เคยมีอาจารย์ท่านหนึ่งเขาได้กล่าวเอาไว้ในสมัยผมเรียนมัธยม 
ท่านกล่าวว่า "เวลาที่พวกเธอโตไป พวกเธอจะโหยหาความเป็นมัธยม" 

ซึ่งตอนนั้นผมฟังแล้ว คิดในใจว่า จะโหยหาทำไม อยากจบม.6 เต็มที่ล่ะ อยากไปเรียนมหาลัย 
จะได้อิสระ อยากเรียนก็เรียน ไม่อยากเรียนไม่เข้าก็ไม่มีใครว่าไร 

จนผมจบมหาลัยและมีงานทำ ผ่านชีวิตมาร้อยแปด ทุกข์มากกว่าสุข ...

วันนึงผมนั่งอยู่ในห้าง หน้าธนาคารที่ผมเพิ่งจ่ายหนี้ออกมา 
ผมนึกถึงช่วงเวลาที่เรียนมหาลัย มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่ต้องคิดอะไรดี เพลินๆ สนุกๆ 

แต่เอาจริงๆ ผมกลับโหยหาอยากกลับไปเรียนมัธยมมากกว่า...
อยากกลับไปตั้งใจเรียน อยากกลับไปทำตัวให้ดีกว่านี้ อยากกลับไปเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่าง
จนทำให้ผมนึกถึงอาจารย์ท่านนั้นที่กล่าวไว้หน้าเสาธง...

ท่านพูดจริงทั้งหมดครับ....
เวลาย้อนกลับไปไม่ได้ แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่อยากกลับไปมากที่สุด
คนอื่นมีความคิดเห็นยังไงครับ?

ปล.ผมเป็นซึมเศร้า