เราเคยมีแฟนมาแล้ว 1 คน และก็เลิกรากันไป เราโสดมานานโดยที่ไม่ได้คิดถึงใคร หรือแอบชอบใคร เรียกได้ว่าตอนนั้นหัวใจได้รับการ heel เต็มที่แล้ว
 
อยู่มาวันนึง เราได้มีโอกาสเปิดใจให้คนใหม่ ซึ่งเราทั้งสองคุยกันมาสักพักแต่ก็ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน เขาชอบเราก่อนและเราเองก็มีใจให้ในภายหลัง ก็เป็นที่รู้กันในฐานะคนคุย คนพิเศษ และเขาก็มีความชัดเจนระดับนึง แต่วันเวลาผ่านไป เขามีปัญหาส่วนตัว(ซึ่งไม่ใช่เรื่องมือที่สาม) ที่ทำให้เราทั้งคู่ตัดสินใจลดระดับความพิเศษต่อกัน ซึ่งฝ่ายเขาเองก็ยืนยันว่ายังรู้สึกเหมือนเดิม ฝั่งเราก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน ซึ่งเราทั้งคู่เชื่อในพรหมลิขิต จึงดูเหมือนกับว่า เราต่างฝ่ายต่างโอเคที่จะลดความสัมพันธ์ลงเพื่อไม่ให้เกินเลย เพราะถึงยังไง "ถ้าเป็นเนื้อคู่กันก็ต้องได้กลับมาสมหวังสักวัน"
 
แต่มันไม่ได้สวยงามขนาดนั้น ดูจะไม่แฟร์เอาสะเลย เพราะในขณะที่เราปล่อยเขาไป เขาก็ได้ไปพบเจอคนใหม่ๆ คุยกับคนนู้นคนนี้ ในขณะเดียวกัน คำพูดคำจาที่ใช้กับเรา ก็ยังดูจะพิเศษเหมือนเดิม แต่ถึงเป็นเช่นนั้น เขากลับไม่ให้ความชัดเจนกับเราซึ่งต่างจากตอนแรกที่เราเคยคุยกัน มันเลยเป็นเหมือนบ่วงที่คล้องเราเอาไว้ มันทำให้เราตัดใจจากเขาไม่ได้สักที เพราะบางทีเขาก็ดูจะยังมีใจ จากการกระทำของเขา ความเป็นห่วงเป็นใย แต่บางทีเราก็ไปเห็นเขาอยู่กับคนอื่น
 
ระยะเวลาผ่านมาก็หลายปีมากแล้ว แต่เราก็ยังอยู่กับที่ เนื่องจากเขายังปฏิบัติดีกับเราแบบนี้อยู่ หรือเป็นเราเองที่ยังเอาหัวใจไปผูกไว้กับเขา เราพยายามเปิดใจให้คนใหม่ๆแต่ก็ไม่มีใครซื้อใจเราได้เท่าเขาเลย เราเลยไม่อยากใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือในการตัดใจ อยากถามเพื่อนๆว่ามีความเห็นอย่างไร เราควรรอเขาต่อไปไหม หรือพอจะมีแนวทางที่ทำให้เราหลุดจากบ่วงของเขาโดยที่ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้
 
ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