คือ ผมได้หลงรักเพื่อนคนนึงซึ่งรูจักกันได้เเค่3เดือนอะครับ เเต่ที่งงตัวเองคือเพื่อนมันเป็นผู้ชายอะครับ ผมไม่เคยรักผู้ชายนะครับ เคยมีเเฟนเป็นผู้หญิง ผมได้คุยกับเพื่อนคนนี้เเล้วรุ้สึกดีเเละสบายใจครับ เขาคอยเเนะนำสิ่งที่ดีๆกับผม ผมก็เช่นกันครับ คอยให้กำลังใจเขาเสมอ มันไม่มีเเฟนครับ ผมรู้สึกได้ว่ามันเเอบรักผมเหมือนกันครับ ผมขอเเลกเพลงมัน มันก็ส่งเพลงเกี่ยวกับการเเอบรัก เพลงการคิดไปเองอะไรเเบบนี้มา ผมว่าผมแอบชอบมัน เเต่บางครั้งผมอาจคิดไปเองอะครับ บ้านเราอยู่คนละที่นะครับ ผมชอบไปคุยกับมันบ่อยๆ บางครั้งตัดใจไม่อยากไปเเต่ก็ต้องไปอะครับ ดีกว่าเหงา ผมจะคิดไปเองป่าวครับเนี่ยว่ามันชอบผมเหมือนกัน ผมอยากให้เปิดเรียนเร็วๆครับ มันจะได้ไปเรียนเเละปิ้งสาวซะที ต่างคนต่างไปเรียนอะครับคนละที่ เเต่ใจนึงก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลยครับ รู้สึกหึงหวงมันผิดปกติยังไงไม่รุ้ ตอนนี้คิดว่าตัวเองบ้าสับสนไปเเล้ว ทั้งที่มันเป็นไปไม่ได้ก็ยังจะคิดอีกอะครับ ผมนึกอยู่เสมอว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะเราเป็นผู้ชาย เเต่ผมมีความสุขเสมอครับที่ได้เคียงข้าง คุยกันในเวลาเหงาๆ ทั้งคุยเรื่องสาวๆก็มี มันก็ยิ้มครับ รอยยิ้มมันช่างทำให้ผมมีความสุข เเค่นี้ก็สุขเเล้วครับ ถึงมันจะรุ้หรือไม่รุ้ตัวก็ตาม ผมคิดว่าวันหนึ่งคงจะกลับมาเป็นปกติอะครับ ต้องทำไงครับถึงจะตัดใจไม่ยุ่งเรื่องความรักนี้อีก