เรื่องมีอยู่ว่าเรามีแฟนคนนึงค่ะ ซึ่งเปิดเผยบอกพ่อแม่ว่าเรามีแฟน ซึ่งเขาเป็นแฟนคนแรกของเราเลยค่ะ  แม่เรารู้เรื่องก็ร้องไห้ว่าเราว่าแบบไม่เคยเห็นเขาสำคัญเลยมีแฟนประมาณนี้ แต่ก็ยอมให้คบ วันนึงแฟนเราทักมาบอกว่าแม่เธอทักมาคุยกับเรา ตัวเองก็บอกว่าคุยไปเถอะ สักพักเราก็ถามว่าคุยอะไรกันแฟนก็ไม่บอก เราเลยถามแม่ว่าคุยอะไรกัน แม่เราบอกว่าถามว่าเขารักเราจริงไหม เราก็โอเคปล่อยๆไป เราเป็นคนไม่ค่อยไม่ค่อยอยากให้พ่อแม่ยุ่งเรื่องรักใคร่ของเราเราจึงไม่ค่อยเล่าอะไรให้ท่านฟัง แต่ แม่เรากับรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับแฟนเราทั้งที่บางเรื่องเรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ เราเลยแอบดูโทรศัพท์แม่ ปรากฎคือเขาคุยกัน ถึงจะเป็นแม่เราแต่เขาคุยกันบ่อยมากแทบทุกวันเนื้อหาก็ถามเรื่องส่วนตัวของแฟนเราซึ่งเราแบบ อึ้งมาก เขาไม่เคยบอกเราเลยว่าคุยกันบ่อยขนาดนี้ เรารู้สึกไม่สบายใจเลยบอกกับเขาตรงๆเลยว่า แม่จะมาแอบคุยกับแฟนหนูแบบนี้ไม่ได้นะ คือ แม่จะคุยอะไรก็ถามหนูสิ แต่เขาทำหูทวนลมใส่ เราก็พูดแบบนี้กับแฟนแต่แฟนเราก็ไม่สน เรารู้สึกไม่ดีกับแม่มากเลยค่ะตอนนี้ เขามาย่ามกับชีวิตเราเกินไปมากเลยค่ะ เรารู้สึกกังวลจนตอนนี้เราเลิกกับแฟนเราแล้วค่ะ แต่แม่ก็ยังคุยกับแฟนเราอยู่(อดีตแฟน) เราก็บอกท่านนะคะ ว่าให้หยุดสักที แต่ท่านเมินเฉย พ่อเราก็บอกแม่ว่าอย่ายุ่งกับเรื่องของลูกนะคะ แต่แม่เราไม่ฟังเลย เรารู้สึกว่าเรายังรักอดีตแฟนเรานะคะ แต่สิ่งที่แม่มาแอบคุยแบบนี้ทำให้เราเสียใจมากค่ะ  เราไม่รู้จะทำยังไงให้แม่เลิกทำแบบนี้แล้วค่ะ ท่านเริ่มทำเหมือนคนนอกใจแบบนี้เขาไปทุกทีแล้ว ฮือ