สวัสดีคับ...ผมมีเรื่องมากมายที่ต้องให้คิดเยอะเลยคับ ผมคนนึงที่เคยได้เป็นมนุษย์เงินเดือน(ประเทศเกาหลีใต้)ช่วงเวลานั้นผมพีคสุดๆบูมมากๆเงินเดือนเข้าขั้นแบบเหลือกินเหลือใช้เหลือเก็บ....แต่อย่างว่าแหละคับเวลามีเพื่อนฝูงมากมายเวลาหมดเพื่อนหายกันหมด ผมไปทำงานเกาหลีใต้ช่วงเวลานั้นผมยอมรับเลยว่าผมมีเงินเยอะมาก(ไม่ได้คุยนะคับ ผมทำงานจ.-อ. ได้เดือนละ ต่ำๆเลย9หมื่นอัพมากสุดแสนสองหมื่นบาท)ตีเป็นเงินไทยแล้วนะคับ แต่ด้วยเวลาและสัญญาจ้างต้องหมดลง(ไปทำงานแบบถูกกฏหมาย) ทำให้ผมต้องกลับประเทศไทย อยู่ในเกาหลีผมล้มลุกคลุกคลานเสียน้ำตาเหนื่อยงานท้อแท้เหนื่อยกับสังคมรอบข้างวัฒนธรรมประเพณี ต่างๆมากมาย แต่ในที่สุดก็ผ่านพ้นมาได้ ซึ่งเมื่อ5ปีที่แล้วผมเคยจับเงินเยอะๆ อยากใช้จ่ายอะไรสะดวกสบายแต่ตอนนี้กลับมาอยู่ไทยรายได้กลับไม่เพียงต่อรายจ่าย ผมรู้สึกทัอแท้สิ้นหวังมาก ที่ผมฝันไว้ว่ากลับมาจะสอบไปเกาหลีอีกรอบนึงจะตั้งใจไปเก็บเงินจริงๆจังๆแต่ก็มาเจอโควิท-19เล่นงาน ยังไม่สามารถสอบไปทำงานเกาหลีได้ ผมรู้สึกทัอแท้มากเลยงานหนักผมไม่เคยเกี่ยงไม่เคยถอย อยู่ไทยตอนนี้รู้สึกว่า ผมท่อแท้มากรายรับไม่พอร่ายจ่ายเงินที่เคยหามา ตอนผมมีมีแต่คนเข้าหา ตอนนี้มองหาใครก็ไม่มี ค่างวดรถฟอร์จูนเนอร์ก็หนักเดือนละ2หมื่นนิดๆแต่นั่นผมก็ผ่อนมา ครึ่งทางแล้วเหลืออีก2ปีครึ่งก็จะหมด รถก็ต่องใช้วิ่งของทำมาหากินแม่ผมก็ไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่เอาเงินไปแทงหวยแต่ละงวด2-3พัน (ผมเห็นล็อตเตอรี่ของวด1มิ.ย.63 30ใบ!!). ผมเลยท้อแท้มากจะทำยังไงให้แม่ผมเลิกเล่นหวยขนาดนี้สักทีเอาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัวดีกว่า (บ้านผมขายข้าวเหนียวมะม่วง) ช่วงหน้าทุเรียนก็ขายทุเรียน  ผมรู้สึกท้อแท้สิ้นหวังจังเลยคับ ขอคำแนะนำที่กำลังใจที่ดีหน่อยนะคับ หรือใครจะซ้ำเติมผมเชิญได้คับ ผมจะเอาข้อแนะนำติชมมาปรับปรุงตัว เผื่อได้ไปเกาหลีรอบหน้าจะได้มุ่งมั่นใช้จ่ายเงินอย่างประหยัดกว่านี้ขอบคุณคับ ((((ขอระบาย))))