สวัสดีค่ะ คือแต่ก่อนตอนสมัยเด็กๆ คือเราสนิทกับแม่มากๆ

(ขอบอกก่อนนะคะว่าเขาไม่ใช่แม่แท้ๆของเรา เขาคือญาติของเรา แต่เขาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กเราเลยเรียกเขาแม่)

แล้วพอโตมาเราก็เริ่มห่างเหินเพราะเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงมากๆๆๆๆๆ แล้วก็เป็นคนเงียบๆ แล้วเวลาเราพูดเราจะพูดห้าว พูดแบบกวนตีน ด้วยความที่เราเป็นคนขี้อาย ปากไม่ตรงกับใจมากๆ แล้วเวลาเครียดเวลาไม่สบายใจ เราก็จะเก็บไว้คนเดียวค่ะ เก็บกดพอสมควรเลย


กระทู้นี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าแม่เราไม่พูดว่า"อยากให้เธอกลับไปเป็นเด็กจัง ตอนนั้นเธอเป็นเด็กดีมาก เป็นคนที่รักแม่มากๆ" มันทำให้เรารู้สึก...ละอายตัวเองมาก อันที่จริงเราก็รักเขาเท่าเดิมนั้นแหละ แต่เราไม่แสดงออก มันเลยทำให้เขาคิดว่าเราไม่รักเขา และหลายๆครั้งเขาก็จะถามเราว่า "เคยรัก เคยห่วงกันบ้างไหม?" คือคำพวกนี้เราเก็บไปร้องไห้หลายครั้งมาก...เราดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ?


ก็เลยอยากหาวิธีที่ทำยังไงให้เขารู้ว่าเรารักเขามากๆ ทำยังไงให้เราดูเป็นลูกที่ดีเหมือนลูกคนอื่นเขาบ้าง?



ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอโทษ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