เรากลายเป็นคนไม่มีศาสนาเพราะ

ขอเกริ่นก่อนเลยว่าเราอาศัยอยู่กับป้าค่ะ เขามีบุญคุณกับเรามากๆ ป้ามีลูกสาวที่ป่วยทางจิต เราจะอยู่เป็นเพื่อนกับเขาเสมอ เขสก็ใจดีกับเรามากๆ มีอยู่วันหนึ่งลูกสาวป้าเรียกเราไปคุยว่าจะให้เราไปบวชเป็นเพื่อนเขา เราไม่ไปค่ะ (เราเป็นคนที่ไม่ชอบไปค้างคืนที่ไหน ยิ่งเป็นวัดแล้วหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ไป) เขาก็ขึ้นเสียงใส่เราว่า ไปวัดแล้วมันทำไม เข้าวัดไม่ได้เลยหรือไง จะเปลี่ยนศาสนาเลยเหรอ ถ้าพ่อเธอตายเธอจะไม่เข้าวัดเลยเหรอ ป้าเขาก็อุตส่าส่งค่าเทอมให้ แค่ไปเป็นเพื่อนนี้ไม่ได้เลยเหรอ ถ้าไม่ไปป้าจะไม่สบาย(?)
ตอนนั้นเราสติแตกมาก เราลงไปแล้วกรี๊ดร้องไห้ คำพูดของเขาทุกคำมันฉายวนไปซ้ำๆอยู่ในหัว เราไม่ชอบที่ใครจะบงการชีวิต บังคับเราอย่างนั้นอย่างนี้ ยิ่งทำในสิ่งที่ไม่ชอบมันกล้ำกลืนมากๆ จากที่เราเฉยๆเรื่องวัดเรื่องศาสนา เรากลายเป็นเกลียดไปเลย เราไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น ศาสนาคือที่ยึดเหนี่ยวจิตใจแต่ตอนนี้มันกลับมาทำร้ายเราเอง
ตอนนี้เขาก็ส่งข้อความมาว่าฉันจะไม่ยุ่งกับเธออีก เราก็โอเค แต่ว่ามันอึดอัดใจเพราะอยู่บ้านเดียวกัน 
ป้าลงมาคุยกับเราหลังเราสติแตก บอกว่าลูกสาวป้าเขาป่วยเราต้องเป็นผู้รับฟังอย่างเดียว อย่าตอบโต้ อย่าขัดใจ เราก็เข้าใจ เราเข้าใจมาตลอด แต่เขาไม่เข้าใจคนรอบข้างบ้างเลย ตอนนี้ก็ได้แต่ไม่ยุ่งอะไรกันอีก แต่มันก็หลายครั้งเหมือนกันที่เราทำอะไรเพื่อเขาทำในสิ่งที่เราไม่ชอบแต่ก็โอเค เราทำได้ โอเค เราไม่เป็นไร บ่อยๆ จนมาถึงวันนี้ค่ะที่บังคับไปบวชเป็นเพื่อน เราไปไม่ได้จริงๆ 
*สาเหตที่ต้องไปบวชเพราะว่าไปดูดวงมาหมอดูบอกว่าเจ้ากรรมนายเวรเยอะให้ไปบวช เขาเคยไปแล้วกับแม่เราแต่ก็สึกกลับมาในวันเดียวเพราะลำบาก คราวนี้เลยไปอีกครั้งแต่ป้าบอกให้ชวนเราไป
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่