สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็กอายุ19ปีที่กำลังเข้ามหาลัยและมีเรื่องที่มันคาในใจหนูมาปีแล้วค่ะคือว่า....เริ่มเลยนะคะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็คือมีวันหนึ่งคนที่รู้จักของหนูเขาอกหักแล้วเขาไม่รู้จะทำยังไงให้เขาได้ระบายมันออกมาแล้วพอดีเขาเห็นหนูออนค่ะเขาเลยทักมาปรึกษาเกี่ยวกับปัญหาที่เขากำลังเจออยู่หนูก็ไม่ติดนะคะที่เขาจะมาปรึกษาหนูพอจบเรื่องอกหักไปได้ก็จะมีปัญหาในทุกรูปแบบที่เขาจะเข้ามาปรึกษาหนูบ่อยๆจนเขาเสร็จสิ้นกับปัญหาทุกอย่างแล้วและกลับเข้าสู่ภาวะปกติเขาก็หายไปจากชีวิตหนูค่ะ...จากนั้นก็เริ่มมีเพื่อนบ้างญาติพี่น้องบ้างหรือแม้กระทั่งแม่และพี่สาวของหนูเองค่ะเข้ามาร้องไห้ให้ฟังบ้างปรึกษาบ้างให้คุยเป็นเพื่อนพวกเขาบ้างเพื่อให้พวกเขาสบายใจส่วนมากก็จะมาๆไปๆค่ะเวลามีปัญหาก็จะทักและโทรมาพอไม่มีก็หายเงียบมันกินเวลามาหลายปีเลยค่ะจนถึงปัจจุบันก็มีมาระบายให้ฟังเรื่องต่างๆบ้างพวกเขารู้ค่ะว่าหากพวกเขามีปัญหาฉันจะคอยอยู่ข้างๆและซัพพอร์ทพวกเขาตลอด(แค่ในทางดีนะคะถ้าทำผิดหนูก็ด่า).....แต่รู้อะไรมั้ยคะ?ในทางกลับกันหนูกลับคิดว่าการเป็นผู้ฟังและที่ปรึกษานั้นหนูกลับแทบจะไม่ได้อะไรเลยเสียเวลาและเสียสุขภาพจิตของหนูเองด้วยแต่ข้อนี้หนูไม่เป็นไรนะคะหนูรับได้แต่ที่หนูรับไม่ได้จริงๆคือ....ในเวลาที่หนูล้มหนูมีปัญหามันไม่มีใครที่จะช่วยดึงหนูขึ้นมาได้เลยค่ะหนูพยายามจะคุยแต่ทุกคนก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยเรื่อยๆและหนูก็ต้องคอยฟังอีกครั้งทั้งๆที่หนูมีเรื่องมากมายอย่างเลี่ยงไม่ได้สิ่งที่ระบายได้ดีที่สุดในชีวิตหนูคือการที่นั่งหน้ากระจกและคุยกับตัวเองให้กำลังใจตัวเองไปวันๆในวันที่มันพังๆก็แค่ร้องไห้และบอกให้ตัวเองอดทนเท่านั้นหนูทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วจริงๆภายนอกทุกคนต่างบอกว่าหนูเป็นพลังบวกให้พวกเขายิ้มง่ายเวลาได้คุยกับหนูแล้วสบายใจแต่ไม่มีใครสังเกตได้เลยว่าบางวันหนูแทบจะยิ้มไม่ไหวแต่ต้องทำตัวเป็นคนแข็งแกร่งเพื่อคอยรับหินแห่งความทุกใจให้ทุกคนไว้เป็นหมอรักษาแผลใจให้กับทุกคนแต่ทุกคนอาจลืมไปว่าหมอคนนี้ก็มีหัวใจเหมือนกับทุกคน
***ขอสรุปนะคะ....ที่หนูอยากรู้แค่ว่าหนูทำอะไรได้มากกว่านี้ไหมคะ🥺หนูแค่อยากมีคนรับฟังหนูบ้างและพร้อมให้กำลังใจหนูเสมอแค่อยากให้ใครเห็นใจหนูบ้างแค่สักครั้งก็ยังดี😞*****