เราเป็นคนขี้โมโห เวลาโมโหจะพูดไม่คิดระงับอารมณ์ของตัวเองไม่ได้เเต่เราจะเป็นเฉพาะกับคนในครอบครัวนะคะ คนในครอบครัวชอบพูดกระตุกต่อมประสาทพูดทำหน้าทำตาทำสีหน้า พูดอะไรไม่เข้าหูก็จะอารมณ์ร้อน หงุดหงิด เหมือนจะเป็นบ้าพอเราอยากจะเงียบไม่เถียงต่อไม่อยากโมโหเค้าก็ไม่หยุดพูด อารมณ์เเบบอยากทำลายข้าวของเเต่ทำไม่ได้ จะทำยังไงดี อยากไปโรงพยาบาลเหมือนกันเเต่กลัวว่าพอมีประวัติการรักษาหรือว่าเราเป็นโรคอะไรเกี่ยวกับอารมณ์เเล้วจะเรียนไม่ได้เพราะที่ที่เราเรียนอยู่มันต้องฝึกงานตลอดเเล้วกลัวว่ามันไปกระทบลูกค้าเเล้วเค้าไล่ออก เรารู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรเป็นอะไรอยู่เเต่บางทีมันก็เป็นอารมณ์ชั่ววูบระงับความโกรธไม่ได้ เคยคุยกับเเม่เเล้วเรื่องนี้เเม่ก็บอกว่าเราบ้าเราประสาท เราบอกว่าอยากไปหาหมอเเต่เเม่ก็ไม่สนใจเเค่ฟังเเล้วก็ปล่อยผ่าน ไม่ได้พาไปหาหมอหรือสนใจอะไรเลย เเค่ฟัง บางที่ก็ซ้ำเติม บางทีเราก็น้อยใจเหมือนกันนะ ที่เค้าไม่สนใจความรู้สึกเราเลย เราร้องให้คนเดียวบ่อยมาก เสียใจกับตัวเองบ่อยๆ จนบางที่ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าบ้าง บ้าบ้าง ประสาทบ้าง รู้สึกว่าเวลาออกนอกบ้านเเล้วอารมณ์โกรธไม่มีเลยมีความสุขดีไม่โกรธไม่โมโหน เเต่พอเข้าบ้านมาที่ไรเหมือนตกนรกทั้งเป็นทุกที เรารู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดที่เราเป็นมันเกิดจากครอบครัวเเละตัวเราเอง เเต่ไม่รู้จะเเก้ปัญหายังไง