ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ สำหรับชีวิตครอบครัว 5 ปี

สวัสดีค่ะ ครั้งนี้เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยนะคะ
     เราอายุ 29 ปี แต่งงานและมีครอบครัวเป็นระยะเวลา 5 ปี  ปัจจุบันเรามีลูก2คน กับสามี อยู่ชั้นอนุบาล2 กับอีกคนกำลังจะเข้าเรียนค่ะ  เมื่อประมาณ3ปีก่อน  สามีของเราไปทำงานต่างจังหวัด (สามีของเราเรียกได้ว่าหล่อ แต่เราหน้าตาธรรมดามาก)แล้วเราจับได้ว่าเค้านอกใจ ( แต่แค่คุยและกินเหล้าด้วยกัน ยังไม่มีอะไรเกินเลย ปกติสามีไม่ทานเหล้า)  เราก็พยายามเลิกเพราะตอนนั้นมีลูกแค่1 คนเราคิดว่ายังไงเราก้เลี้ยงเดี่ยวได้สบายมาก แต่เค้ามาขอโอกาส และเปนครั้งแรกที่เราห่างกัน อ้างว่าอารมชั่ววูบก้ตามยื้อกันอยู่เป็นเดือนๆ จนเราตัดสินใจให้โอกาสเค้าอีกครั้ง ก็อยู่กันมาและไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้ให้เราไม่สบายใจอีก (ค่อนข้างมั่นใจว่าไม่มีเพราะเราจะมีเซ้นส์ที่แรงมาก ) จนล่าสุดค่ะ  เมื่อคืนนี้เค้ากลับมาจากสังสรรค์  อยู่ดีๆเค้าก้มสารภาพกับเราว่าได้ไปคุยกับผู้หญิงคนนึง มีการแอดไลน์กัน แต่ตุยได้1วัน เค้าก้รุ้สึกผิดกับเรากับลูก  จึบมาบอกเราเพื่อที่จะเลิกคุยแล้วไม่อยากมีอะไรที่ต้องโกหกเราอีก  แต่ปรากฏว่ามันเหมือนมีมีกมากรีดเลยค่ะ  เราระเบิดและไม่สามารถให้โอกาสกับเค้าได้ แต่เค้าก้พยายามขอโอกาสโดยพิสุจน์ผให้เราเห็น โดยการทักไปบอกผญคนนั้นต่อหน้าเรา ว่า มีครอบครัวแล้ว แตใจเราก็รับไม่ได้ไปแล้วค่ะ  เราอยากถามทุกๆท่านว่า  เราควรให้โอกาสเค้าครั้งที่2 ไหมคะเพื่อลูกๆ หนือเราควรพอ  แต่ใจเรามันพังแล้วค่ะ  ไม่รุ้จะเอาอะไรมาไว้ใจกันไดัอีก  ตอนนี้สงสารลูกมาก  แต่ก็แอบคิดว่าถ้าเลิกกัน  ตอนนี้  เด็กๆยังเล็กกันมาก อาจจะยังไม่กระทบใจเค้าเท่าไร ตอนนี้สับสนในชีวิตมากค่ะ  อยากถามความคิดเห็นเหตุผลจากหลายๆท่าน เพราะเรามีแต่อารมณ์เป็นที่ตั้งค่ะตอนนี้  ขอบคุนค่ะ

***** ตอนนี้ หลังจากผ่านไป 2 วัน เราก็ตัดสินใจว่า จะไปต่อ ถึงแม้จะเป็นความผิดครั้งที่ 2 ด้วยเหตุผลหลายๆประการ แต่ไม่ใช่อดทนเพื่อลูกนะคะ มันมีหลายอย่างที่ผูกพันธ์กันมา แต่เค้าสัญญาว่าจะปรับปรุงตัว กับปัญหาต่างๆ ที่เค้าก่อไว้ กับเรามาตลอด   แต่ความรู้สึกหลังจากไปต่อ มันกลับเหนื่อยๆค่ะ ไม่มีพลัง ทำงานไม่มีสมาธิ คิดวนเวียน จัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ มันเหนื่อยไปหมดเลย ทรมานกว่าการเลิกกันคือการไปต่อโดยที่ความสัมพันธ์มีรอยร้าวนี่แหละเนอะเราว่า ... ไม่รู้จะอยู่กับความร็สึกแบบนี้ได้นานแค่ไหนค่ะ   ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยออกความเห็น ให้กับความคิดยุ่งเหยิงของเรา เรานำมาประกอบ ชั่งน้ำหนักสำหรับทุกความเห็นเลยค่ะ  หวังว่าจะดีขึ้น ในสักวันค่ะ .....
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 111
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
เดี๋ยวๆ เขาแค่คุยกันเองเนี่ยนะ ถึงขนาดจะเลิกกันเลยเหรอ...

ผู้หญิงควรบริหารเสน่ห์ ผู้ชายไม่ต้องเหรอ มันก็มีบ้างต่อหน้าเพื่อนฝูง เขาหยุดคุยก็ถูกแล้ว...
ความคิดเห็นที่ 8
ไม่แนะนำให้แยกกันอยู่นะคะ  การแยกกันอยู่ ในสถานการณ์แบบนี้ จะทำให้ ยิ่งห่างกันออกไป ทสงที่ดีที่สุด คือคุยค่ะ
อยู่บ้านเดียวกันนั่นแหละค่ะ ทำตัวให้ปกติ ใจเราสลายก็จริง แต่ต้องให้โอกาสตัวเองด้วยนะคะ

บอกเค้าไปค่ะ ว่าใจสลาย เสียใจมาก เพราะเคยให้โอกาสแล้วครั้งนึง ครั้งนี้ ที่มาบอกก็ดี แต่มันไม่ควรเกิดขึ้นแต่แรก แล้วจะให้วางใจได้ยังไง

แล้วคุยรายละเอียดถ้าต้องเลิกกัน ทุกอย่งไว้ค่ะ
แล้วกรณถ้าไม่เลิกกันด้วย ว่าถ้ามีอีกครั้งจะเลิกแล้วทำตามข้อตกลง กรณีเลิกกัน

ตอนนี้ เรายังปรี๊ด เรายังเสียใจ แน่นอนว่ามันไม่ง่ายกับเรื่องแบบนี้ แต่เรื่องแบบนี้ นี่ล่ะค่ะ ที่เราต้องใจเย็น และตั้งสติ ให้ดีที่สุด อย่าใช้อารมณ์

เอาใจช่วยนะคะ
ความคิดเห็นที่ 2
แยกกันอยู่สักพัก
ไปสงบสติอารมณ์ จนเริ่มมีสติ
แล้วค่อยๆคิดข้อดีข้อเสียของการแยกทางกัน
เขียนออกมา อ่านซ้ำๆ คิดออกอีกเขียนอีก จนพอใจ
อ่านแล้วค่อยตัดสินใจ อาจใช้เวลาเท่าไรก็ได้

จากนั้นนั่งลงวางแผนว่าจะต้องทำอะไรอย่างไรกับทางที่คุณเลือก

ตัวคุณเองจะได้คำตอบที่เหมาะสมและดีสำหรับครอบครัว โดยเฉพาะลูก

แต่การทนอยู่ลูกเพื่อลูก ไม่ใช่ข้อดีหรือข้อเสีย มันคือ คำตอบของคนที่ไม่คิดอะไรและไม่กล้าตัดสินใจ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่