รีวิว : ชีวิตเด็กนิเทศ สู่ พลทหาร
จากพลทหาร สู่ นายร้อยต่างประเทศ!!!
เนื่องด้วยสถานการณ์ Covid-19 ทำให้ผมถูกกักตัวอยู่ และตอนนี้ก็ว่างม๊าก ไม่มีอะไรทำ ก็เลยจะแชร์ประสบการณ์ของตัวเองสักหน่อย!!! เริ่มเลยนะ!
"ไอ้ ตุ๊ด!!!" "อ่อนแอ จังว่ะ"
คำที่ตั้งแต่เด็ก จนโต ผมได้ยินมาตลอด จนกลายเป็นชินชา คำที่คนพูดอาจไม่รู้สึกอะไร แต่คนฟัง กลับจำไม่เคยลืมเลือน...
ใครจะคิดละครับว่า จากที่หลายคนมองว่าผม อ่อนแอ ทำอะไรไม่ค่อยได้ ดูถูกสารพัดจะกลายมาเป็น ตัวแทนของกองทัพบกที่ได้ไปเรียนหลักสูตรนายร้อย ณ ประเทศสิงคโปร์ ในเหล่าทหารราบ!!
วันนี้ผมจะมาเล่าให้ฟังถึงเส้นทาง ที่ผมคิดว่า ชีวิตนี้จะไม่มีวันข้องเกี่ยวเด็ดขาด และไม่คิดว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไป เพราะ คำว่า "ใบแดง"

ย้อนกลับไปเมื่อ ปี2536 ในเดือน เมษายน ด.ช. กวี ก็ลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรก


 ตอนนั้น ด.ช. กวี ใช้ชีวิตอยู่ที่จ.เชียงใหม่ เป็นเด็กบ้านนอกคนนึง ไม่ชอบความรุนแรง และชอบเล่นแต่กับเพื่อนผู้หญิง ชอบความอ่อนโยน


 หลังจากเติบโตขึ้นมา ความฝันของผมก็เกิดขึ้น ผมเป็นคนชอบพูด ชอบคุย ผมตั้งเป้าหมายของตัวเองว่าชีวิตนี้ ผมจะต้องเป็นนักข่าว หรือผู้ประกาศข่าวให้ได้ ผมก้าวเข้าสู่คณะนิเทศศาสตร์ สาขา วิทยุกระจายเสียงและโทรทัศน์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ 

 ผมตั้งใจเรียนอย่างหนักเพื่อทำตามฝันของตัวเอง จนดันตนเองไปฝึกงานในสถานีโทรทัศน์ช่องใหญ่ๆ จนคิดว่า "ในที่สุด กูก็จะได้ทำตามฝันสักที5555555 (หัวเราะในใจ)"


และในปี57 ก็สามารถคว้า เกียรติ์นิยมอันดับ1 นิศาสตรบัณฑิต สาขาวิทยุกระเสียงและโทรทัศน์มาได้ (ความฝันกู อีกนิดเดียวเท่านั้น😤😤😤)
ในขณะที่ผมกำลังเคลิ้ม กับความฝันของตนเอง ได้ยังไม่ทันหายอยาก......
หายนะครั้งสำคัญที่เปลี่ยนชีวิตตนเองก็เกิดขึ้น.. เปลี่ยนแบบเปลี่ยนม๊ากกกกกกก!!!!
"ทบ.1 จังหวัดทหารบก เพชรบุรี" เสียงกรรมการเกณฑ์ทหารประกาศ!!
"อิ ยยยยยย!!!!" (เสียงผมเองครับ)


ชีวิตผมเปลี่ยนไปแล้วครับทุกคน!! นี่ มันอะไรกันว่ะ!! อุตส่า เรียนมา 4ปี หวังจะใส่ชุดเท่ๆ สะอาดๆ ยืนสัมภาษณ์ชาวบ้าน นั่งอ่านข่าวในห้องแอร์ กับต้องมาฝึกหนัก ตัวเปื้อนโคลน กลิ่นก็เหม็น เหนื่อยก็เหนื่อย โอ้ยยยยยยย!!!!!! 


