คือตอนนี้เราอยู่ม.4ค่ะ เราจะเรียนนศท.เเล้วคือตอนที่ปิดเทอมเราก็คุยกับพ่อเรื่องที่เราจะเรียนท่านก็ไม่ว่าอะไรจนเวลาผ่านมาถึง2อาทิตย์ก่อนเปิดเทอมเราได้ไปมอบตัวที่รร.ที่เราจะเรียนต่อม.4เเล้วเราก็ไปเอาใบสมัครนศท.มาเราบอกว่าจะเรียนนศท.นะไปเอาใบสมัครมาเเล้วท่สนก็รับรู้ค่ะเเต่เเล้วก็มาถึงวันนี้วันที่เราบอกให้ท่านพาไปตรวจร่างกายเพื่อที่จะส่งใบสมัครเขาไม่พูดอะไรทั้งๆที่รับรู้ ทำนิ่งเฉย เหมือนให้เวลามันผ่านไปไม่คุยเรื่องนศท.ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็รับรู้พอเราถามก็บอกเดี๋ยวให้คำตอบพรุ่งนี่ว่าให้เรียนมั้ย
     ในใจเราคิดเเล้วว่าเดี๋ยวก็เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา  คือเขาปล่อยเวลาให้ผ่ายไปจนเรื่องการรับสมัครหรือทดสอบร่างกายจบลงเเล้วเขาจึงหันกลับมาถามว่า  ไม่เรียนหรอ ไม่สมัครหรอ
     คือคนเป็นลูกอย่างเราจะรู้สึกยังไงคะกับการกระทำเเบบนี้  คุณพูดคุณอธิบายได้เเต่คุณไม่ทำคุณปล่อยให้เวลามันผ่านไป        ยอมรับคาะว่าเราท้อมากกับเรื่องเเบบนี้  ผิดหวังซ้ำเเล้วซ้ำเล่า  บางทรก็คิดว่าตายๆไปซะได้ก็ดี  จะได้ไม่ต้องมารู้สึกอะไรเเบบนี้