ความสุขที่แท้จริงของฉันคืออะไร ฉันเฝ้าถามตัวเองหลายรอบ ขึ้นอยู่กับใครบางคนหรือเปล่า ทุกครั้งที่ฉันคิดว่าเขาคือคนที่จะทำให้ฉันมีความสุข ฉันก็จะพยายามคาดหวังในตัวเขา ต้องการให้เขาเป็นแบบที่ฉันคิด แต่ความเป็นจริงไม่ใช่เรย ฉันเหนื่อยกับความรู้สึกตัวเองมาก ไม่รู้ว่าแก่นแท้แล้วชีวิตต้องการอะไร 
 
เขาคือผู้ชายที่ฉันรู้สึกดีด้วย เขาเข้ามาในชีวิตฉัน จากคนไม่เคยมีใครที่ทำให้หัวใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ และไม่เคยทุ่มเทให้กับความรักครั้งไหนเท่าครั้งนี้เพราะไม่เชื่อว่ามันมีจริง ฉันเห็นคนรอบข้างผิดหวังและทุกข์กับความรัก ดังนั้นฉันตั้งปณิธานให้กับตัวเองว่าจะไม่ทุ่มให้กับผู้ชายหมดหัวใจ ฉันจะยังคงเหลือพื้นที่ที่จะรักตัวเองบ้าง ความรักที่ผ่านมาฉาบฉวย ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่ครั้งนี้ฉันหยุดหัวใจไว้กับเขา หัวใจปิดตายตั้งแต่เขาเดินเข้ามา มองหาอนาคตด้วยกัน แต่แล้วทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้ทุกอย่าง ฉันฝากชีวิตไว้กับเขา เพราะคิดว่าเขาคือคนที่จะมาเติมเต็มชีวิต ฉันเอาความสุขครึ่งหนึ่งของชีวิตไปฝากไว้กับเขา แต่แล้วก็ค้นพบว่าเขาเป็นแค่ตัวประกอบในชีวิต ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต ฉันเองนั้นแหละคือตัวเอกที่จะขับเคลื่อนให้ชีวิตฉันมีความสุข ฉันค้นพบว่าทุกอย่างมันอยู่ที่จิตเรา ตอนนี้ก็มีความสุขมากขึ้น เพราะไม่ได้พึ่งพาความสุขจากภายนอก ตัวแปรที่สำคัญคือจิตใจเรา วิธีคิด แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ มันก็ทำให้สุขได้ ถ้าใจเราสุข เมื่อฉันเลิกตั้งความหวังในตัวใครสักคน ก็จะไม่ผิดหวัง เมื่อไม่ผิดหวัง ก็จะไม่เจ็บ 
 
ตอนนี้ฉันมีความสุขกับสิ่งแวดล้อมที่ฉันเป็น และพอใจกับมัน