สวัสดีชาวพันทิป 
#เราเป็นลูกสาวคนโต อายุ 22 ปี

เรื่องมีอยู่ว่า

แม่มักเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นเสมอ
และ ชอบเห็นคนอื่นมาก่อน ลูก
ลูกบอกอะไร แม่ไม่เคยรับฟัง นอกจากจะเกิดปัญหา ขึ้นแล้ว ถึงจะรับฟัง และให้ลูก แก้ปัญให้ตลอด 

1. แม่ชอบยืมเงิน ไอ้โม่ง หมวกกันน็อค ให้เพื่อน
และ โดนเพื่อนคนนี้ เบี้ยวเงินบ่อยๆ แต่แม่ก็ไม่สลด
#ปัญหา ก็คือ แม่จะให้ เจ้าหนี้ มาเก็บเงินกับเรา
ทุกครั้ง และ เราในตอนนั้น เรียนอยู่แค่ ม.ปลาย

เงินไปโรงเรียนได้เพียงแค่วันละ 20 บาท
บางครั้งหิว ก็ต้องกินน้ำแทน เพราะ เงินไม่พอ
แค่จ่าย ค่ารถกลับบ้าน ก็หมดแล้ว

#แม่จะทำแบบนี้ กลับเราตลอด 
และ อ้างถึง บุญคุณ ต่างๆนาๆ ว่าเอาเงินมาให้ มึมแด๊กนั้นแหละ เราได้แต่รับฟัง เสมอ

2. เรามีน้องชาย 1 คน อายุห่างกันแค่ 1 ปี
แม่กับพ่อ อยู่ด้วยกันนะ แต่ พ่อมักมีเมียน้อย 
แม่จะให้เราไปจัดการเมียน้อยพ่อ บ่อยๆ
[[ หลายคน ]] แม่บอกเราว่า จะเลิกกับพ่อ
ถ้าเรา ไล่เมียน้อยพ่อไปได้ เราก็ช่วยแม่ทุกครั้ง
จนเค้า ถอยออกไป แม่ก็คืนดีกับพ่อตลอด

#เรากลายเป็นหมาหัวเน่า เราไม่เคยได้อะไรเลย
น้องชายเรา ได้ทุกอย่าง เพราะ คำว่าน้อง
และ น้องก็ถูกตามใจ ดุจเจ้าชาย
ส่วนเรา ได้แต่ มองสิ่งของที่น้องได้ วนไป

#ลืมบอก พ่อแม่เรา มีเราตอนวัยรุ่นนะ 
ยังเรียนไม่จบ ก็พลาดมีเรา 
แม่มักพูดกับคนอื่น ว่าจะทำแท้งเรา แต่ไม่มีเงิน
ทุกครั้งที่แม่พูด เราก็ยืนอยู่ด้วย จำได้ไม่เคยลืม

3.เราเรียนจบ ม.6 แล้ว ได้โควต้าเรียน เภสัช
แต่ พ่อกับเเม่ ไม่ให้เราไป อ้างว่า จะให้เราเรียนแถวบ้าน พอถึงเวลาที่เปิดรับสมัค ไม่มีใคร พูดถึงเรื่องเรียนของเราเลย ได้แค่เงียบ #ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ เรานึกในใจ เสมอมา

เราหาทำงาน ได้ สักพัก พ่อแม่ ก็บังให้เรา ไปทำงานโรงงาน  เงินไปกิน ที่ทำงาน ค่าเสื้อผ้า 
แฟนเราเป็นคน ออกให้ทุกบาท 

#มีอยู่วันนึง เราออกกะ เช้า มานอน
เงินเราหาย เราไม่ได้โทษใครนะ 
ตกเย็นมา จะขึ้นรถไปทำงาน เราขอเงิน
พ่อกับแม่ไปทำงาน ก็ไม่มีให้สักบาทเดียว

เราหิวข้าวมาก ทำงานทั้งคืน เช้ามาออกกะ
กลับบ้านมา #ลวกผักบุ้ง กินกับ พริก น้ำตาล
มโน ว่าเรากินเกาเหลา #ชีวิต น่าสมเพช มั้ย

พอเงินเดือน ใกล้จะออก พ่อ แม่ ต้องการเงินมาก
อยากได้เงินเดือนเรา เยอะๆ ทวงบุญคุณอีกตามเคยไม่เคยถามว่า เหนื่อยมั้ย อยากกินอะไร มีแต่ 
#กูหมดเงินกับไปเท่าไหร่ #กูเลี้ยงมา บลาๆ

ตั้งแต่จำความได้ พ่อ ตีเราเหมือนสัตว์เดรัจฉาน
ใช้ไม้ตี จนเห็นกระดูก ตอนนั้นเราแค่
ป.1 เอง แม่ไม่เคยห้าม ได้แต่ ยิ้มและหัวเราะ

ในหัวเรา มีแต่คำถาม ทำไม ทำไม ทำไม

ในวันที่เงินเดือนออก เราตัดสินใจ หนี ไปอยู่ที่อื่น
ไม่กลับมาบ้าน อีกเลย 

เราอยากให้ พ่อกับแม่ สำนึกบ้าง
ว่าถ้าไม่มีเราสักคน ทำไม ถึงไม่ ไปรีดไถ เอาเงินกับน้องบางละ ทำไม ไม่ทำกับน้อง แบบที่ทำกับเราบ้างละ 

เวลาผ่านไป เราคิดว่า พ่อกับแม่ ดีขึ้นแล้ว
เราก็กลับมาอยู่บ้าน ไม่นาน ก็เป็นแบบเดิม 

ชีวิต เรามันบัดซบจริงๆ เหมือน ตัวอะไรไม่รู้

ณ.ตอนนี้ เราอายุ 22 ปีแล้ว หวังว่าสักวัน 
จะไปจากบ้านหลังนี้ ไวไว ถ้าไม่ อดตายก่อน