พ่อแม่ และน้องชายอีกสองคน ปู่ ย่า พวกเราไปงานศพที่บ้านเกิดแล้วอยู่ที่นั่น3เดือน ด้วยความที่ปู่เราเพื่อนที่นั่นเยอะ ชวนกินเหล้าบ่อยๆ ปู่เราเลยกินเหล้าหนักมาก แล้วเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ แต่ปู่เราไม่เป็นอะไรมากแค่ถลอกเล็กน้อย หลังจากนั้นปู่กินเหล้าหนักกว่าเดิมเพราะเครียด ก็ไม่มีใครว่า ลูกหลานเค้าก็บอกแค่ว่าให้เพลาๆลงหน่อยแต่เค้าก็ไม่ฟังค่ะ แล้วพอใกล้เปิดเทอมจึงต้องให้พ่อแม่มารับกลับ ขากลับปู่กินเหล้าเยอะมากกวนพ่อเรา ไม่อยู่เฉยเลย จนไปโดนเกียร์รถ พ่อเลยให้มานั่งหลังแล้วให้แม่กับน้องอีกสองคนไปนั่งหน้ากัน อยู่ข้างหลังปู่เราก็จะเปิดประตูรถอย่างเดียวเลย ตอนนั้นคือขึ้นเขาค่ะแล้วหมอกลงด้วย แล้วปู่เราดันเปิดประตูได้แค่ย่าเราคว้าไว้ทัน พ่อเราเป็นคนใจเย็นค่ะ เลยลงรถมาล็อคประตูจากด้านนอก ตอนนี้สถานการณ์ไม่ดีมากๆเลยค่ะ ปู่แกเพ้ออะไรไม่รู้คิดว่าตัวเองอยู่บ้านแล้วจะปีนข้ามหลังเราแล้วพอถามว่าจะไปไหนก็บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ถ้าไม่เตือนสติว่าอยู่บนรถปู่เราก็ไม่รัค่ะว่าอยู่บนรถ แล้วย่ากับปู่เราก็ตีกันระหว่างทาง ปู่เราก็เป็นแผลตรงหัวคิ้วค่ะนิดหน่อย ย่าเราปากแตก เราบอกได้แต่ให้พอแล้วๆ ก็พอค่ะ แต่ปู่เราเริ่มพูดแบบจะทุบใครซักคนให้ตายคามือเลย ตอนนี้แม่เราปรี๊ดแตกค่ะเลยร้องไห้ไปแล้วพูดว่า พ่อจะตีใคร แล้วเอามือปู่เรามาทุบๆๆหัวแม่เราแล้วบอกว่า จะตีหนูให้พอใจเลยก็ได้แต่หนูขอร้องล่ะอยู่เฉยๆได้มั้ย เด็กมันกลัวกันหมดแล้ว ตอนนี้พ่อเราร้องไห้แล้วกอดแม่ไว้ค่ะ (นี่เป็นครั้งแรกที่เราเห็นพ่อเราร้องไห้ค่ะรู้สึกเจ็บปวดมาก) ตอนนี้เราก็ร้องตามๆกันไป ปู่เราก็แค่ยกมือไหว้ แต่ก็ยังไม่ยอมอยู่เฉย พอขับรถไปเรื่อยๆปู่กับย่าก็เริ่มเถียงกันอีกแล้วตีกัน คราวนี้รุนแรงกว่าเดิมค่ะ พ่อเราทนไม่ไหวหันมาบอกว่า เป็นอะไรนักหนา เรากลัวจะเกิดอุบัติเหตุค่ะเลยขอร้องให้พ่อหยุดรถทั้งน้ำตา ตอนนั้นเราทั้งกลัวทั้งทำอะไรไม่ถูก พ่อเราก็หยุดรถค่ะแล้วรัดตัวปู่ไว้ ส่วนเราก็ช่วยรัดตัวย่าเอาไว้ ตอนนี้เราร้องไห้หนักมากค่ะเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน พอปู่เราหยุดตีกับย่า พ่อก็หันมาลูบหัวเราแล้วบอก ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องร้อง เราก็ต้องคอยห้ามปู่เรามาตลอดทางจนถึงบ้านอะค่ะ แต่เรื่องไม่จบค่ะ ปู่เราไม่ยอมหลับยอมนอนเพ้อคิดว่าตัวเองอยู่บ้านที่ๆไปงานศพมาน่ะค่ะ แล้วก็กัดสายปลักไฟ เค้าบอกว่ามันเป็นยอดฟักทอง พ่อเราก็บอกให้นอนๆหลายรอบ ทุกคนต้องตื่นกลางดึกตลอดคืนเลยค่ะเพราะว่าปู่เราเดินไปนู่นไปนี่ จับปลั๊กไฟ จนถึงตอนตี4 พ่อแม่เราบอกว่า ดูไม่ดีแล้วนะ น่าจะพาไปหาหมอ
พ่อแม่นั่งปรึกษากันจนเช้าเลยค่ะ แล้วบอกให้เราดูอาการไปก่อน แล้วพ่อแม่ก็ไปทำงานต่างจังหวัดในตอนเช้าค่ะ พ่อแม่คิดว่าอาจจะเมาเหล้าเลยให้ดูอาการไปก่อน ถ้าอาการไม่ดีจริงๆก็จะกลับมาแล้วพาไปหาหมอจิตแพทย์ค่ะ ตอนนี้เราต้องคอยดูอาการปู่ตลอด ต้องคอยรองรับอาการขึ้นๆลงๆของปู่ตอนนี้เรารู้สึกไม่คุ้นชินกับบ้านที่อยู่เลย ใจมันกระวนกระวาย ไม่สงบ รู้สึกระแวงและกลัวตลอดเวลาเลย ยิ่งเวลาใกล้มืดเราจะยิ่งกลัวค่ะเพราะอาการปู่เราจะออกตอนมืด และเราต้องนอนกลางวัน กลางคืนอยู่เพื่อดูปู่ สภาพจิตใจเรารู้สึกไม่โอเคมากๆเลยค่ะ มันอัดอั้นและเต็มไปด้วยความรู้สึก เราควรจัดการกับอาการขอวเรายังไงดีคะ เพื่อที่จะได้ปรับตัวได้
#เราอายุ14ค่ะ แต่ต้องคอยปกป้องน้องกับย่า ไม่ให้ถูกทำร้าย เรารู้สึกห่วงทุกอย่าง ห่วงปู่ ห่วงน้องกลัวจะส่งผลกระทบกับน้อง กลัวย่าจะโดนทำร้าย