สวัสดีครับผมมีอะไรจะเล่าให้ชาวพันธุ์ทิพย์ฟังครับ

เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อคืนวันพุธที่ 17 มิถุนายนที่ผ่านมา ผมได้โพสเฟซบุ๊กโกหกตัวเองว่า "ไม่มีเงิน ไม่มีใครทำกับข้าวให้กิน" ทั้งๆที่มีเงินแต่เผลอไปโพสเฟซบุ๊คโกหก แล้วเค้าก็ให้ลบโพสออก แต่สุดท้ายตอนเย็นหลังเลิกงานกลับบ้าน ผมเจอพี่เขย(แฟนของพี่ชาย)ซื้งเป็นชาวเขมรเค้าก็เคยทำกับข้าวให้ผมกิน
(ทั้งๆที่ผมไม่หิว) ถึงบ้านก็ถอดรองเท้าเข้าบ้าน เจอพี่เขยก็ผมสวัสดีเค้าเค้าก็ไม่ตอบ ทำเป็นเงียบ แสดงว่ากำลังเปิดฉากจะว่าผม(ธรรมดาเคยตอบตอนที่สวัสดีเขา)สวัสดีเขาเสร็จเค้าก็ว่าผม เค้าก็ไม่รับคำขอโทษผมน่ะ ทั้งๆที่ไม่เคยทำผิดอะไรมาก่อนกับเขา
ทั้งๆที่ตอนหิวเคยถามผมว่า
พี่เขย:กินข้าวไหม
ผม:ไม่กินครับ
ตอนที่ผมไม่กินเค้าก็ทำให้ผมกิน แต่ตอนที่เขาโกรธเค้าก็ไม่ทำให้กินอีกเลยเขาบอกให้ผมไปหากินเอง ผมก็ร้องให้เศร้า จากนั้นวันเสาร์ตอนเย็น พ่อผมที่ตอนนี้ป่วยอยู่โรงพยาบาลไม่มีกำหนดออกได้โทรมาผมตอนที่ผมไปเที่ยวอยู่แถวสามย่าน เค้าก็โทรมาถามว่า

พ่อ:ได้ข่าวว่าไม่มีเงินใช่ไหม
ผม:ผมคิดผิด ผมมีเงินอยู่
คำสุดท้ายที่พ่อพูด
พ่อ:ไปหากินเอาเองน่ะ
ผมก็วางสายไป
รุ่งขึ้นวันอาทิตย์ผมไปหาป้าผมซื้งเป็นพี่สาวของพ่อผมได้บอกว่าอะไรจำไม่ได้
จนสุดท้ายเมื่อวานนี้ผมได้งดเล่นเฟซบุ๊คเพื่อรักษานิสัยตัวเอง จนทุกวันนี้ แล้วพี่เขยผมที่เคยทำกับข้าวให้กินเมื่อก่อนก็ไม่ทำให้กินอีกเลย

ปีที่แล้วแม่เลี้ยงโกรธ ปีนี่พี่เขย(แฟนพี่ชายผมที่เป็นชาวเขมร)โกรธอีก เป็นเพราะน้ำมือแห่งการติดโซเชียลเลยครับ