ถ้าถามว่าทำไมถึงคิดว่าตัวเองเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่รัก ดูได้จากตรงนี้เลย
เราเป็นลูกคนโต ในบรรดาพี่น้อง3 คน 
 ลูกคนโตไม่เคยได้รับความอบอุ่น ไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่ ตอนเด็กมีเรื่องที่ทำไม่ดีบ้าง  เนื่องจากไม่มีคนคอยสอนว่ามันไม่ดี จนโตมาถึงเรียนรู้ได้เองว่ามันไม่ดี 
ลูกคนโตไม่เคยได้สินทรัพย์อะไรเลย ถ้าให้นับก็เริ่มจาก การเรียนเริ่มเรียนมหาวิทยาลัย กู้ตังเรียนเอง จ่ายต้องคืนเอง โทรศัพท์ไม่เคยมีใครคิดซื้อให้ ต้องเก็บเงินซื้อเอง  ที่บ้านมีรถมอไซค์คนแรกก็ให้น้องคนกลาง  เราก็ซื้อมอไซค์ขี่เองนะ แถมยังดาวน์มอไซค์ Wave125I สีดำให้ที่บ้านอีก1คัน เป็นลูกที่ดีไปอีก แต่เค้าไม่เห็นความดีเลยT^T  พอที่บ้านมีรถยนต์ 2 คัน ก็ให้คัน4 ประตูน้องคนกลาง ส่วนเรากู้เงินออกรถมือสองเก่าๆขับเอง หนี้เพิ่มขึ้นไปอี๊ก แต่ถ้าไม่ซื้อรถเราก็ไม่มีรถขับไปทำงานอ่ะเนาะ (ประเด็นเหล่านี้เราก็ยังไม่คิดน้อยใจหรอกนะ แต่พอมันเยอะเข้าเราก็เริ่มคิดอ่ะแหละ...)  พอมาปีนี้น้องสาวคนเล็กเริ่มโตเป็นสาวกำลังเรียนม.3 พ่อกับแม่ประเคนทุกอย่างให้ ซื้อทองให้ใส่ อยากได้รถมอไซค์ก็ซ์้อให้ ต้องเรียนออนไลน์ก็ซื้อไอแพดให้ อยากเลี่ยงกระต่าย ก็เลี้ยง แล้วก็หาย ไปเอาแมวมาเลี้ยง แมวหาย ต่อมาซื้อลูกหมามาเลี้ยง โหดูแลหมาได้ดีมากกกกกก ปล่อยให้ขี่เยี่ยวในบ้าน โดยที่เรามีลูกเล็กๆ 2 คนอยู่ในบ้านด้วย เราต้องคอยระวัง พอเราจะบ่นหรือว่าน้อง เรากลับเป็นคนโดนว่าซะเอง 
บางทีเราก็คิดว่านี่เราเป็นลูกรึป่าววะ ของทุกอย่างต้องหาด้วยตัวเองหมด พ่อกับแม่เคยรับรู้ความรู้สึกลูกคนโตบ้างมั้ยว่ารู้สึกยังไง ถึงจะบอกว่าก็เคยซื้อทองให้ไง แต่คือทองเราก็เอาไปขายเอามาใช้หนี้หมด  ก็ไม่ได้อยากเรียกร้องอะไรนะ แค่อยากให้หันมาดูแลความรู้สึกลูกคนโตคนนี้บ้าง T^T
***อีกอย่างลูกสาวคนเล็กงานบ้านไม่เคยทำ จะทำทีนึงต้องมีเสียงตะคอกของแม่ เวลามีข่าวคนเช่าห้องแล้วทิ้งขยะเต็มห้อง เราจะนึกถึงน้องสาวเราก่อนเลย เราแค่อยากให้น้องโตไปแล้วสามารถช่วยเหลือตัวเองในสังคมได้ อยากให้พ่อกับแม่คอยสอนบ้างไม่ใช่ปล่อยเลยตามเลย****
    **ทำไมชีวิตลูกคนโตถึงเหมือนไม่มีค่าอะไรในครอบครัวเลย เราน้อยใจตรงนี้แหละ  ครอบครัวคนอื่นๆเป็นไงกันบ้าง