มีเรื่องจะเล่าค่ะมีญาติที่กทม.แนะนำเสี่ยขี่รถเบ้นซ์อายุ70+ให้ค่ะ

สวัสดีค่ะเราเป็นสาวบ้านนอกคนหนึ่งที่มีญาติอายุหกสิบสี่ปีเป็นคนโชคดีที่ผัวตายและทิ้งสมบัติไว้ให้หลายล้านเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เค้าเป็นคนรักญาติค่ะ เป็นคนคิดบวกมองโลกในแง่ดีและไม่โลภค่ะรักหลานรักเหลนทุกคน เค้ามีลูกกับผัวเก่าหนึ่งคนซึ่งตอนนี้แต่งงานมีลูกชายสองคนส่วนแม่เค้ามีสามีใหม่ค่ะ เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะพอดีลูกสะใภ้เค้าเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นอยู่กทม.ค่ะ พอดีญาติเราก็ไปช่วยลูกสะใภ้เค้าขายก๋วยเตี๋ยวแล้วได้เจอเสี่ยคนนี้ไม่รู้ว่าเค้าไปคุยกันยังไงปกติญาติคนนี้เค้าไม่เคยโทรหาเรานะคะ เค้าเป็นน้องสาวตาเรา เราขอเรียกเค้าว่ายายน้อยนะคะ(นามสมมติค่ะ)ตอนนั้นเราอยู่กทม.แถวลาดพร้าวค่ะเค้าโทรมาบอกคร่าวว่าเนี้ยมีเสี่ยสนใจอยากดูแลไหมแกอายุประมาณ70นะขับรถเบ้นซ์อยู่คนคอนโดคนเดียวลูกชายแกอยู่ต่างประเทศแกเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากตัดอวัยวะแล้วนะภรรยาแกเสียไปนานแล้ว เค้าสนใจเด็กให้ไปดูแลเค้าที่คอนโดเลยนะ เราก็แบบออกห้าวทอมอ่ะบอกยายน้อยไปว่า เค้าจะสนใจหนูหรอคะหนูไม่สวยนะ แกบอกว่าให้แอดไลน์ไปคุยว่าจะเอายังไงยายน้อยก็ให้เบอร์มาเราก็แอดไปเอ่อเรากล้าค่ะกล้าทักไปชื่ออังกฤษซะด้วยทักคุยกันอายุเท่าไหร่ยังไงถามนิดหน่อย เค้าเป็นนักเรียนนอกค่ะจบจากสหรัฐอเมริกา เค้าว่าต้องการเด็กสาวผู้หญิงให้ไปดูแลเค้าอยู่คนเดียวเค้าเหงาถ้าไปต่างประเทศเค้าจะชวนไปเที่ยวเป็นเพื่อนด้วย เราก็บอกไปว่าเราน้ำหนัก65สูง160 แต่ที่จริงตอนนั้นหนัก73ค่ะอ้วนตันมากแต่ตอนนี้65ค่ะลดน้ำหนักได้8กก.บอกลักษณะไปว่าเราเป็นลูกครึ่งอินเดียผิวสองสีออกเหลืองค่ะ เค้าจะนัดเจอค่ะเค้าอยู่นนทบุรีและยายน้อยก็อยู่ชลบุรีเช่นกัน เค้าจะนัดเจอค่ะ ช่วงนั้นเราจะกลับบ้านไปอยู่กับตายายพอดีเพราะคิดว่าคงเรียนไม่จบแน่แฟมิลี่มาร์ทที่ทำได้แปดเดือนก็จะปิดตัวลงออดิสชอร์ตค่ะ คิดเองว่าเอาว่ะไปเจอหน่อยก็ได้คงไม่เสียหายอะไร ตัดสินใจจะกลับบ้านอยู่แล้วด้วยเราไปพักที่บ้านยายน้อยค่ะแต่คนละที่กับร้านก๋วยเตี๋ยวเป็นหมู่บ้านค่ะ ปรากฏว่าลูกเค้ากลับมาจากต่างประเทศเค้าไม่สะดวกให้เจอค่ะเราอยู่บ้านยายน้อยกับญาติเราอีกสามคนได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว ตังก็ไม่มีสงสารญาติเราที่ขับวินมอเตอร์ไซต์ ซื้ออาหารซื้อของกินเลี้ยงตลอด เราเกรงใจค่ะจึงขอกลับมาอยู่บ้าน อยู่นานก็อึดอัดค่ะ อยู่กันหลายคนไหนจะสามียายน้อยและญาติสามียายน้อยอีก ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราจริงมั้ยคะ เราก็ทักไลน์หาเค้าตอบบ้างไม่ตอบบ้างเป็นแบบนี้อยู่ปีครึ่งค่ะโทรคุยกันแค่ครั้งเดียว ยายน้อยก็โทรมาค่ะว่าจะไปหาเค้ากทม.ไหมเราก็ทำงานแถวบ้านแล้วค่ะจะให้ลางานไปเจอผู้ชายก็คงไม่ใช่จะให้ลาออกจากงานไปอยู่กับเค้าเราก็กลัว พวกที่เอาไปขายต่างประเทศอันตราย จะไปอยู่กับเค้าเลยนิสัยใจคอของเค้าเราก็ไม่รู้แอบคิดถ้าเค้าดีจริงจะเหลือมาถึงเราหรองี้ ยายน้อยโทรมาย้ำว่าจะไปไหมเราก็บอกว่าเราไม่ไป อีกเรื่องก็คือถ้าเราเก็บข้าวของไปอยู่กับเค้าที่คอนโดเค้าไม่ชอบเราล่ะ ไม่สวยตรงสเป็กเค้าล่ะความคิดตีกันในหัวไปหมด สรุปเราไม่มั่นใจเราอ้วน เสี่ยเค้าคงชอบขาวสวยอวบงี้ จะปรึกษาค่ะตอนนี้เราก็ทักไปหาเค้าเค้าก็ทักมาบ้างนานที เค้าบอกว่าคบกับเค้าต้องจริงใจส่งรูปหุ่นให้เค้าดูหน่อยตลอดหนึ่งปีเราส่งแค่หน้าค่ะไม่เคยส่งหึ่นไม่มั่นใจค่ะมากก จะถามว่าเราควรทำยังไงกับเค้าดีคะไลน์ไปถามคำตอบคำ บางทีเค้าอ่านนะคะแต่ก็ไม่ตอบเราเลยค่ะ อ้อบ้านเราจนค่ะเคยเป็นสังกะสีมุงรอบบ้านเลยค่ะ ตอนนี้ทางกาชาด อบจ.ของจังหวัดมาทำให้มีคนบริจาคตอนนี้เป็นบ้านปูนค่ะยังไม่ได้ฉาบและติดเพดาน จะว่าเราหวังเงินก็ได้ค่ะ ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาก็สุ้ด้วยตัวเองทุกครั้งไม่มีอะไรดีขึ้นทำทุกวิถีทางให้ได้เรียนป.ตรีก็ไม่ได้เรียนไปอ่านกระทู้เก่าได้ค่ะด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ อยากถามความคิดเห็นของผู้อ่านกระทู้นี้ว่า เสี่ยตนนี้เค้าคิดยังไงกับเราค่ะเราจะได้ทำตัวถูกเราจะได้ไม่หวังลมลมแล้งแล้งค่ะ ขอโทาด้วยนะคะที่พิมพ์ยาวไปมีรูปที่คุยไลน์ค่ะ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ



แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่