ครับ ตามหัวข้อเลยนะครับผมอายุ23เข้า24ครับ เรียนอยู่มพ. แฟนผมอายุ21เข้า22เรียนอยู่ที่เดียวกับผม ผมเรียนคณะวิทย์ แฟนผมเขาเป็นสาวศิลปศาสตร์ ตัวผมกับแฟนคบกันมาได้เกือบ3ปีแล้วครับ ทุกๆคนรู้ว่าเรารักกัน เราเป็นคู่ที่ใครๆก็อิจฉานะ5555 ....
แต่แน่นอนคนรักกันมันก็ย่อมที่จะเลาะกันบ้างเป็นธรรมดา(สีสันของชีวิต)55555 ผมกับเขาทะเลาะกันบ่อยมากเพราะความงี่เง่าของผู้หญิง(อันนี้ผมเข้าใจและพอรับได้)คือช่วงแรกๆปีแรกๆมันก็ยังพอทนได้นะว่าอ่ะเดี๋ยวก็คงปรับตัวเข้าหากันได้
****ในที่นี้ผมบอกก่อนเลยนะครับว่าไม่ใช่จะให้เขาปรับตัวเข้าหาผมฝ่ายเดียว ตั้งแต่คบกัน บุหรี่ เหล้า กัญ... ผมเลิกหมดเลย ผมทำทุกอย่างเพื่อเค้าจริงๆ**** แต่ตลอดระยะเวลาที่คบกันผมไม่ชอบความงี่เง่าความเอาแต่ใจของเขาเลย ผมพยายามเข้าใจมาตลอดว่าเขาเป็นผู้หญิงก็คงเป็นแบบนี้ เขาก็ต้องอ้อนบ้างอะไรบ้าง ผมก็ไม่คิดอะไร พอนานวันเริ่มหนักเข้าๆๆ เขาเอาแต่ใจมากกกกกกกกก พอไม่ได้ดั่งใจก็จะโมโหจะชวนทะเลาะ และอยากเลิกกับผม ซึ่งเป็นแบบนี้หลายครั้งมาก และแน่นอนครับว่า ผมก็ง้อเขาทุกครั้ง ไม่อยากจะเสียเขาไป เพราะเขาดีกับเรามากๆถึงแม้เขาจะงี่เง่าเอาแต่ใจไปบ้าง แต่บางครั้งมันเหมือนกับความรู้สึกข้างในเรามันช้ำอ่ะเนาะ ไม่รู้จะเรียบเรียงออกมาแบบไหนดี ความสัมพันธ์เราเริ่มสั่นคลอนมาซักระยะ จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมตัดสินใจขอเลิกรากับเขา ซึ่งมันก็เสียใจมากนะ มันเกือบ3ปีอ่ะครับ ซึ่งก็โอเคตามนั้น เหมือนจะเลิกกันแล้ว แต่จู่ๆเขาก็โทรมาว่าจะเอาอย่างนี้จริงๆใช่มั้ย ผมก็เลยบอกกับเขาว่าผมเลือกแล้ว ผมไม่อยากให้เขามาทนอยู่กับผม เพราะเขาบอกว่าเขาไม่มีความสุข เขาเลยบอกผมมาว่าถ้ามันไม่มีความสุขนี่เขาจะโทรหาผมหรอ(ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมจะทำยังไงดี เพราะผมค่อนข้างใจอ่อน) ซึ่งพอจบประโยคนี้เราก็เลยคุยกัน สุดท้ายเราก็สะบัดกันไม่ขาด แต่ตอนนี้มันเป็นตัวผมเองที่คิดว่า ผมไม่อยากจะรั้งเขาไว้อีกแล้ว ผมกลัวถ้ามันฝืนมากไปกว่านี้จะเสียใจมากกว่าเดิม แต่ผมไม่กล้าบอกเขาไป ผมอยากจะลองคุยต่อหน้ามากกว่า ผมเลยอยากจะขอคำปรึกษาหน่อยครับว่าจะพูดยังไงดีให้เข้าใจกันและจบกันด้วยดี
****ที่ผมอยากเลิกไม่ใช่เพราะผมมีคนอื่นนะ แต่ความรู้สึกมันเหมือนแบบไม่ใช่แล้วอ่ะ อยู่ๆกันไปมันก็คล้ายๆทนๆไป เพราะมันไม่เหมือนเดิมแล้ว**** ผมควรทำยังไงดีครับ