ถือว่าเป็นการขอระบายไปด้วยคือมีเพื่อนคนนึงรู้จักกันมานานตั้งแต่ประถม แต่ม.ปลายย้าย รร. เลยไม่ได้เจอกันอีก แต่ก็มีเฟส มีไลน์ ดูข่าวคราวกันและกันติดต่อกันบ้างในบางครั้ง ตอนเราอยู่ประถม เราได้เงินไป รร.น้อย ซื้อขนมได้แค่อย่างสองอย่าง กินแปปเดียว ก็หมด แต่นางเรียกได้ว่าฐานะ ทางบ้าน ดีเลยแหละกินขนมเยอะๆ ซื้อไอติมซื้อนู่นนี่ วันนึงเราเคยแซวเล่นตามประสาเพื่อน เพื่อนยืนกินไอติมอยู่ไอติมมันสีแดง ทำให้ปากแดงไปด้วยเราก็พูดว่าปากแดงเหมือนตูดลิงเลย นางบอกแดงเหมือนตูดลิงแต่ก็ยังดีกว่าคนไม่มีปัญญาซื้อตูดลิงกิน คือยกตัวอย่างเหตุการณ์ให้รู้นิสัยของนาง คือนางจะมีพ่อแม่คอยซัพพอร์ตในเรื่องเงินได้เป็นอย่างดี 
ปัจจุบันคือต่างคนต่างออกมาใช้ชีวิตนอกบ้าน
เฟสบุ๊คของนาง นางจะชอบโพสรูปเที่ยวกลางคืน บ่อยมากๆ แทบทุกวันเลยแหละ อาชีพนางไม่แน่นอน เดี๋ยวทำงานกลางคืน เดี๋ยวเป็นพนักงาน ไม่แน่นอน
แต่ไม่รู้มีเงินเหลือเก็บ ไปมีนู้นนี่จากไหน หรือขอพ่อแม่ ไม่แน่ใจ นางโพสในไลน์ ว่าขอบคุณพ่อแม่และก็ถ่ายรูปรถ ที่นางพึ่งถอย อะไรที่ขอบคุณพ่อแม่จะโพสแต่ในไลน์ และก็จะมีพ่อกับแม่นางมาเม้นทำนองว่ารักลูก สอนลูกในเม้น ค่ะลูก อะไรประมาณนี้ 
ซึ่งเราบอกตรงๆเลย ว่าพ่อแม่เราไม่ได้มีฐานะที่รวยและไม่มีหรอกโมเม้นนี้ ไม่ได้อิจฉาใคร ไม่เคยโกรธพ่อแม่ แต่ไม่รู้ว่ากะเพื่อนคนนี้ คือมันเป็นอะไรยังไง เวลาเราโพสเรื่องดีๆ เกี่ยวกับชีวิต จะเคยไม่มีนางมายินดีหรืออะไรดีๆด้วยเลยสักครั้ง แต่ถ้าเป็นโพสแนวเศร้าๆ หรือบ่นปัญหาชีวิต จะมีนางมาเม้น บางที่สอนเรา หรือบางทีทักมา แรกๆเหมือนจะปลอบใจ หลังๆมา นางจะเอาชีวิตนาง มาเล่าให้ฟัง ว่าดีอย่างงู้นงี้ ดูแบบกูนี่ บลาๆ กูเคยเจอมาแล้ว บลาๆๆๆๆ บางทีเห็นโพสเราเศร้า ดันมากดว้าว กดขำ ซะงั้น
ยกตัวอย่างวันนึงเราโพสเชิงตลกๆ ขำๆ ว่า
"จะเล่าถึงประสบการณ์ชีวิต
ออกจากบ้านตอนอายุ17 จนตอนนี้อายุจะซาว 2 แล้ว มีแมว 1 ตัว จบ"
นางมาเม้นท์ว่า
"อยากจะเล่าเหมือนกันออกจากบ้านตั้งแต่15 จนป่านนี้คบซาวแล้วมีมอไซ2คันรถเก๋ง1คันตุ้เย็น1ตุ้ เตียงนอนและชุดที่นอน1ชุด ตุ้เสื้อผ้า1ตุ้ พัดลม4ตัว เครื่องซักผ้า1เครื่อง😒"
คือ จะบอกว่าไม่เคยอิจฉาเพื่อนหรอก แต่ในอีกมุม ที่เราโพสเอาฮา เอาขำ มันก็คือความจริง ที่เรายังไม่มีอะไร กำลังเก็บ กำลังสร้างอยู่ แต่ต้องมารู้สึกเห้ย อะไรวะ มีก่อนก็เออ กูก็ดีใจด้วย เพื่อนกูมี แต่ต้องมารู้สึกเฟลๆว่า แมร่งง เพื่อนแซะ เพื่อนแมร่งชอบแซะว่ะ เห้อออ