บัดดี้ตอนเป็นพลทหาร 5555 ฝึกเสร็จตัวดำเชียว
(สภาพตอนนี้คือ เถื่อนมาก..โอ้ย ชีวิตคุณ กวี)


หลังจากอยู่กับระบบทหาร ไปได้สักพัก ผมก็เริ่มปรับตัวได้ ผ่านไป 1 มีการประกาศรับสมัครนักเรียนนายสิบ ผมคิดทบทวนอยู่สักพัก ถ้าผมเดินทางนี้ ผมจะไม่สามารถเดินตามความฝันของตัวเองได้ คือ การเป็นผู้สื่อข่าวได้อีก....จนสุดท้าย ผมก็เข้าเป็นนักเรียนนายสิบทหารบก รุ่น20 


ผมเรียนที่โรงเรียนนายสิบทหารบก อยู่ที่อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์
ทุกนาที ที่เป็นนักเรียนนายสิบ คือมีแต่คำว่าเหนื่อย ก็คงจะเข้ากับคำที่ว่า ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ ล่ะมั่ง


ลูก ร้อยกระทิง คร้าฟ ฉายา คนชอบว่าร้อยผมเป็นเป็น "ร้อยวัวนม" 


ไม่มีไรพูดนอกจากสู้ตาย ✌✌✌


หลังจาก ผ่านไป6เดือน ที่โรงเรียนนายสิบทหารบก ก็ถึงเวลาแยกเหล่าไปตามที่ตัวเองเลือก 
มาถึงตอนนี้ "ในเมื่อไปเป็นนักข่าวไม่ได้แล้ว ก็เอาอะไรๆ ใกล้เคียงแล้วกันว่ะ!!
"ผม นักเรียนนายสิบ กวี คล้ายนาค ขอเลือกเหล่าทหารสื่อสาร ครับ!!!!"

 

และในที่สุด ก็ได้ติด "สิบตรี" 
กว่าจะจบ ดั่งคำที่ว่า "เหงื่อไหลเป็นปึ๊ป กว่าจะติดสิบตรี"


ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ และสนับสนุนมาโดยตลอด
"พ่อเล็ก" กับ " แม่ไล"


"กู เป็นทหารสื่อสาร โว้ยยย!!" ผมคิดในใจ เป็นทหารสื่อสาร คงไม่ลำบากหรอก จับๆ วิทยุ นั่งในที่ร่มอย่างเดียว ถ้าคุณคิดแบบนี้คุณคิดดดดดด........ถถถถ ผิดครับ!!
หน่วยที่ผมลงบรรจุ เป็นหน่วยทหารสื่อสารก็จริงครับ แต่เป็นสื่อสาร ที่สนับสนุน หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ(หมวกแดง) อิ...!!!


ชีวิตยังไม่จบครับ ผมใช้เวลาฝึกฝนร่างกาย กว่าหนึ่งปี ในการที่จะต้องไปล่า หลักสูตรการรบแบบจู่โจม และหลักสูตรส่งทางอากาศ 
หลายต่อหลายครั้งที่ผมทดสอบร่างกายเพื่อเข้ารับการศึกษา แต่ก็ไม่ผ่านสักที 
ร่างกาย เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี ใครจะไปรู้ว่ามันจะหนัก และเหนื่อยขนาดนี้ หลายครั้ง ที่แอบร้องไห้ กับความเหนื่อย....



จนในที่สุดก็ได้เข้าไปเรียนหลักสูตรการรบแบบจู่โจม หลักสูตรที่หนักที่สุดในกองทัพบก.จ


ระหว่างในหลักสูตร จะตายเอา!!!😭😭😰😥



ได้มาครอบครองสักที "หัวเสือคาบดาบ"


เท่านั้นยังไม่พอ ยังต้องไป หลักสูตรส่งทางอากาศอีก..... เหนื่อยแต่ก็สู้ตาย.


และในที่สุดผมก็สามารถ จบ หลักสูตรที่แข็งแกร่งไก้สักที.....หวังว่าต่อจากนี้ คงได้สบายแล้วว....


