เรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วงครึ่งปีก่อนผมพึ่งเลิกกับแฟนเก่า แล้วเฮิร์ตหนักมาก กว่าจะมูฟออนได้ ตั้ง 6 เดือน
และในช่วง 3 เดือนหลังก่อนที่ผมจะมูฟออนเนี้ย ผมได้มาเจอกับเพื่อน (เก่า) ในเอกตอนเรียนมหาลัยคนหนึ่งซึ่งไม่ค่อยสนิทกัน แต่ทำงานอยู่ที่เดียวกัน แผนกเดียวกัน แต่คนละส่วนงาน
เธอเป็นคนที่โรคส่วนตัวสูงมาก (ตามประสาคนเรียนคอม) ปกติไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เข้าถึงยาก เพื่อนน้อย ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย (ผมไม่ค่อยสนิทกับเธอ แต่รู้จักกัน)
จนมีวันนึงผมได้ทำโปรเจ็กต์ของบริษัท โปรเจ็กต์หนึ่งกับเธอ แล้วเธอก็ทักผมว่าช่วงนี้ไม่ร่าเริงเหมือนเดิมเลย ทำไมซึมๆ ทำไมดูเครียด ๆ ผมก็เลยได้คุยกันตามประสาเพื่อนและคนที่อกหัก (คนอักหักมักะหาที่ปรับทุกข์) จนได้เปิดอกคุยเรื่องแฟนเก่าผมให้เขาฟัง หลังจากนั้นเขามาคอยให้กำลังใจ คอยปลอบ คอยส่งเพลง คำคมให้กำลังใจให้ฟัง จนเราสนิทกันมากขี้น คอยถามเรื่องเก่า ๆ ความฝัน อนาคตอยากประสบผลสำเร็จแบบไหน และ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ออกทริป เปิดอกคุยกันมากขึ้น
แล้วในที่สุดผมคิดว่าผมคงเริ่มชอบเธอแล้ว เลยสังเกตอาการของเธอว่าชอบผมไหม คิดเหมือนผมหรือเปล่า? (เหมือนเธอก็รู้ว่าผมชอบเธอ)
จนสังเกตอาการว่าเธอก็แอบมองเราเหมือนกัน ชอบถามถึงผม จากเพื่อนผมในแผนกอีกที บางทีชอบออกตัวแทนผมบ่อย ๆ เช่น ผมมีเพื่อนสนิทมากที่เป็นผู้หญิง เพื่อนสนิทผมชอบแวะมาหาที่ทำงาน ค่อนข้างบ่อยในตอนเที่ยง จนคนในที่ทำงานแซวว่าแฟนมาหาหรอ แต่เธอก็ออกตัวแทนผมทันทีเลยว่า คนนี้เพื่อนสนิทผม ชื่อ..... สนิทมากตั้งแต่มัธยมแล้วล่ะ (อันนี้ผมเล่าให้เธอฟัง) ซึ่งผมก็ งง อยู่เหมือนกันเธอออกตัวแทนทำไม? (ทั้งหมดนี้อาจคิดไปเอง 5555)
จนสุดท้ายผมคิดว่าจะเดินหน้าจีบเธออย่างจริงจัง เพราะเราก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เรื่องแบบนี้รอช้าไม่ได้
ผม : วันนี้เย็น หลังเลิกงาน ว่างไหมไปกินข้าวกันไหม?
