คือเราสามารถมูฟออนจากเขาได้นะ แต่ว่าคงยาก เราคุยกับเขาเมื่อกันยา ปี62 แล้วเลิกคุย ตอนเลิกเป็นช่วงปิดเทอมด้วย เราก็ไม่ได้อะไร พอเปิดเทอมก็มาเจอเขา เขามาพูดมาคุยกัเราบ้าง แล้วพอต้นเดือนมกราเราเจอเขาที่ห้องคอม เพราะเขาเรียนที่นั่น ส่วนเราเรียนชั้นถัดไป อาคารเดียวกัน เราหยุดเดินคุยกับเพื่อนพร้อมมองผ่านทาฃประตูกระจกจนเขาเดินออกมา พร้อมถามว่า " ไม่เข้าเรียนเหรอ! " เราดึงหน้าปกติ พร้อมเดินออกมา เพราะเราก็ไม่ได้อยากอะไรแบบนี้วันวาเลนไทน์ เราทักไปบอกสุขสันต์วันวาเลนไทน์ เขาก็ตอบกลับมา พร้อมกดสองทีเป็นการถูกใจ พอตอนกบางวันเราไปเจอเขาในที่ที่เขาเรียน เขาถามเราว่าอยากได้ดอกไม้รึป่าว แต่เราไม่ตอบแค่ยิ้มให้เฉยๆ พอปิดเทอม เราว่าเราจะลืมเขาได้แล้ว สุดท้ายเขาก็กลับมาคุยกับเรา ไอ้เราก็ใจอ่อนซะด้วยสิ ให้เขากลับมา เออ..ตอนก่อนเขากลับมา เราคุยกับคนอื่นเยอะมากเลยนะ แต่เพราะอุปนิสัยเรา เราเทเขาหมดเลย เราไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พอเราคุยกับเขา ผ่านไปสี่ห้าวันนี้ต่างคนต่างหาย พอเขาทักมา เราไม่ได้ทักไป เพราะเราไม่ว่าง แล้วเราก็แอบน้อยใจไม่ตอบนิดหน่อยเป็นบางครั้ง บางทีก็ไม่อยากตอบ แตเขาน่ะมากกว่าเรา ก่อนเลิกคุยกันอีกครั้ง เขาบอกว่า ที่เขาไม่ได้ทักมา เพราะเขาจะลองใจเรา เหอะ ตลกเนอะ นั่นแหละพอเขาไม่ได้ตอบนานๆ เราก็เริ่มทนไม่ไหว เลยก็เลิกคุย ผ่านไปใกล้ๆเปิดเทอมเรากดไปส่องแล้วเผลอไปกดไลค์ในแชท เขาก็อ่านพอดี เขาบอกมีอะไรหรอ ด้วยความที่เราลืมไม่ได้ เราเลยชวนเขาเล่นเกม แล้วเขาก็เล่นเกม เล่นไปสักพัก ชั่วโมงครึ่ง เขาก็ทักมา บอก " เลิกเล่นแล้วนะ พรุ่งนี้ไปเชียงราย ฝันดี " เราก็โอเค ไม่ได้ตอบอะไร พอเปิดเทอมเจอหน้าเขาใจก็เต้นแรงอีกครั้ง แต่น่าเสียดายเขามีแฟนแล้ว เป็นน้องที่เข้ามาใหม่ แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งพฤหัสที่ผ่านมา เขามองเรา เราก็ไปสบตากับเขา แต่เราหลบหน้าก่อน พอเราเดินมาที่โรงอาหาร ไม่รู้ส่าเราคิดเองหรือป่าว เขาเดินตามมา เราเดินมากับเพื่อน เขาก็เดินมากับเพื่อน เราคุยกับเพื่อนพร้อมเดินมาทางระหว่างโต๊ะ มันมีหลายทางเดินนะ แต่เราเดินทางนั้น เขาแยกกับเพื่อนเขา เราก็เดินคุยกับเพื่อน จู่ๆ เขาก็เดินมาติดๆกับเราแล้วตอนนั้นมันเป็นช่องแคบ มันเลยเดินติดกัน เขามาเหยียบรองเท้า เป็นรองเท้าเพื่อนเรา แต่เพื่อนเรากับเขาไม่สนิทกันเลย เพื่อนเราก็เกือบจะด่าแล้ว เพราะคิดว่าเป็นรุ่นน้อง พอเขาเหยียบแล้วเราหันไปมอง เขาก็เลี่ยงตัวเดินไปอีกทาง คือเราอยากจะมูฟแล้วจริงๆ