แสงอาทิตย์ยามเที่ยงส่องสว่าง
ลงท่ามกลางหาดทรายขาวกับเกลียวคลื่น
ลมทะเลโบกพัดสู่ฝั่งพื้น
เย็นสงบสดชื่นในจิตใจ

เมื่อรู้ตัวพบตัวฉันอยู่ที่นี่
เสี้ยวนาทีเศษเวลาคอยเคลื่อนไหว
ปล่อยสายลมพัดบางสิ่งทิ้งออกไป
ปล่อยหัวใจลอยตามคลื่นท้องทะเล

ทะเลล้างหัวใจด้วยสายคลื่น
ทะเลไม่คอยรื้อฟื้นในสิ่งไหน
ทะเลโอบใจร้างร้างให้ลอยไป
ทะเลไหวเพียงเบาเบาราวรับฟัง

ได้เพียงนั่งริมทะเลอยู่ที่นี่
ได้เพียงมองสีฟ้าที่อยู่เบื้องหลัง
ได้เพียงปล่อยสายลมพัดสู่ภวัง
ได้เพียงหวังจิตใจจะกลับมา

จนทะเลเริ่มถดถอยสู่หลักทุ่น
แสงอุ่นอุ่นเริ่มมาแทนแสงแดดจ้า
สายลมโบกหยุดสนิทราวอ่อนล้า
จึงหลับตาพบความจริงที่คล้ายกัน

ทะเลกับตัวฉันต่างกันตรงไหน
มีบางนัยเปี่ยมสุขราวความฝัน
มีบางช่วงแปรเปลี่ยนเพียงเฉียบพลัน
มีบางวันที่หม่นหมองในความจริง

ฉันได้ยินเสียงตัวฉันนั่งร้องไห้
ฉันสัมผัสสิ่งในใจในบางสิ่ง
ฉันมองสายน้ำทะเลไม่ไหวติง
ฉันจึงทิ้งบางสิ่งไว้ในทะเล