วันพฤหัสบดี ยามเช้า เสียงนาฬิกาปลุกดัง เป็นรอบที่สอง หญิงสาวป่ายมือขึ้นไปกดปิดมัน ตะเกียกตะกายลงจากที่นอน สะโหลสะเหลเข้าห้องน้ำ 
ด้วยความง่วงที่เกิดจากการนอนไม่พอ เพราะความคิดฟุ้งซ่านเมื่อคืน กว่าที่หล่อนจะนอนหลับได้ จัดการตัวเองเสร็จ สวมชุดนักศึกษา สำรวจความเรียบร้อยดีแล้ว ก็ถือกระเป๋าออกจากบ้าน
  
     หญิงสาวเดินสะลึมสะลือ หาวเป็นระยะ ไปยังปากซอย ตั้งใจว่าจะขอแอบหลับช่วงวิชาคาบเช้าซักหน่อย จะได้มีแรงไว้ทำรายงานกลุ่มตอนบ่าย 
แต่หล่อนพลันเห็น ริมทางฝั่งที่หล่อนเลือกเดินอยู่  มีสิ่งหนึ่งกำลังนอนแน่นิ่งขวางทาง ในสภาพที่เลือดท่วมร่างอย่างน่าสยดสยอง หรือจะว่าน่าขยะแขยงดีล่ะ

     มัน...

     มันคือ ...

     มันคือ  ผ้าอนามัยใช้แล้ว!

     มันแผ่หลา โชว์บาดแผลและคราบเลือด นอนตายอย่างน่าอนาถ  จนหล่อนผงะ เล่นเอาตื่นเลย 

     หล่อนต้องการเลี่ยง จึงเดินตีวงอ้อมมันไป โดยไม่ทันมองคนที่ตามมาข้างหลังที่กำลังจะเดินแซง จนเกือบจะชนกัน  ดีที่เขาเบี่ยงตัวหลบพ้น 
 
     หญิงสาวเพียงมองด้านหลังของคนคนนั้น หล่อนจำได้ทันที  ชายหนุ่มคนนั้น

     เมื่อเขามองเห็นสิ่งที่ทำให้หล่อนต้องเดินอ้อม เขาก็ผงะเช่นกัน  แต่เขาเหลียวมองรอบๆ แล้วเดินข้ามฝั่ง ไปหักกิ่งไม้ข้างทางมาสองกิ่ง แล้วเดิน
กลับมา ใช้มันเป็นตะเกียบคีบผ้าอนามัยที่น่าสงสารนั้นไปทิ้งถังขยะ พร้อมกับโยนกิ่งไม้ตามลงไป  จากนั้นก็เช็ดมือเข้ากับขากางเกงแล้วไปต่อ

     ง่ายๆ อย่างนั้นน่ะนะ  โอ้โห นายคนนี้ เอาปีกกับวงแหวนบนหัวเก็บไว้ที่ไหนเนี่ย

     อ๊ะ ไม่ใช่สิ เดี๋ยวสิ  หล่อนเพิ่งนึกขึ้นได้

     "เดี๋ยวค่ะ" หญิงสาวร้องเรียก  ชายหนุ่มหันกลับมามอง

     โธ่เอ๊ย หล่อน!  เสื้อที่เป็นภาระ หอบหิ้วไปมาตั้งหลายต่อหลายวัน ดันไม่เจอตัว พอเจอตัว ดันเป็นวันที่ลืมเอามา

     "ช่วยตามมาหน่อยค่ะ"  ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ยกนาฬิกาขึ้นดู 
 
     "แป๊บเดียวเองค่ะ"

     ถ้าจะให้เขารอหล่อนกลับบ้านหยิบมาให้ล่ะก็ เขาคงไม่รอแน่  หล่อนก็เลยคิดพาเขาไปที่บ้าน จะได้เอาเสื้อคืนให้

     เมื่อพาเขามาถึง หล่อนให้เขารอที่หน้าบ้าน ตัวเองรีบถอดรองเท้า วิ่งเข้าบ้าน ขึ้นไปบนห้องนอน คว้าเสื้อแล้วลงมาอย่างรวดเร็ว 

     พอหญิงสาวเดินออกมา ชายหนุ่มมองเห็นเสื้อในมือหล่อน จึงพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ  หล่อนส่งเจ้าเสื้อตัวปัญหาให้เขา

     "คืนให้แล้วนะคะ"

     "งั้น" ชายหนุ่มยื่นมือมารับ "ยังเหลือจับก้นอีกครั้งนึงนะ"

     "หา!"

     เขาเก็บเสื้อลงในกระเป๋าสะพาย ยกมือ เอานิ้วจิ้มแก้มซ้ายตัวเอง

     นายคนนี้!  ทำท่านั้นแล้วนึกว่าน่ารักงั้นเหรอ!

     หา! แล้วนั่นคือประโยคแรกที่เขาพูดกับหล่อนงั้นเหรอ  รู้มั้ยหล่อนวาดฝันแต่งแต้มจินตนาการฟุ้งซ่านเพ้อเจ้อเป็นบ้าเป็นบอ อยู่นานแค่ไหน!
อย่ามาทำลายภาพลักษณ์ของเทพบุตรเดินดินของหล่อนอย่างนี้สิยะ! 

     คิดว่าผู้หญิงใส่แว่นแล้วต้องขี้อายงั้นเหรอ

     หญิงสาวพูดกับเขา ด้วยน้ำเสียงภูเขาไฟเอตนา (-ภูเขาไฟที่อิตาลี ภายนอกปกคลุมด้วยหิมะ แต่ภายในอัดแน่นด้วยลาวาเดือดพล่าน)

     "อยากจับก้นชั้นเพิ่มอีกซักร้อยครั้งมั้ยล่ะ"

....................................................................................................................................................................................................................