หลังๆเราริ่มรู้สึกไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ อยู่ๆก็ร้องไห้ออกมาเองโดยไม่มีสาเหตุ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยปรึกษาที่บ้าน คงเป็นเพราะที่บ้านตามใจแต่พี่ เราเลยไม่ค่อยอยากพูดด้วยเท่าไหร่ เราเริ่มนอนไม่หลับ หลับตื่นๆเป็นอาทิตย์ เวลาที่บ้านพูดด้วยเราก็จะไม่ตอบ ไม่พูดด้วย เริ่มอยากออกจากบ้าน ไม่อยากอยู่ จนเราเริ่มถามเพื่อน เพื่อนก็ตกใจกัน เพราะอยู่ข้างนอกหรืออยู่กับเพื่อนเราแฮปปี้มาก แทบไม่เศร้าให้ใครเห็นเลยด้วยซ้ำ แต่ก่อนเราเคยคิดว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่ เรียกได้ว่าไม่น่าเกิดมาด้วยซ้ำ มีของมีคมในมือ แต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะคิดว่าคงไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ เราไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากปรึกษาใคร ไม่อยากไปรพ. ไม่อยากให้ใครรับรู้ อยากใ้ห้แค่ตัวเรารู้เท่านั้น เพราะที่บ้านเราไม่ค่อยมีใครถามหรือดูแลเราด้วยซ้ำ เราอยากจัดการตัวเองเองมากกว่า