สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวในชีวิตตอน
ช่วงป5-6ครับ เรื่องมีอยู่ว่าตอนนั้นชอบผ.ญ.อยู่คนนึงสารภาพว่าชอบแล้วแต่เค้าบอกว่าให้เราเป็นแค่เพื่อนเราก็เฟลๆนิดนึงนะ แฟนเก่าผมมีแฟนอยู่แล้วซึ่งแฟนเค้าก็เป็นเพื่อนที่รู้จักกัน ฝนช่วงนั้นเหมือนว่าแฟนเค้าไม่สนใจผมก็เลยไปคุยเล่นด้วยกัน แล้วคุยไปคุยมาเค้าก็เลิกกับแฟนเค้ามาคบกับผม ตอนนั้นผมรู้สึกงงกับความรู้สึกของตัวเองเพราะมีแฟนคนแรก เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนเปิดเทอมเค้ามาร.ร.
เราไปบอกเลิกเค้า เพราะว่า เราเบื่อแต่เค้าเป็นคนที่
sensitiveกับความรู้สึกมากแกล้งอะไรก็ร้องไห้แล้ว
ด้วยความที่แฟนเก่าผมน่าจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว
เพราะว่าทางบ้านค่อนข้างมีปัญหา ผมก็ไม่รู้ว่ามีอยู่วันนึงเธอถูกพ่อเลี้ยงข่มขืน ตอนนั้นผมเชื่อมากเลยครับ แต่ตอนเลิกกันผมรู้สึกว่า เธอเป็นคนที่โกหกครับ คิดสภาพว่าเด็กป.5บ้านอยู่ที่แฟลตจะมีงานถ่ายแบบผมไม่ได้เหยียดนะแต่มันเป็นความรู้สึกในตอนนั้นจริงๆแต่พอเลิกกันด้วยความที่เป็นช่วงเปิดเทอม
แล้วเธอไม่ยอมมาร.ร.ครูเลยไปตามที่บ้าน ตอนนั้นผมก็คิดว่า อาจจะเสียใจเป็นธรรมดารึเปล่า (ร.ร.เก่ามีกฎว่าห้ามมีแฟน)แล้วพอครูไปถึงก็ถามแต่เพื่อนที่ไปกับครูเล่าว่าเธอก็ไม่ได้พูดเอาแต่ร้องไห้ไม่กี่วันต่อมาเธอมาลาออกที่ร.ร.ครับ
ผมรู้สึกผิดมากเลยครับ ผมเหมือนเป็นคนที่ทำให้เธอหมดอนาคต มันเหมือนความรู้สึกผิดที่ติดตัวผมมาตลอดผมอยากให้เธอกลับมาเรียนต่อแต่เธอก็ไม่ฟังผมควรบอกเธอยังไงดีครับ
ความรู้สึกผิด
ช่วงป5-6ครับ เรื่องมีอยู่ว่าตอนนั้นชอบผ.ญ.อยู่คนนึงสารภาพว่าชอบแล้วแต่เค้าบอกว่าให้เราเป็นแค่เพื่อนเราก็เฟลๆนิดนึงนะ แฟนเก่าผมมีแฟนอยู่แล้วซึ่งแฟนเค้าก็เป็นเพื่อนที่รู้จักกัน ฝนช่วงนั้นเหมือนว่าแฟนเค้าไม่สนใจผมก็เลยไปคุยเล่นด้วยกัน แล้วคุยไปคุยมาเค้าก็เลิกกับแฟนเค้ามาคบกับผม ตอนนั้นผมรู้สึกงงกับความรู้สึกของตัวเองเพราะมีแฟนคนแรก เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนเปิดเทอมเค้ามาร.ร.
เราไปบอกเลิกเค้า เพราะว่า เราเบื่อแต่เค้าเป็นคนที่
sensitiveกับความรู้สึกมากแกล้งอะไรก็ร้องไห้แล้ว
ด้วยความที่แฟนเก่าผมน่าจะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว
เพราะว่าทางบ้านค่อนข้างมีปัญหา ผมก็ไม่รู้ว่ามีอยู่วันนึงเธอถูกพ่อเลี้ยงข่มขืน ตอนนั้นผมเชื่อมากเลยครับ แต่ตอนเลิกกันผมรู้สึกว่า เธอเป็นคนที่โกหกครับ คิดสภาพว่าเด็กป.5บ้านอยู่ที่แฟลตจะมีงานถ่ายแบบผมไม่ได้เหยียดนะแต่มันเป็นความรู้สึกในตอนนั้นจริงๆแต่พอเลิกกันด้วยความที่เป็นช่วงเปิดเทอม
แล้วเธอไม่ยอมมาร.ร.ครูเลยไปตามที่บ้าน ตอนนั้นผมก็คิดว่า อาจจะเสียใจเป็นธรรมดารึเปล่า (ร.ร.เก่ามีกฎว่าห้ามมีแฟน)แล้วพอครูไปถึงก็ถามแต่เพื่อนที่ไปกับครูเล่าว่าเธอก็ไม่ได้พูดเอาแต่ร้องไห้ไม่กี่วันต่อมาเธอมาลาออกที่ร.ร.ครับ
ผมรู้สึกผิดมากเลยครับ ผมเหมือนเป็นคนที่ทำให้เธอหมดอนาคต มันเหมือนความรู้สึกผิดที่ติดตัวผมมาตลอดผมอยากให้เธอกลับมาเรียนต่อแต่เธอก็ไม่ฟังผมควรบอกเธอยังไงดีครับ