หลังจากจบ อะไร ๆ เข้าที่เข้าทาง ก็ได้ ไปเป็นวิทยากร บ้าง ตามความถนัดเด็กนิเทศ


ได้รับโอกาสไปสอนวิชาวิทยุ ในหลักสูตร การรบแบบจู่โจม


ได้รับโอกาส ให้ไปเรียนภาษาอังกฤษ โดยส่วนตัวเป็นคนชอบ ภาษาอังกฤษอยู่แล้วด้วย


และโอกาส ครั้ง ใหญ่ม๊ากกกกกกกกก ก็มาถึง มีการคัดเลือกนายสิบ ไปศึกษาหลักสูตร นายร้อย ณ ประเทศสิงคโปร์ 
OMG!! ผมได้ไป ครับบบบ ทุกคน!!!! โอ้ย!! ตื่นเต้น 8÷&#*%¥$^ ทำอะไรไม่ถูก *$£$&$
แต่ว่า เป็นเหล่าทหารราบนะ "ตายแล้ววว จากเหล่าทหารสื่อสาร(เสียงของผู้บังคับบัญชา) กลายเป็น ทหารราบ(ราชินีแห่งการรบ) จะไหวไหม้เนี้ย!!!


ไปคนเดียว เดินทางคนเดียว รู้สึกว้าเหว่ พอสมควร อารมณคือ ได้ไปก็เศร้า ไม่ได้ไปก็ยิ่งเศร้าไปใหญ่ แต่เอาว่ะ!!! มาขนาดนี้แล้วถอยไม่ได้แล้ว สู้ อีกสักตั้ง!!!!



อย่างน้อยก็ไม่ได้ว้าหว่ ชะทีเดียว มีเพื่อนจาก มาเลเซีย,เวียดนาม,บรูไน มาเรียนร่วมกันด้วยยย


ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ คร๊าฟฟฟฟฟ!!


ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน ขอบคุณที่ช่วยเหลือกันคร๊าฟฟฟฟ!!!


ขอบพระคุณ ผู้ช่วยฑูตทหารบกประจำประเทศไทย พันเอก นิติปกรณ์ คชมหิทธิ์ ที่กรุณา ประดับยศให้ครับ.


ใครจะคิดล่ะครับว่า จาก เด็กนิเทศ ซึ่งเกลียดระบบทหาร เกลียดความเหนื่อยความลำบาก กลัวอะไรก็ตามที่เหงื่อออกเยอะ โดน bully เรื่องเพศมาโดยตลอดตั้งแต่เด็กจนโต จะมาเป็นพลทหาร ที่เล็กที่สุดของกองทัพ ขยับก้าวมาสู่ นายร้อยต่างประเทศ.
ที่ผมมาเล่าชีวิตของผมเองนั้น เพราะอยากให้ทุกคนเห็นว่า ชีวิตไม่ได้เป็นอย่างที่ตั้งใจ หรือวาดฝันไว้ไปชะหมดทุกอย่าง หากแต่เมื่อเราอยู่ในที่สถานการณ์ที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้ ก็จงตั้งใจในสิ่งนั้นให้ถึงที่สุด ไม่ว่าอุปสรรคมากมายแค่ไหน ถ้าเรามีความปราถนาจริง โลกจะเวี่ยงสิ่งนั้นเข้ามาหาเรา และจงตั้งรับไว้ อย่าให้หลุดมือ.

สุดท้ายนี้ ผมต้องขอบคุณ พ่อเล็ก และแม่ไล ผู้ที่อยู่เบื้องหลังผม สนับสนุนผม ไม่ว่าผมจะไปที่ไหน จะทำอะไร ท่านจะคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ ไม่เคย ตำหนิติเตียนกับการตัดสินใจของผม ถ้าผมไม่มีสองคนนี้ ผมก็คงไม่มีพลังพอที่จะต่อสู้มาจนถึงทุกวันนี้.
ผมหวังว่าชีวิตประสบการณ์ของผม อาจทำให้เป็นแรงบันดาลใจในการต่อสู้ ดิ้นรน ของใครก็ตามที่ตั้งใจจะทำอะไร ครับ
ปล.เหงื่อไหลเป็นโอ่ง กว่าจะติดร้อยตรี!!!
2LT KAWEE KLAYNAK ,Royal Thai Army.🇹🇭



Facebook : Kawee  Klaynak