ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ คือเรามีน้องคนนึงอายุห่างกันพอสมควร ปกติแล้วน้องจะอยู่กับพ่อของเขาที่ตจว.(น้องคนละพ่อ)​ ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมค่ะแม่เลยรับน้องมาอยู่ นิสัยน้องเราจะดื้อๆซนๆหน่อยแก่นๆชอบเถียง ในความรู้สึกเราเวลาน้องอยู่ต่อหน้าแม่ จะไม่กล้าเถียงเรา แต่พอลับหลังเวลาเราพูดอะไรเขาก็ชอบเถียงชอบเอาชนะบางทีเราเงียบนางก็จะทำเรื่อยๆจนเราทนไม่ไหวเลยว่า แต่เขากลับทำหน้าใส่บ้างเถียงกลับบ้าง พอเราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้แม่ฟังแม่ก็จะว่าเรากลับ ช่วงนี้คือเหนื่อยใจมากๆค่ะโมโหมากๆแต่ทำไรไม่ได้เลย รู้สึกน้อยใจอะค่ะ แอบร้องไห้ในห้องตลอดเพราะรู้สึกว่าไม่มีใครฟังเราเลย
.
.
.
. 
-อยากรู้อะค่ะว่าใครพอมีวิธีรับปัญหา​นี้ยังไงบ้าง? 
-เราต้องมีวิธีคิดยังไงให้เราไม่รู้สึกแย่ไปกว่านี้อะค่ะ? 
.
.
ปล. คือส่วนตัวเราคิดว่าเราแก้ไขคนอื่นไม่ได้อะค่ะ เลยอยากหาวิธีคิดวิธีที่ทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น
ปล2.ที่มาเล่าก็เพราะอยากหาพื้นที่ระบาย อยากหาคำแนะนำเฉยๆค่ะ ถ้าผิดพลาดไรต้องขออภัยด้วยนะคะ🙏🙏🙏🙏