คุณพ่อแก่มากแล้ว เกือบ 90 ปี มีโรคประจำตัว หามไป รพ.เป็นระยะๆ  คุณแม่ก็เจ็บป่วยบ่อย เป็นลม วูบบ่อย  คือเรากลัวท่านจะเป็นอะไรไปแล้วจากเราไป  เพราะสุขภาพอ่อนแอลงทุกวัน ดูทรงไม่ค่อยดีเลย แม้ว่าจะยังเดินเหินได้ตามปกติ กิน คุยได้ตามปกติก็ตาม

คือตอนนี้พ่อแม่เพื่อนๆ เราเอง ก็อายุ 70-80-90 ปี กันทั้งนั้น   เดี๋ยวก็พ่อคนโน้นเสีย  เดี๋ยวก็แม่คนนี้เสีย เห็นแล้วใจหายยังไงไม่รู้ จากวันวานที่เรายังเป็นเด็กเรียนหนังสือด้วยกัน จนวันนี้เราและเพื่อนๆ โตทำงาน มีครอบครัวมีลูกกันแล้ว  พ่อแม่เราก็กลายเป็นอากง อาม่า เป็นคุณตาคุณยายไปกันหมดแล้ว มารู้สึกตัวอีกทีเวลามันผ่านไปเร็วมาก แต่สิ่งที่ห้ามไม่ได้คือเกิดแก่เจ็บตาย  เรารู้สึกใจหายทุกครั้งที่ต้องไปงานศพพ่อแม่ของเพื่อนๆ เรา   เพราะลึกๆ แล้วกลัวสักวันพ่อแม่จะจากเราไป

ล่าสุดเมื่อปลายปีที่แล้วคุณพ่อเข้า ICU  เรารู้ข่าวแทบช็อก แต่สถานการณ์ผ่านมาได้จนคุณพ่อ ออกจาก รพ.   แต่ความรู้สึกเราใจไม่ดีมาตลอดเลย  ไปทำงานก็ไม่มีสมาธิทำงาน เป็นห่วงคุณพ่อคุณแม่ ทำงานไม่ค่อยรู้เรื่อง

พยายามสวดมนต์ นั่งสมาธิ แต่ช่วยให้จิตใจเราสงบไม่ได้  ใครมีประสบการณ์ที่จิตใจว้าวุ่น และมีวิธีแก้ไขยังไงบ้าง ลองช่วยแชร์ๆ กันดู พอจะเป็นกำลังใจขึ้นมาหน่อย