คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เคยมีเหมือนกันค่ะ รักทางไกล ระยะเวลาคุยกัน 2 ปีเต็ม พยามคุยกันทุกวันให้เป็นกิจวัตรค่ะ ตอนเค้าตื่นเช้าก่อนไปทำงานจะโทรหาเรา เราก็จะประมาณเพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จ เรื่องที่คุยก็ทั่วไปเลยค่ะ ไม่จำเป็นต้องมีอะไรพิเศษทุกครั้งที่คุย ถามสาระทุกข์สุขเค้า เมื่อวานเป็นยังไงบ้าง งานเป็นไง เหนื่อยไหม วันนี้ทำไร เสาร์อาทิตย์นี้แพลนไปไหน ไม่มีวันไหนที่จะไม่คุยไม่ทักกัน ยิ่งถ้าได้เปิดกล้องคุยกันด้วยจะยิ่งดีค่ะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ผมกับแฟน แต่งและอยู่ด้วยกันมาได้35ปีแล้ว แฟนอยู่เมืองเมกา ผมอยู่ไทย ใช้วิธีเขียนจดหมายติดแสตมป์ติดต่อกัน สมัยก่อนถ้าจะโทรคุย นาทีละ30บาท และยังต้องไปโทรที่ไปรษณีย์กลาง เขียนจดหมายราวๆสี่ปี แฟนบินกลับมาไทย แต่งงานที่กรุงเทพ แฟนบินกลับ ผมรอใบเขียวอีกราวปีครึ่ง ทั้งหมดรวมห้าปีครึ่ง ทุกวันนี้เกษียณแล้ว ถ้ารักจริงๆ ในระหว่างที่รอกันไม่ว่าสาวไหนที่เจอก็ได้แต่คบเป็นเพื่อน ไม่เคยคิดจีบเผื่อเลย ไม่ต้องการหลอกใครและไม่ต้องการถูกหลอกเหมือนกัน แฟนที่เมกาก็มีหนุ่มอื่นมาจีบเหมือนกันแต่เขาก็ไม่สน ดวงมันจะได้แต่งด้วยกัน เป็นไปตามวาสนาครับ
แสดงความคิดเห็น
เมื่อฉันเจอคนที่ดีที่สุดเเล้ว แต่ต้องรักทางไกลอย่างไรให้รอด ?
ความห่างไกล การไม่ได้กอด ไม่ได้สัมผัส ไม่ใจเต้นเเรงเหมือนวันเเรกๆ เจอกันผ่านจอมือถือกับเเชท สามารถทำให้คนสองคนเดินทางไปจนวันที่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไปได้จริงๆไหมคะ
เรารู้ค่ะว่าเป็นเรื่องที่ใจของคนสองคนที่มั่นคงต่อกันเพียงพอไหม เเต่เราอยากได้รับฟังความสัมพันธ์ที่ยากเเบบเราหรือยากมากกว่า/น้อยกว่าได้หมดเลยนะคะ มาเเบ่งปันกันให้กำลังใจกันหน่อยน้าา
ขอบคุณล่วงหน้าที่ใช้คำพูดสุภาพและมาแบ่งปันกันนะคะ