คือเราเป็นพี่คนโตสุดเรามีพี่น้อง4คนเราเรียนเก่งที่สุด  เเล้วเวลาน้องมีการบ้านเราก็ต้องสอนตลอดอันนี้เรารู้ว่ามันคือหน้าที่พี่แต่บางครั้งอะเรานั่งทำการบ้านนั่งทำนู้นนี่นั้นอยู่แล้วเราไม่ได้สอนน้องก็เอาไปบอกแม่แล้วแม่ก็ว่าเราหรือบางครั้งเรากลับมาจากรร.เหนื่อยๆนั่งทำการบ้านเสร็จจะไปนอนสักพักน้องก็ไปบอกแม่ว่าเราไม่ยอมสอน มีครั้งนึงที่เรานั่งทำงานอยู่แล้วจู่ๆแม่ก็เดินมาด่าเราว่าเป็นพี่ที่มากไม่ยอมสอนน้องทำการบ้านบอกว่าเราไม่เคยทำให้แม่ได้ผ่อนคลายเลยบอกมีแต่ทำให้ปวดหัวขึ้น (เหตุที่ทำให้แม่เดินมาด่าเพราะว่าน้องการบ้านไม่เสร็จ)เราก็บอกว่าน้องเดินมาหาหนูสิมาถามหนูแม่ก็บอกใช่เรื่องเหรอต้องเดินมาสอนน้องไม่ใช่น้องเดินไปอย่างเดียว เราก็ไม่เข้าใจทำไมเราต้องเดินไปเพราะที่จริงถ้าน้องอยากให้ช่วยน้องก็ต้องเดินมาเองไม่ใช่เหรอแล้วเค้าก็ด่าเรามาอีกเยอะมาก เรารู้ว่าเราไม่ใช่ลูกรักเค้าที่สุด เราน้อยใจแม่หลายเรื่องเหมือนกันนะเช่นแม่มักจะลงรูปน้องคนเล็กบ่อยมากแล้วในเฟสแม่ก็ตั้งอัลบั้มน้องคนเล็กคนเดียวทั้งๆที่มีลูก4คนของขวัยหรือเค้กวันเกิดแม่ก็ให้น้องคนเล็กเยอะสุดบางคนก็บอกว่าเราเคยได้ตอนเด็กปแล้วไม่จริงค่ะเพราะเราอยู่กับยายมาตั้งเเต่เด้กเราพึ่งมาอยู่กับแม่เมื่อไม่นานมานี้เองหรือเวลามีงานบ้านเราก็ทำเยอะสุดทั้งๆที่น้องคนเล้กนอนกระดิกเท้าเล่นมือถือจะบอกว่าน้องเด้กก็ไม่ได้เพราะอายุตั้ง10ขวบแล้วอย่างน้อยก็ควรเก็บที่นอนที่ตัวเองนอนมั๊ยอะพอน้องไม่ทำเราก็ต้องทำแม่แต่จานที่กินยังไม่ล้างเองเลย คราวที่แล้วน้องกินเข้าเสียงดังเราเลยบอกว่ากินเบาๆหน่อยเราก็โดนไล่ไปกินคนเดียว เเล้วบางครั้งเราอยากอยู่ในเวลาส่วนตัวน้องก็ชอบมากวนเราแบบน้องตั้งใจกวนมากกว่าที่ตั้งใจทำการบ้านอีก แม่ก็บอกถ้าอยากได้เวลาส่วนตัวมากก็อยู่คนเดียว เราไม่อยากน้อยใจหรอกแต่ขนาดนี้มันเกินที่เราจะรับจริงๆ น้องคนเล็กเราเป็นผญ.นะคะแล้วอีกอย่างเวลาเจอผช.น้องก็ชอบยิ้มให้มองตาไม่กระพริบเลยค่ะเราไม่ได้คิดไม่เองนะเราสังเกตมานานแล้วค่ะล่าสุดเราเห็นแชทที่น้องสาวคนเล็กของเราคุยกับผช.บอกเลขที่บ้านหมดเลยเราบอกแม่แม่ก็ไม่เชื่อเราอีก เหนื่อยใจมากเลยค่ะ