เราเคยคุยกับพี่คนนึง เรื่องมันซับซ้อนมาก เราเองยังไม่แน่ใจในสิ่งที่เราเจอเลย
คือเราเจอเขาที่หอสมุดของมหาลัยค่ะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.5  พอดีที่มหาลัยเขามีหอสมุดที่อ่านหนังสือสบายมาก เลยจะมีเด็กมัธยมไปอ่านกันเยอะ

ช่วงนั้นใกล้สอบเราเลยไปอ่านกับเพื่อนค่ะ แล้วเราไปเจอกับเขา ตอนนั้นเขาใส่ชุดไปรเวท เลยไม่รู้ว่าเขาเรียนที่ไหน (เอาจริงๆเราไม่แน่ใจว่าเป็นคนเดียวกับที่เราคุยแล้วตัดใจไม่ได้มั้ย เพราะหน้าเขาเหมือนกันมาก) เขาเอาโพสอิทมาวางบนโต๊ะตอนเราไม่อยู่ แล้วเขียนประมาณว่า ขอเฟสเรานี่แหละค่ะ ตอนเราเห็นคือเขินมาก แต่ช่วงนั้นเรามีแฟนแล้ว เลยไม่เขียน แต่มารู้ทีหลังว่าเพื่อนเราเขียนให้เขาไป (แต่เขาก็ไม่ได้ทักมาหานะคะ แอบเศร้าแฮะ5555)

หลังจากช่วงนั้นเราก็ไม่ได้เจอกับเขาแล้ว จนมาม.6 เราไปอ่านหนังสือสอบปลายภาคกับเพื่อน ช่วงนั้นก็ไปตรงกับมหาลัยมีสอบด้วย เลยทำให้ไปเจอผู้ชายคนนึงที่เหมือนเขามาก เราค่อนข้างมั่นใจว่าน่าจะใช่เขา เพราะว่าเราคุ้นหน้าเพื่อนเขามาก

เวลาตอนนั้นประมาณ 2-3 อาทิตย์ค่ะ ที่เราเจอเขาทุกวัน เขาก็เหมือนจะรู้ว่าเราก็มองเขา แต่ก็ไม่มีใครทักอะไร เลยทำให้ไม่ได้คุยกันสักที5555 จนถึงวันสุดท้ายที่เราจะไปอ่านหนังสือที่นั่น ก่อนกลับเราก็พูดเล่นๆกับเพื่อนว่า เออ นี้น่าจะเป็นวันสุดท้ายแล้วที่จะมา เห้ออออ แบบให้เขาได้ยินอ่ะค่ะ55555 แล้วก็ลุกออกมา จังหวะที่เราลุกออกมาพร้อมกับเพื่อนเรา จู่ๆเพื่อนเขาก็พูดขึ้นมาว่า น้องๆให้พี่(ชื่อเขา)ไปส่งมั้ย ตอนนั้นเราช็อคมาก ไม่คิดว่าเขาจะได้ยินจริงๆ55555 แล้วก็ไม่ได้เจอกันแล้วค่ะหลังจากนั้น

เราก็พยายามหาเค้าในเฟส ในไอจี ประมาณ3วันค่ะ ก็เจอ เขาเป็นรุ่นพี่ปี 2 แล้วเขาก็ฮอตมากด้วยตอนนั้นเราถอดใจละค่ะ แต่ก็กดฟอลไป สักพักเขาก็ฟอลเรากลับมา แล้วก็ทักมาประมาณว่าไม่ไปอ่านหนังสือแล้วหรอ เขินมาก55555 หลังจากนั้นก็ได้คุยกันต่อค่ะ ตอนนั้นเราได้ไปดูหนังด้วยกันครั้งเดียว ส่วนใหญ่จะคอลกันมากกว่า เขาเป็นคนที่พูดดีมาก พูดเพราะกับเราทุกคำ ไม่เคยได้ยินเขาพูดคำหยาบเลย กับเพื่อนเขาก็มีบ้าง แต่ถือว่าพูดสุภาพมากๆ  บวกกับเขาเรียนเก่ง ชอบอ่านหนังสือมาก เราซึ่งแพ้ผู้ชายเก่งก็คือ ตายไปเลยจ้า

พอถึงวันที่เค้าต้องสอบก็จะทักมาขอกำลังใจเราตลอด ไปไหนก็ส่งมาให้ดู จนมาสักพักเขาก็เริ่มเงียบไป เราก็พยายามถามว่าโอเครึเปล่า เค้าบอกเราว่าหลังจากนี้เขาจะต้องเรียนพิเศษตั้งแต่ 2ทุ่มจนถึงเที่ยงคืนตลอดนะ อาจจะไม่มีเวลาคุยแล้ว เราก็โอเค เพราะคิดว่าเขาน่าจะเหนื่อย อยากให้เค้าได้กลับไปพัก  แต่แล้วสิ่งที่เรากลัวก็เกิดขึ้นค่ะ เขาหายไปนานขึ้น จนสักพักเขาก็หายไปเลย เราพยายามจะไม่ตาม สุดท้ายเราก็เลิกคุยกันไป 

หลังจากนั้นเราก็มีโอกาสได้ไปอ่านหนังสือที่ม.อีก ก็ได้เจอเขาตลอด แต่ไม่กล้าทักอะไรกัน ไม่รู้ว่าการที่เจอกันตลอดมันทำให้เราตัดใจไม่ได้รึเปล่า แต่เราคิดว่า ตอนนั้นที่ได้เจอ ถึงจะไม่ได้คุยแต่มันมีความสุขกว่าการที่เราไม่ได้เจอเขา แต่มันก็ทำให้เราตัดใจเขาไม่ได้สักที สุดท้ายก็มารู้ว่าเขาไปมีคนคุยใหม่แล้ว(ซึ่งสวยกว่าเรามาก55555)

เราคุยกับใครไปหลายคนมาก หลังจากเลิกคุยกับเขา แต่เวลาเขาลงรูป หรืออัพเดตอะไรเราก็คิดถึงเขาตลอด จนบางทีเรากลับมานั่งคิดว่าเราทำอะไรผิดไปรึเปล่า เราจมดิ่งกับความรู้สึกตัวเองอยู่ประมาณ2เดือน เราร้องไห้ เราเครียดมาก กว่าจะทำใจได้จริงๆว่าเราต้องปล่อยเขาไป ตอนนี้เรารู้สึกโอเคขึนแล้ว เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลย นี้เป็นแค่คนคุยที่คุยกันไม่นานด้วยซ้ำ แต่มันรู้สึกอยากได้เขากลับมามาก อาจจะเพราะว่าเรารู้ว่าคงหาใครที่ดีเท่าเขาไม่ได้แล้วว

มีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างมั้ยคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ แหะๆ