เข้าเรื่องเลยละกัน เราคุยกับคนๆหนึ่งมาได้ประมาณ2เดือน มีช่วงหนึ่งเค้าเคยเล่าว่าทะเลาะกับแฟนเก่าเพราะเค้าเมาแล้วขับจนไปชนตอม่อสะพาน แต่เค้าไม่เป็นอะไรเพราะขับไม่เร็ว ซึ่งแฟนเก่าเค้าก็ไม่พอใจ ตัวเค้าก็ไม่เข้าใจแฟนเก่าเค้าว่าทำไมต้องว่าเค้า ตอนนั้นลึกๆตัวเราเองก็แอบเข้าใจแฟนเก่าเค้าแหละ แต่ยังไม่ได้ตัดสินอะไรเค้ามาก จนไม่นานนี้ช่วงที่คุยกันกับเรา เค้าบอกว่าเค้าขับรถชนสุนัขตัวหนึ่งตอนประมาณตี1-2 สาเหตุก็คือเค้าเมาแล้วขับเหมือนเดิม เหตุการณ์คือเค้าต้องไปกินกับพ่อและเพื่อนของพ่อเค้า จนพ่อเค้าเมามาก เค้าเลยต้องขับรถให้พ่อ เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน จนมีอยู่วันหนึ่งเค้าชนสุนัข แต่เค้าก็บอกว่ามันยังเดินได้อยู่ เลยไม่ได้อยู่ดูอาการหรือพามันไปหาหมอ เราเลยบ่นเค้าไปว่าไม่ควรเมาแล้วขับ ถ้าจำเป็นต้องขับรถก็แค่ไปส่งพ่อให้พ่อเค้ากินกับเพื่อนไป พอกินเสร็จก็ไปรับก็ได้  เค้าก็พยายามอธิบายว่า เค้าทำกิจกรรมกับพ่อและเพื่อนของพ่อจนเสร็จ ก็ไปกินกันต่อเท่านั้นเท่านี้ เราเลยสวนกลับไปว่า “คนอื่นหรือสัตว์ตัวอื่นเค้าไม่มารู้กับเธอหรอกว่าเธอกับพ่อเธอจะไปกินกันมากี่แก้ว แต่ต้องมาเสี่ยงชีวิตกับการเมาแล้วขับของเธอ” เค้าก็เหมือนไม่พอใจเรา หาว่าเราไม่ทำให้เค้ารู้สึกดีขึ้นเลย เพราะเค้ารู้สึกผิดอยู่แล้ว แต่เราคิดว่าเค้าก็ควรจะรู้ได้แล้วว่าทำแบบนี้มันผิด เราก็ถามไปว่าถ้าไม่ใช่สุนัขแต่เป็นคน เค้าจะรับผิดชอบยังไง ทำไมรู้ว่าผิดแต่ยังทำอยู่ เรามองว่ามันเป็นเรื่องใหญ่มากที่เอาชีวิตของคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาเสี่ยงกับการประมาทของเค้า จนตอนนี้ก็ต่างคนต่างไม่คุยกันแล้ว เราพูดแรงเกินไปไหม?