คือหนูตอนเด็กๆจะร่าเริง พูดเยอะ สนิทกับพ่อกับแม่ แต่พออยู่นอกบ้านที่ไม่มีพ่อกับเเม่จะไม่พูดกับใคร ในทางกลับกัน พอโตขึ้นมา ตั้งเเต่อายุประมาณ11-12 รู้สึกว่าตัวเองเงียบกับครอบครัวมากๆๆๆ พ่อเเม่ถามคำตอบคำ แต่พอได้ออกไปเจอเพื่อนๆ หรือคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก จะยิ้ม ทักทาย พูดคุยได้ปกติเลย อยากรู้ว่าตัวเองผิดปกติมั้ยคะ อยากคุยกับพ่อกับเเม่เหมือนเมื่อก่อนบ้าง พ่อเเม่ก็คุยกับเรานะเเต่เราไม่ยอมคุยกับเขา พ่อกับเเม่ก็ชอบพูดว่าคิดถึงหนูแบบเมื่อก่อน มันจึ้งมากๆเลยค่ะ ได้ยินเเล้วนำ้ตาไหลตอน หนูก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้ใันกลับมา
ปล.หนูเป็นพี่คนโตค่ะ ไม่รู้ว่าเกี่ยวหรือป่าวเเต่ ตอนยังไม่มีน้องรู้สึกดีกับพ่อเเม่มากกว่าตอนนี้ รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองต้องคุมฟอร์ม ต้องทำตัวนิ่งๆเอาไว้อะค่ะ ไม่หัวเราะหรือบางทีถ้าหัวเราะ ก็ต้องเอามือปิดปากเอาไว้
ปล.2อย่าว่าหนูนะคะ แค่นี้ก็เครียดมากแล้วค่ะ