เธอ : ได้ซิ ร้านไหนหรอ ร้านเดิมปะ
ผม: ใช่ เดี๋ยวเอารถผมไปนะ แล้วจะไปส่งที่คอนโดต่อเลย
รถคุณจอดไว้ที่ ออฟฟิศ เนี้ยแหละ พรุ่งนี้เช้าผมจะเข้าไปรับมาทำงานแล้วกัน
เธอ : โอเค
ซึ่งบรรยากาศก็ดูปกติ เพราะผมไปส่งเธอเป็นเรื้องปกติมาก จนทานอาหารเย็นเสร็จผมเลยขอจีบเธอ
ผม: ผมมีอะไรจะบอกคุณ
เธอ: ว่าไงคะ
ผม: ผมขอจึบคุณได้ไหม
เธอ: ทำหน้าตกใจ แล้วอ้ำอึ้ง
ผมก็เริ่มหน้าเสียจนตลอดทางผมไปส่งเธอที่คอนโด เราไม่ได้คุยอะไรกันเลย
พอมาอีกวันเธอส่งข้อความบอกผมว่าไม่ต้องมารับนะ ออกไปทำงานแล้ว
หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มห่างกัน มาเรื่อยๆ เลยครับ
ผมควรจะถอยหลังกับความสัมพันธ์นี้ หรือ ควรเดินต่อให้สุดดีครับ เพราะตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับเสียเพื่อนไปแล้ว
ผมควรถอยใช่ไหมครับ
และในช่วง 3 เดือนหลังก่อนที่ผมจะมูฟออนเนี้ย ผมได้มาเจอกับเพื่อน (เก่า) ในเอกตอนเรียนมหาลัยคนหนึ่งซึ่งไม่ค่อยสนิทกัน แต่ทำงานอยู่ที่เดียวกัน แผนกเดียวกัน แต่คนละส่วนงาน
เธอเป็นคนที่โรคส่วนตัวสูงมาก (ตามประสาคนเรียนคอม) ปกติไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เข้าถึงยาก เพื่อนน้อย ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย (ผมไม่ค่อยสนิทกับเธอ แต่รู้จักกัน)
จนมีวันนึงผมได้ทำโปรเจ็กต์ของบริษัท โปรเจ็กต์หนึ่งกับเธอ แล้วเธอก็ทักผมว่าช่วงนี้ไม่ร่าเริงเหมือนเดิมเลย ทำไมซึมๆ ทำไมดูเครียด ๆ ผมก็เลยได้คุยกันตามประสาเพื่อนและคนที่อกหัก (คนอักหักมักะหาที่ปรับทุกข์) จนได้เปิดอกคุยเรื่องแฟนเก่าผมให้เขาฟัง หลังจากนั้นเขามาคอยให้กำลังใจ คอยปลอบ คอยส่งเพลง คำคมให้กำลังใจให้ฟัง จนเราสนิทกันมากขี้น คอยถามเรื่องเก่า ๆ ความฝัน อนาคตอยากประสบผลสำเร็จแบบไหน และ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ออกทริป เปิดอกคุยกันมากขึ้น
แล้วในที่สุดผมคิดว่าผมคงเริ่มชอบเธอแล้ว เลยสังเกตอาการของเธอว่าชอบผมไหม คิดเหมือนผมหรือเปล่า? (เหมือนเธอก็รู้ว่าผมชอบเธอ)
จนสังเกตอาการว่าเธอก็แอบมองเราเหมือนกัน ชอบถามถึงผม จากเพื่อนผมในแผนกอีกที บางทีชอบออกตัวแทนผมบ่อย ๆ เช่น ผมมีเพื่อนสนิทมากที่เป็นผู้หญิง เพื่อนสนิทผมชอบแวะมาหาที่ทำงาน ค่อนข้างบ่อยในตอนเที่ยง จนคนในที่ทำงานแซวว่าแฟนมาหาหรอ แต่เธอก็ออกตัวแทนผมทันทีเลยว่า คนนี้เพื่อนสนิทผม ชื่อ..... สนิทมากตั้งแต่มัธยมแล้วล่ะ (อันนี้ผมเล่าให้เธอฟัง) ซึ่งผมก็ งง อยู่เหมือนกันเธอออกตัวแทนทำไม? (ทั้งหมดนี้อาจคิดไปเอง 5555)
จนสุดท้ายผมคิดว่าจะเดินหน้าจีบเธออย่างจริงจัง เพราะเราก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เรื่องแบบนี้รอช้าไม่ได้
ผม : วันนี้เย็น หลังเลิกงาน ว่างไหมไปกินข้าวกันไหม?
เธอ : ได้ซิ ร้านไหนหรอ ร้านเดิมปะ
ผม: ใช่ เดี๋ยวเอารถผมไปนะ แล้วจะไปส่งที่คอนโดต่อเลย
รถคุณจอดไว้ที่ ออฟฟิศ เนี้ยแหละ พรุ่งนี้เช้าผมจะเข้าไปรับมาทำงานแล้วกัน
เธอ : โอเค
ซึ่งบรรยากาศก็ดูปกติ เพราะผมไปส่งเธอเป็นเรื้องปกติมาก จนทานอาหารเย็นเสร็จผมเลยขอจีบเธอ
ผม: ผมมีอะไรจะบอกคุณ
เธอ: ว่าไงคะ
ผม: ผมขอจึบคุณได้ไหม
เธอ: ทำหน้าตกใจ แล้วอ้ำอึ้ง
ผมก็เริ่มหน้าเสียจนตลอดทางผมไปส่งเธอที่คอนโด เราไม่ได้คุยอะไรกันเลย
พอมาอีกวันเธอส่งข้อความบอกผมว่าไม่ต้องมารับนะ ออกไปทำงานแล้ว
หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มห่างกัน มาเรื่อยๆ เลยครับ
ผมควรจะถอยหลังกับความสัมพันธ์นี้ หรือ ควรเดินต่อให้สุดดีครับ เพราะตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับเสียเพื่อนไปแล้ว