เราชอบอยู่ในห้องมาตั้งเเต่เด็กๆเเล้วค่ะ เรารู้สึกว่าในห้องมันสบายใจมากเวลาเเม่พาออกไปข้างนอกเราอึดอัดมากๆค่ะ รู้สึกอยากกลับห้องมาก คิดเเต่เรื่องห้อง เราทำทุกอย่างในห้องหมดเลย อาบน้ำเสร็จก็เข้าห้องอย่างเดียว เวลากินข้าวก็ออกไปซื้อที่ร้านเเล้วก็กลับมากินในห้อง ทั้งวันเราไม่ออกไปไหนเลย เวลาอยู่ในห้องก็หาคลิปดู ฟังเพลง ดูซีรี่ย์ ทำอะไรไปเรื่อยจนหมดวัน วนลูปอยู่เเบบนี้หลายปีเเล้วค่ะ บางทีก็นั่งเศร้า นั่งร้องไห้รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากออกไปไหนเบื่อทุกอย่าง บางทีเราร้องไห้หนักมากๆก็ทำร้ายตัวเอง เราเคยคิดอยากฆ่าตัวตายเเบบเงียบๆเเต่ก็กลัว ไม่อยากเป็นภาระให้พ่อเเม่เพราะเราเห็นเเม่บ่นตลอดว่าเหนื่อยที่จะหาเงิน ปกติเราไม่เคยร้องไห้ง่ายขนาดนี้ ตอนนี้นั่งเฉยๆก็รู้สึกอยากร้องออกมา เเต่ก่อนเราร่าเริงมากๆๆ เข้ากับทุกคนได้ดี เเต่เดี๋ยวนี้เราอายที่จะพูดคุยกับคนอื่นๆ รู้สึกอึดอัดเวลาคนอื่นมาคุยด้วยขาดความมั่นใจเเล้วก็ไม่อยากสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่นเลย  เเบบนี้เราจะเป็นโรคอะไรรึป่าวคะ หรือเราติดนิสัยเเบบนี้เลยชินไปเอง