คือเรากับพี่ทะเลาะกันบ่อยมากแต่ก็ไม่เคยปล่อยมือกัน จนพี่เราจบมัธยมพี่เราต้องไปอยู่ที่ห่างไกลจากเรา ตอนแรกมันก็ดีอยู่หรอกที่ไม่มีใครคอยมากวน มาแกล้ง แต่พอนานเข้าไปเราก็เหงา คิดถึงตอนนั้นมากเลยคะ ตอนที่ทะเลาะกัน แหย่กัน พี่เราก็โทรมาหาเราบ้าง ช่วงแรกๆที่ขาดพี่ไปเราแทบทำอะไรไม่เป็นเลย ทำการบ้านไม่ได้ก็จะเรียกพี่แต่ตอนนี้เราต้องทำเองเราไม่เข้าใจการบ้านจะโทรไปถามเราก็เกรงใจพี่เรียนเราเลยค่อยๆคิดบางทีก็ลอกเพื่อน พ่อชอบมาเล่าให้ฟังว่าเวลาพ่อกับแม่ไม่อยู่ก็มีชวดมาดูเรากับพี่ แต่พี่เราจะใส่ใจเราอยู่เสมอ พี่เราจำรายละเอียดเล็กๆน้อยๆได้ตลอด ทำงานบ้านงานเรือนได้ จนบางทีเราก็อายนะ เป็นผญ.แต่ทำอะไรไม่ค่อยได้ พี่เราไม่ค่อยโมโหเราแต่เราชอบโมโหใส่พี่ พี่ชอบมาแหย่เรา ส่วนตัวเเล้วเราเป็นคนขี้โมโห อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจแต่พอพี่ไปเรียนไกลจากเรา เรากลับคิดถึงเรื่องเก่าๆเรื่องที่ทะเลาะกันบ่อยๆ เราไม่รู้ไม่เหมือนกันว่าพี่จะเป็นแบบเราไหม? หรือว่าใครมีอะไรแบบนี้ก็ระบายในกระทู้นี้ได้เลยนะ