์หรอวะ คุยดีๆไม่เป็นเอะอะ
ก็ใช้แต่ตรรกะว่า กูเป็นแม่นะๆเอาแต่เถียงไม่ฟังแม่ คือถามจริงๆเป็นแม่แล้ว
ถูกทุกอย่างหรอๆ? ตอนผมตอบก็ไม่ได้ตะคอกหรือทำหน้าไม่พอใจหนิ จะมอง
ว่าผมผิดก็ไม่แปลกหรอก ผมก็เป็นแค่ลูกหนิอธิบายไปก็หาว่าเถียง บาป พอไม่ตอบก็ตีอีก ถ้าตัวเองโดนตีโดนด่าแบบที่ตัวเองทำลูกจะรู้สึกยังไง รึว่าเป็นผู้ใหญ่เก็บกดเอามาลงกับลูกทุกอย่าง